My Other Half ~ Fred Weasley

*7*

POV 3e persoon

"Sirius je kunt dit niet doen," zegt Remus, "Je maakt haar hartstikke ongelukkig." "Het is mijn dochter en ik weet wat het beste voor haar is," kaatst Sirius boos terug. "Oké en wat gaat er dan nu goed?" Vraagt George boos.

"Niet echt veel hè, ze mag niks, ze kan niks, en nu eindelijk heeft ze ons en dan mag ze daar ook al niet mee omgaan." Valt Fred hem boos bij. "Als je dit weten wat het beste voor Eva is noemt ben je gek."

"Fred en George niet doen." Geïrriteerd kijkt Molly de tweeling aan. Ook Sirius kijkt nijdig in hun richting, maar ergens begint ook bij hem iets te knagen. Wat nou als ze gelijk hebben en ik Eva alleen maar ongelukkiger maak, denkt hij. 

"Ze hebben wel gelijk," zegt Remus rustig, "Eva wordt niet beter door de huidige situatie en het omgangsverbod helpt niet echt mee." 

"Maar ik kan het risico niet lopen om haar te verliezen." Sirius begint wanhopig te worden. 

"Jij kan het niet, omdat je het beste voor haar wilt." Ook Molly staat nu aan Eva's kant. "Het enige dat je moet zien is dat loslaten het beste is, haar kind laten zijn. Haar gewoon naar Hogwarts laten gaan zodat ze nog normaal kan opgroeien," moederlijk klopt ze Sirius op zijn arm.

"Wat als het misgaat?" Vraagt Sirius nog. 

"Waarom zou het misgaan?" Kaatst Harry de vraag terug en hij grijnst. 

"Wij zijn er toch?" Zegt Hermione lachend. 

En Ginny zegt nog: "We zullen je schrijven over alles wat er gebeurt."

Sirius kijkt op, recht in de ogen van Remus, zijn beste vriend. Remus knikt, ze hebben gelijk. "Oké dan." Alle kinderen beginnen te grijzen. "Maar alleen als jullie me op de hoogte houden en ik haal haar terug als er iets misgaat." 

"Komt goed," zegt Harry. "Je kunt ons vertrouwen."

POV Eva

Boos val ik op mijn bed. Wat denkt mijn vader wel niet? Ik ben toch niet achterlijk, zo snel ga ik niet dood. Ik kijk naar het plafond. Zuchtend bedenk ik wat ik allemaal heb gezegd net, niet veel goeds. Ik sta er volledig achter daarnietvan maar dat wordt nog een probleem met mijn vader. 

Iemand klopt op de deur en onderbreekt mijn gepeins. Ik had toch gezegd dat ze me niet moesten volgen?!

"Nee," mompel ik bot. 

"Tsss alsof ze de koningin is hè George."

"Ja, we zouden toch nooit aankloppen zonder goed nieuws?"

Ik vlieg naar de deur. "Wat?" Vraag ik terwijl ik de deur opengooi. "Nu komt ze ineens wel" zegt George en hij doet alsof hij geïrriteerd is. Ik kijk hem boos aan. "Hebben jullie nou goed nieuw of niet? Anders doe ik de deur wel weer dicht."

Snel zet Fred zijn voet ertussen. "Dat is ook niet aardig hè. Ik denk dat de regels door dit gedrag maar aangepast moeten worden, wat zeg jij George?"

"Ja zeker, ik denk niet dat haar vader hier blij mee is," stemt George grijnzend in. Ik zucht, ze spelen een spel met me. Ik besluit dat ik er niet op in ga en probeer de deur dicht te toen. 

"Als je zo doet mag je niet bij ons in de coupé als we naar Hogwarts gaan," zegt Fred en hij doet alsof hij boos is. Snel doe ik de deur weer open. Hoorde ik dat nou goed? 

"Mag ik naar Hogwarts?!"

Fred en George kijken me lachend aan en ik spring in Freds armen. "Echt?" fluister ik. "Ja" zegt George lachend terwijl ik hem ook een knuffel geef. 

"Mag ik ook weer met jullie praten dan?" Vraag ik terwijl ik mijn kamer in loop. "Volgens mij wel" antwoord een van de twee terwijl ze achter me aan lopen. Lachend kijk ik ze aan. Dan komen Hermione, Harry, Ron en Ginny ook binnen gelopen. Ik geef ze allemaal een knuffel. "Ik denk dat je het al gehoord hebt?" Vraagt Harry lachend. Ik knik blij. "Oh Eef, ik kan morgen nog wel even alle eerstejaarsstof met je herhalen zodat je helemaal bij bent," stelt Hermione voor. "Je bent de beste" zeg ik lachend. 

~

6 dagen later is alles voorbereid en uitgedacht. Ik ga morgen met de Weasleys mee naar de Burrow en daar blijf ik voor de rest van de vakantie. De brieven waar de lijsten instaan met spullen die we nodig hebben zijn nog niet aangekomen, dus we gaan ook vanuit daar naar Diagon Alley. Blij fantaseer is hoe het op Hogwarts zal zijn totdat mijn vader aanklopt. 

"Hey.. Kunnen we praten?"

Ik knik een beetje zenuwachtig. Mijn vader gaat naast me op mijn bed zitten en zucht. "Het spijt me Eef.." Oké dit is totaal niet wat ik verwacht had, en een beetje opgelucht wacht ik tot hij verder gaat. 

"Ik had niet zo bezorgd moeten doen, dat was nergens voor nodig. Het spijt me echt dat ik je binnen heb gehouden." Ik zie dat hij niet goed weet wat hij moet doen. Snel geef ik hem een knuffel. "Het is oké, ik snap het wel. Het spijt mij ook, ik deed ook niet heel aardig." Mijn vader grinnikt. "Ik hou van je meisje" Ik kijk hem aan, "ik ook van jou papa."

~

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker, vandaag is de dag dat ik naar de Burrow ga! Snel spring ik op uit bed en trek mijn kleren aan. Ik heb alles gisteren al ingepakt, dus ik begin met mijn koffers naar beneden te zeulen. "Au godverdomme klote koffer!" Roep ik boos als ik al voor de tweede keer bijna van de trap val. 

"Let eens op je taalgebruik," lacht Harry, die samen met Ron en George langskomt. "Kan iemand mij helpen?" Smeek ik en ik kijk ze zielig aan. "Kom maar hier met die koffer," zucht George. "Maar ik verwacht wel een beloning." Lachend steek ik mijn tong uit terwijl ik snel naar de keuken loop om te ontbijten. 

Na het ontbijt gaan we vertrekken, en nerveus wiebel ik heen en weer. Waarom ontbijt iedereen dan zo langzaam? Ik begin steeds drukker te wiebelen op mijn stoel door de verveling en zenuwen. Als ik voor de 3e keer bijna van mijn stoel ben gevallen hoor ik naast me: "ben je zenuwachtig?" Ik kijk Fred geërgerd aan. "Ja natuurlijk! De vorige keer toen ik buiten was had ik niet de beste ervaringen. Ik weet niet of je het nog weet maa-" George schopt me onder de tafel. Boos kijk ik hem aan. 

Wat had dat te betekenen? Sein ik met mijn ogen. Hij maakt een hoofdbeweging naar mijn vader. Oja, bijna mezelf verraden. Ik denk niet dat hij me laat gaan als hij dat weet. 

"Kinderen we gaan!" Hoor ik opeens.