உறவே உயிராய்

💞 17 💞

தூக்க மாத்திரையின் வீர்யத்தில் அனைவரும் நன்றாக உறங்கி கொண்டிருந்தனர். பௌஸியா மற்றும் அம்ரீன் தான் விழித்து கொண்டிருந்தனர்.

பௌஸியா , " ஏய் அம்ரீன் , என்னடி எல்லாரும் இப்டி தூங்குறாங்க? "

அம்ரீன் சப்தமாக சிரித்து கொண்டே , "எல்லா நான் நேத்து பாலுல கலந்த தூக்க மாத்திரையோட வேலை ம்மா!  " என்றதும் பௌஸியா அதிர்ந்தார்.

யாராவது வருகிறாரா? என்று பார்த்துவிட்டு , " எதுக்கு டி இப்டி பண்ண? " என பௌஸியா கேட்க

அம்ரீன் , " எல்லா ஷாஜிதாவோட உயிரை காப்பாத தாம்மா " என்றதும்

பௌஸிதா அதிர்ச்சியுடன் , " என்னடி சொல்ற ? ஷாஜிதாவுக்கு என்ன? " என கத்திய தன் அம்மாவின் வாயை பொத்தி

" அல்லாஹு அம்மா வாயை கழுவு! ஷாஜிதாவுக்கு ஒன்னுமில்ல. அவ நல்லா இருக்கு நா என்ன சொல்றேன் முழுசா கேளு! " என கூறிய அம்ரீனை அமைதியாக பார்த்தார் , பௌஸியா.

அம்ரீன் யாராவது வருகிறாரா? என பார்த்துவிட்டு பௌஸியாவின் காதில் நேத்து நடந்த அத்தனையும் ஒன்று விடாமல் கூறி முடித்தாள்.  பௌஸியா அத்தனையும் கேட்டு மலைத்து போய் நின்றார்.

பௌஸியா ,  "அம்மான்னு ஒருத்தி இருந்தும் அவளை அநாதையா விட்டுட்டேன். எனக்கு மன்னிப்பே கிடையாது " என அழுத தன் தாயை , " அம்மா விடு.  இனி நீ தைரியமா இரு ம்மா! யாருக்கும் பயப்படாத. இந்த விஷயத்தை யார்கிட்டயும் சொல்லாத சரியா! " என அம்ரீன் கூற

பௌஸியா, " கண்டிப்பா அம்மு, இனி நானும் தைரியமா இருப்பேன். இதபத்தி நா யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டேன். சரியா " என்றவுடன் அம்ரீன் தன் அம்மாவின் இரண்டு கன்னங்களையும் கிள்ளி , " இது தான் என் செல்ல அம்மா உம்ம்ம்மா! நா போய்  காலேஜ்க்கு கிளம்புறேன். அப்றம் எம்டன் எழுந்தாரு ஆஆஉஉஉ ன்னு கத்த ஆரம்பிச்சிடுவாரு " என கூறிவிட்டு கல்லூரிக்கு கிளம்பினாள்.