Mysterie (Flikken Maastricht)

De ontmoeting

P.O.V. Abby
De tranen rolden inmiddels over mijn wangen. Gelukkig was er niemand in de wachtkamer dus maakten het niet echt uit. Daar zat ik dan helemaal in mijn eentje, zwanger van iemand waar ik dat helemaal niet van wilde zijn. Gaat het? vroeg een vriendelijk stem. Zonder op te kijken antwoorden ik ja hoor. Weet je dat heel zeker? Toen pas keek ik op. Het was de mevrouw die was opgestaan toen de dokter van Dongen had geroepen. Ze had dus dezelfde achternaam. Ze stelde zich voor als Eva van Dongen. Ik besloot om me dan ook maar netjes voor te stellen. Abby van Dongen zei ik ietwat verlegen.

P.O.V. Eva
Ik kwam de behandelkamer uit gelukkig had ik alleen maar wat gekneusd en zou ik morgen dus gewoon weer aan het werk kunnen. Op de bank in de wachtkamer zat het meisje dat net bij de naam van Dongen opstond te huilen. Ik besloot te vragen of het ging? Zonder ook maar op te kijken antwoorden ze ja hoor. Voor de zekerheid vroeg ik of ze het zeker wist? Toen pas keek ze op. Ik zag aan haar rode ogen dat ze had gehuild. Ik ging naast haar zitten en besloot mezelf voor te stellen. Eva van Dongen. Wie ben jij? Ietwat verlegen stelde ze zichzelf voor als Abby van Dongen. Wat is er aan de hand? vroeg ik. Ik zag dat ze twijfelden en toen barsten ze in tranen uit.

P.O.V. Floor
Wat is er aan de hand? vroeg ze op een vriendelijke manier. Ik barsten in tranen uit en al snikkend vertelde ik dat ik zwanger was. Ze keek me geschokt aan maar zei voor de rest niks. Op dat moment kwam de dokter de wachtkamer binnen en vroeg of ik nog even mee wilde komen. Eva zei dat ze wel even zou wachten tot dat ik klaar was. Maar waarom zou een wild vreemde vrouw op mijn gaan wachtten. Ik was gewend dat ik altijd alles zelf op moest lossen. Ik liep met de dokter mee zijn spreekkamer in hij legde me uit wat er nu allemaal moest gebeuren en vroeg of ik al na had gedacht of ik het wilde houden. Daar moet ik nog even over nadenken zei ik nog half na hikkend van het huilen. Hij vroeg of hij iemand moest bellen om me op te halen. Dat is niet nodig hoor. Ik woon hier vlakbij en ik red het echt wel alleen naar huis. Zei ik snel, mijn pa mocht dit echt nog niet te weten komen. Ik liep de spreekkamer uit en zoals belooft zat Eva daar op me te wachten. Ze vroeg of ik even mee wilde naar haar huis om te praten. Ik had hier nou niet echt zin in maar ik zou toch aan iemand ooit mijn verhaal moeten doen. En ergens herkende ik iets van mezelf in Eva. Eva was met de auto en zij dat ik wel naast haar mocht gaan zitten. Het was lange tijd stil in de auto tot dat Eva vertelde dat we nog even langs haar werk moesten om wat op te halen. Toen zag ik opeens het politiebureau erg dicht bijkomen. Ik haar vragend aan ze begreep me meteen en antwoorden dat ze bij de politie zat. Gelukkig duurde het niet erg lang en was Eva zo weer terug bij de auto. Na 5 minuten rijden stopten Eva voor een huis waar een groot bord aan hing met Pensioen de Ponti. Ik keek met grote ogen naar het huis. Zelf woonden ik samen met mijn vader in een heel klein flatje. 

P.O.V. Eva

Abby's mond staat half open, waarschijnlijk zal ze zelf wel in een klein huisje wonen. Kom je mee naar binnen Abby? Snel stapte ze uit de auto om achter mij aan naar binnen te komen.
Wolfs ik ben thuis! Gilde ik door het huis zodat hij me zeker gehoord moest hebben. Samen met Abby liep ik naar beneden waar we Floris aan troffen aan de keuken tafel. Floris keek verast op toen hij zag dat ik iemand mee had genomen. Hij stond gelijk op om zich aan Abby voor te stellen. Ik zei dat Abby wel plaats mocht nemen aan de keukentafel. Ondertussen zou ik voor wat te drinken zorgen. Abby wat wil je drinken? Ehh doe maar water zei ze. Ik kwam terug met 2 glazen water en vroeg aan Wolfs of hij even naar boven wilde gaan zodat ik met Abby kon praten.

P.O.V. Abby

Eva vroeg aan Floris of hij even naar boven wilde gaan. Floris stond op en zei dat hij even boodschappen ging doen en gelijk Nina zou ophalen bij Esmee. Hij vroeg of ik wilde blijven eten. Ik wilde dat eigenlijk maar al te graag maar wist ook dat mijn vader het niet leuk zou vinden als ik niet thuis kwam eten. Ik zei dat ik mijn vader had beloofd dat ik thuis kwam eten en dat het dus niet kon. Floris was ondertussen vertrokken en Eva keek me doordringend aan. Abby weet je wie de vader is van je kindje? Ohh shit wat moet ik nou gaan zeggen... Ehh ja dat weet ik wel, maar ik wil het liever niet zeggen. Inmiddels voelde ik de tranen achter mijn ogen branden. Gelukkig leek Eva het niet erg te vinden dat ik het niet wilde vertellen. Na een tijdje over van alles en nog wat te hebben gepraat vroeg Eva opeens wie mijn vader was. Wat was dit nou voor vraag dacht ik nog. Toch antwoorden ik onzeker Henk van Dongen.