When Reality Strikes ( Completed )

Chapter 45

Dalawa lang ang klase ko ngayon kaya maaga akong makakauwi. Friday naman ngayon kaya inaya ko sila Pat at Pia na magbar mamayang gabi.

May klase pa sila kaya mag-isa lang akong naglakad. Habang tinitingnan ko ang lugar kung saan lumaki si Alloy lalo akong nalulungkot. Yung tipong ang layo layo pala ng agwat namin sa isa't isa.

Kasalukuyan akong nakatitig sa maliit na bahay nila Alloy. Yero ang bubong, kahoy ang pader. Wala silang second floor.

"Ikaw yung anak ni Mayor, diba? Girlfriend ka ba ni Alloy?" Napaatras ako nang bigla akong kausapin nung isang Mama na may hawak na gin.

Nakaramdam ako ng kaba nang pasadahan niya ko ng tingin. Pasuray suray siya senyales na lasing siya.

"O-opo. Anak po ko ni Mayor William. B-bakit po?" usal ko at nagbaba ng tingin. Ngumisi siya.

"Pakisabihan mo yang tatay mo na bigyan kami ng pera. Wala siyang silbing mayor dahil hanggang ngayon ay naghihirap pa rin ang mga tao sa lugar na toh!" sigaw niya kaya napapitlag ako at napakapit sa mesang nasa tapat ng bahay nila Alloy.

"H-hindi naman po hinihingi ang pera, pinaghihirapan po yun." mahinang usal ko.

"At sinasabi mo bang hindi kami nagsusumikap?! HA?!" Omy gosh! Bakit niya ba ko sinisigawan? He have no right to shout at my face. Damn it. Ang baho pa ng hininga niya, eww. Amoy alak. Eww.

"Nagsusumikap kami pero sadyang minamaliit nyo kaming mayayaman. Pag mayaman, mag koneksiyon, nakapagtapos ng pag-aaral malaki ang nakukuhang sweldo pero kaming sobra kung kumayod, kami pa ang may pinakamaliit na kita. Patas ba yon, huh? Pag mayaman, inuuna, pag mahirap laging nanglilimos ng atensyon sa gobyerno. Bwiset." Bwiset ka din.

Napainom na lang siya sa hawak niyang alak. Palihim akong umirap. It iritates me about the topic that there is no real equality in society.

A poor will always be a poor people. And the rich will be richer because of the poors.

But it irritates me more of what he said, he works hard but still earns a low salary. Then what's the use of working if you remain poor pa rin? Duh~ bakit may mga taong sa kabila ng kahirapan sa buhay nakakaahon at nagiging mayaman pa?

Simple. Because they work hard and hard to earn money and achieve their goals. In the end, they succeed. Because they tried and tried until they succeed.

One of my professors said success is not built on success. It is built on failure, on frustration. Failure is the stepping stone to success, keep the hope and the spirit in your heart because life is about creating yourself!

And in my opinion, society has nothing to do with if you are not successful because it is up to you how you will work hard and fight the strike of reality. It is up to you how can you make your life better.

Pero kung painom inom ka lang at puro reklamo sa walang pakialam na gobyerno, walang mangyayari sa buhay mo. Dahil first of all, wala silang pakialam sa buhay nyo! You're the master of your fate and not them. Wag nyo silang sisihin sa kamalasan nyo sa buhay!

Instead mocked the reality that you can do it! That you can achieve your goal at kung hindi matupad ang hinihiling mo, means that God have better plans for you but before that, you should work hard!

Omy gosh! Ako nga dapat tong mag-inom eh! Dahil hindi ako mahal ng mahal ko at talagang hadlang si reality bitch sa buhay ko! Impakta siya!