Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 6

Het groepje is nog maar net het bos in gegaan, waarbij de gehele stad en het omliggende dorpje uit het zich is verdwenen als Liva halt houdt en zich omkeert naar de wachters en soldaten die haar verbaasd aankijken. Ze hadden niet verwacht nu al te stoppen.

"Wees gerust, we gaan nog geen pauze houden. Ik vind dit een goed moment om direct te beginnen met trainen. Aan vechten zonder wapens zal ik met wilde dieren niet veel aan hebben, dus ik wil graag leren vechten met één van de vele wapens."

De wachter die de leiding heeft gekregen als Liva niet aanwezig zal zijn, stapt naar voren. "Dan gaan we beginnen met het zwaard. Je kent de basisprincipes. Ga klaar staan zonder paard alsjeblieft." Dan wijst hij iemand aan die haar gaat trainen. "Houd elkaar heel en heb zelfcontrole. Vlak voor iemands lichaam stop je als je weet of merkt dat de ander niet op tijd reageert of kansloos is. We vermoorden elkaar niet," waarschuwt de wachter.

De soldaat doet wat hem gezegd wordt en ook Liva neemt de houding aan die haar aangeleerd is. Eerst wordt gekeken wat ze kan en later zullen ze Liva leren wat ze nog meer moet weten en kunnen en hoe ze beter kan vechten. Liva wacht eerst af wat de soldaat doet, waarbij ze eerst aanvallen soepeltjes weet te ontwijken en daarna zelf zowel verdedigd als volledig in de aanval gaat nu ze door heeft wat de soldaat probeert te doen.

Zo goed als mogelijk en zo getraind als hij is, geeft de soldaat niet op en blijft bezig. Hij is echter zodanig verrast door de vechtinstelling van het jonge meisje en zelfs haar snelheid, dat hij verliest. Met enorm veel zelfcontrole stopt Liva op het laatste moment haar zwaard bij de nek van de man. Allebei staan te hijgen van de inspanning. De anderen kijken vol verbazing toe, waarbij de monden ophangen.

"Ongelooflijk, ik heb nog nooit iemand zo goed zien vechten tegen een zeer ervaren soldaat, terwijl ze nog maar net de beginselen weet. Laten we verder gaan op zoek naar dat mythische wezen van je, zodat we in ieder geval al kunnen voorkomen dat het Drakendam in brand steekt."

Iedereen knikt. De spullen worden gepakt en iedereen gaat zwijgend op zijn of haar paard zitten om dan verder te reizen. Het getjilp van vogels en hier en daar een te horen krekel zijn de enige geluiden die de stilte verbreken. Liva zelf geniet van deze geluiden en laat zich diep tot haar doordringen, terwijl ze ook alert blijft op de omgeving. Het bos wordt steeds smaller en dat betekent dat de soldaten en wachters Liva niet meer kunnen omringen en haar direct kunnen beschermen. Ze zal zelf zichzelf moeten kunnen verdedigen wanneer dit nodig is.

Nog een half uur later, terwijl de groep vaart heeft gemaakt, wordt het bos weer breder, maar het blijft wat aan de donkere kant. Hier en daar liggen er rotsen. Op de paden zijn eveneens grote pootafdrukken te zien. Niet alleen grote pootafdrukken, ook enkele kleintjes, alsof er ook jongere versies rondlopen.

Liva is het allang opgevallen dat de andere dieren die normaal in het bos leven, hier al niet meer vindbaar zijn. Voor voedsel zouden ze daarom terug moeten, maar dat wil ze absoluut niet op dit moment. Ze moet door om de eerste taak van zichzelf te volbrengen en daarmee zal zij en de anderen in groot gevaar kunnen verkeren.

Zo nu en dan klinkt er een grom door het bos. Bij iedere grom lijken enkelen van het gezelschap te verstijven. Het is niet direct te zien aan de houdingen, maar aan de gezichten kan Liva opmerken dat de mannen bang zijn. De gezichten staan strak, maar de ogen tonen angst. En iedereen heeft het wapen in de aanslag om direct toe te kunnen slaan als het nodig is. Maar toch, Liva weet dat ze hier niets moeten doen en alle wezens in dit deel met rust moeten laten, ook al laten de wezens hen schrikken. Als ze naar de dieren uithalen, zullen ze een maaltijd worden van de draken. En dan is het hopen dat ze Liva herkennen en zij alsnog in leven blijft.

"Jongens, laten we hier kort pauzeren. Op adem komen, iets eten en vooral proberen rustig te worden en minder angstig. Jullie stralen het uit, en dat kan onze dood worden. Zelfs die van mij. Het zal al lastig worden voor mij om de draken in bedwang te houden, maar met jullie gedrag is het nog lastiger."