Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 24

Mijn hart gaat tekeer als een gek. Waarom blijft hij me zo aankijken? Ik schraap zachtjes mijn keel in de hoop dat het hem opvalt.

'Ja, oh sorry. Ik zal gaan rijden, je zal vast moe zijn' zegt Jack als hij weer recht achter het stuur gaat zitten.

'Valt wel mee hoor' zeg ik als ik naar hem blijf kijken. Waarom gedraagt hij zich ineens zo raar? Hij schuift een beetje ongemakkelijk heen en weer op zijn stoel. Hij legt zijn hand op zijn been en schraapt zijn keel. Voelt híj zich nou ongemakkelijk?

'Gaat het wel?' vraag ik aan hem.

'Ja, maak je maar niet druk om mij. Klaar om naar huis te gaan?'

'Ja. Ik ben benieuwd hoe jullie huis van binnen is'

'Ohja, shit. Je bent natuurlijk nog nooit binnen geweest. Nou als je houd van zwemmen, hoop ik dat je een bikini heb ingepakt want we hebben ook een zwembad' zegt Jack als hij de auto start.

Mijn ouders hebben bij hun bizarre huis natuurlijk ook een zwembad waar ik eigenlijk dit weekend gebruik van had willen maken... dus ik heb wel een bikini bij me. Alleen weet ik niet hoe ik me erbij voel om als Jack me in een bikini ziet.

'Ik heb vast wel wat bij me' zeg ik als ik naar hem lach.

We draaien de weg op en mijn hartslag krijgt eindelijk weer de tijd om normaal te worden.

De airco staat best wel hard aan in de auto. Ik begin het er koud van te krijgen. Ik heb alleen maar zonnige kleding meegenomen omdat ik bij mijn ouders altijd met een dekentje zit. Ik wrijf mijn benen een beetje over elkaar in het poging mezelf wat op te warmen.

'Heb je het koud?' vraagt Jack als hij zijn ogen op de weg blijft houden.

'Hm, valt wel mee' zeg ik. Ik wil niet dat hij het voor mij lager zet. Het is zijn auto.

Ik schrik als hij onverwacht ineens zijn hand op mijn been legt. Er gaat een tinteling door mijn hele lichaam.

'Volgens mij heb je het hartstikke koud' zegt hij als hij zachtjes over mijn been wrijft waardoor ik zo stil mogelijk naar adem probeer te happen. Zonder dat ik hem aan kijk weet ik gewoon dat hij die grijns op z'n gezicht heeft.

'Ik zal de airco wel wat zachter zetten want hier krijg je alleen maar meer kippenvel van' zegt Jack lacherig.

'Eh, dankje' zeg ik niet in staat iets beters te bedenken dan dat.

De rest van de rit kijk ik vooral uit het raam. Het is donker maar ik vind s 'nachts rijden toch altijd een speciaal gevoel. Het is alsof je bijna alleen bent, je ziet alleen maar lantaarnpalen voorbijflitsen en een enkele keer een andere auto.

Om ongeveer kwart over drie komen we aan bij het huis.

'Kom maar binnen' zegt Jack als hij de deur voor me opent. Als ik naar binnen loop zie ik rechts een immens grote trap. In de gang zijn drie deuren.

'Ehm, waar moet ik heen lopen?' vraag ik aan Jack als ik me naar hem omdraai.

Als hij net de voordeur weer op slot draait zegt hij: 'Eerste deur links is de woonkamer.'

Ik loop voor hem uit om naar de woonkamer te gaan. Als je de woonkamer binnenkomt zie je gelijk dat er hier vooral mannen wonen. Je mist een beetje de vrouwelijke touch. Er staat een grote hoekbank die er erg comfortabel uit ziet. Ik merk nu pas dat mijn lichaam al behoorlijk moe is. Ik ben ook gewoon erg gaar van al het rijden vandaag.

'Daar hebben we de keuken' zegt Jack als hij ineens heel dicht achter me staat. Ik schrik een beetje op en loop een paar stappen in de richting van de keuken. Het is echt een prachtige open keuken, ik ben benieuwd of ze hier wel eens koken. Jack lijkt me niet het type dat een romantisch diner kan klaarmaken, of zou dat alleen een vooroordeel zijn?

'Wil je iets drinken?' vraagt Jack.

'Eh, ja doe maar wat fris ofzo. Ik ben echt een beetje gaar van de rit'

'Ja snap ik. Ijsthee of cola?' vraagt Jack.

'Doe maar cola' antwoord ik.

'Ik doe met je mee' zegt hij als hij twee glazen pakt en ze inschenkt.

'Weet je wat grappig is?' zegt hij als hij me een glas aan geeft.

'Wat?' vraag ik.

'Toen ik naar jou onderweg was, werd ik gebeld.'

'Oké? Wat is daar grappig aan?' vraag ik verward.

'Door Jess. Ze smeekte me bijna of ik je wilde gaan ophalen. Ze leek niet het idee te hebben dat ik al naar je onderweg was'

Oh kut. Ik kan wel door de grond zakken. Dat was ik helemaal vergeten. Om te bedenken wat ik ga zeggen probeer ik wat tijd te rekken door een paar slokken cola te nemen.

'Ja, ehhh...ik was met haar en het appen en voordat ik iets kon uitleggen was ze al aan het bellen. En ik wist ook gewoon niet wat ik moest zeggen.'

'Waarom wist je niet wat je moest zeggen?'

'Nou...ja...ik weet niet...ik wilde niet dat ze dacht dat ik jou belde omdat ik haar niet tot last wilde zijn. Misschien had ze dan Dylan gebeld...en door wat jij zei over hem was ik ook weer in de war en jij bent de enige die echt wist over dat diner enzo en dat het niet zo goed ging...maar ik wilde Jess niet een verkeerde indruk geven.'

'Hé, rustig maar. Ik snap het. Niet iedereen hoeft het te weten als er gedoe is in je familie. Ik ben blij dat je mij als eerst belde'

'Ja?' vraag ik voordat ik me bedenk dat die reactie een beetje wanhopig klinkt.

'Je gezelschap is geen straf krullenbol' zegt Jack als hij me aankijkt.

'Eh, dankje en ehm...nogmaals sorry dat ik je weggehaald heb bij dat feestje' zeg ik.

'Geloof me, ik zou jou daarvoor moeten bedanken' zegt Jack

'Nou, dan heb je daar nog het hele weekend voor want eerder kan ik toch niet naar huis' lach ik naar hem.

'Oh geloof mij maar, dat zal ik het hele weekend doen' zegt hij als hij naar me knipoogt.