İçimden geçenler

Köşe Kapmaca

Sen karşıma çıkınca
Ne yapacağımı düşünmedim.
Saniyeler kaldı.
Ve ben buzz kestim.
Elim titriyor
Kalbim ağzımdan çıkacakmışcasına çarpıyor.
Köşeyi dönünce
Biliyorum oradasın.
Dönemedim.
Durdum...
Nefes aldım.
Ne yapacağımı düşünmedim.
Ne kadar samimi olsakta
O bir telefondu
Tebessüm ettiğinde güldüğünü anlar
İç çekişinde derinlik hissederdim.
Ama o bir telefondu.
Mesajların şeklinden yoğunluğunu
Kelime oyunlarından özlemini görürdüm.
Neye güldüreceğini
Biliyorsun
Ama ben yüz yüze karşılaşınca
Ne yapacağımı düşünmedim.
Kalbim koşarak boynuna sarılacak
Ama ya sen, o zaman ki sen değilsen?
Hatırladığım kokun değişmişse
Saçın kırlaşmış
Gamzen yok olmuşsa
Ya da ben koşarken sana
Sen elini uzatırsan resmi resmi ?
Ne yapacağımı düşünmedim
Keşke bunu da düşünmeseydim.
Durmuş köşede bekliyorum
Dönemedim...
Oysa dakikalar öncesinde kavuşmuş
Değişmeyen kokunu içime çekip
Gamzenden çoktan öpmüş olacaktım.
Hala buradayım...
Geç değil biliyorum
Gidebilirim
Dönebilirim köşeyi
Dönemedim...

Dedim ya ben ne yapacağımı düşünmedim.
Kalbim susmuştu çoktan
Doğal ritmine geri dönmüştü bile
Ellerim hala buz

Sadece köşede biliyorum
Dönünce karşılaşacağım
Sabırsızlıkla bekliyor, biliyorum

Mesaj atıyor
"Nerede kaldın?"
Telefonun üzerinde görüyorum mesajı
Okundu çıkmasın diye açmıyorum.
Hala duruyorum.

Son saniyelerim biliyorum
Ama hareket edemiyorum.
Ne yapacağımı düşünmedim.
Hala düşünmedim.

Keşke düşünmeden devam etseydim.
Kahvelerimizi sipariş etmiştik.
Kim bilir ben güleyim diye
Neler anlatıyordun bana..
Ben, hiçbir şey olmasa gamzelerine
Bakar gülerdim...
Gözlerine bakamazdım biliyorsun
Çok derin gelirdi bana...
Kaybolmaktan korkardım.
Kontrolü kaybetmekten.
Köşedeyim...

Geri viteste taktım.
Geri geri gidiyorum.
Bende o cesaret yok
Özür diliyorum
Bilmiyordum
Hiç bilmiyordum...