Ο Άσσος

Κεφάλαιο 11°

Το δείπνο, μόνο δείπνο δεν θύμιζε. Τα πιάτα είχαν μείνει αδειανα πάνω στο τραπέζι, ο Ντάνιελ δεν ήξερε τι δικαιολογία να βρει για να στείλει την Ιζαμπέλ στο δωμάτιο με αποτέλεσμα να μείνει στη κουζίνα και ο Άζραελ όταν μπήκε στο σπίτι πήγε κατευθείαν στο γραφείο.

Δεν ήταν τόσο το γεγονός πως η Κλάρα έφυγε που τον εκνεύρισε όσο ο τρόπος με τον οποίο μίλησε η Ιζαμπέλ. Σαν να μην καταλάβαινε τη θέση της. Ήταν θαρρείς και βάλθηκε να του σπάσει τα νεύρα.

Με βάση το συμβόλαιο, ο Άζραελ μπορούσε κάλλιστα να ξανακάνει τη Κλάρα νέα όταν εκείνος το έκρινε μα δε μπορούσε να πάρει ότι του αναλογούσε πριν παρέλθει η ημερομηνία. Όταν τον πήρε τηλέφωνο η Κλάρα και του ανακοίνωσε πως ήθελε να φύγει και πως δεν άντεχε, δεν είχε επιλογή. Θα μπορούσε να την αφήσει στη μοίρα της φυσικά αλλά και πάλι δε το έκανε. Είχαν μια άψογη συνεργασία και ποτέ δεν του έδωσε δικαίωμα στα τόσα χρόνια. Επιπλέον η Ιζαμπέλ ήταν το προ τελευταίο της συμβόλαιο. Ένα ακόμα κι έπειτα έπρεπε να του δώσει τη ψυχή της.

Κάθισε στο γραφείο , σέρβιρε λίγο αλκοόλ στον εαυτό του και έβγαλε τη τράπουλα. Κοιτούσε ένα προς ένα τα χαρτιά σκεπτικός. Εκτός από τον άσσο μπαστούνι που ήταν το αγαπημένο του φύλλο αλλά και η δύναμη του, όλα τα υπόλοιπα έμοιαζαν με απλά χαρτιά. Χωρίς ουσία. Είχε δει πολλά στη ζωή του... Αλλαγές, πολέμους, τεχνολογία... Ίσως έψαχνε και ο ίδιος να βρει κάποια ουσία στη τελική αλλά δεν ήταν εύκολο.

Ένα απαλό χτύπημα στη πόρτα τράβηξε τη προσοχή του. Έβαλε τα χαρτιά στη θέση τους και έπειτα έδωσε την άδεια. Νόμιζε πως θα ήταν ο Ντάνιελ μα έκανε λάθος...

"Συγνώμη. Ήρθα για να σας μιλήσω. Μπορώ να έχω δύο λεπτά;" η Ιζαμπέλ μπήκε μέσα χωρίς να της πει να πλησιάσει και κάθισε στη πολυθρόνα.
Δεν τρικλιζαν τα λόγια της όπως τις άλλες φορές. Ίσα ίσα είχε σταθερό , ήπιο τόνο.

"Σε ακούω.."

"Πολύ καλά. Καταρχήν ήθελα να απολογηθω για το τρόπο που φέρθηκα. Δεν αρμόζει στα καθήκοντά μου και σας ευχαριστώ που δεν με διώξατε. Ήθελα επίσης να σας ενημερώσω πως θα κοιτάω τη δουλειά μου και δεν θα επαναληφθεί ποτέ κάτι παρόμοιο..."
Ο Άζραελ κάπου στο βάθος ένιωσε ικανοποίηση. Ήταν εμφανές πως ο Ντάνιελ έβαλε το χεράκι του.. όλα όμως γκρεμίστηκαν σαν εκείνη συνέχισε.
"Πάραυτα , θα ήθελα να με σέβεστε!" είπε κι εκείνος έμεινε να τη κοιτάζει "Το βρίσκετε λογικό μπροστά σε μια νέα κοπέλα και σε έναν άλλο άντρα να βάζετε το χέρι σας και να αγγίζετε το στήθος μιας άλλης; Ενοχλήθηκα. Αν πραγματικά πιστεύετε πως έχω λάθος, απολυστε με τώρα. Αν όχι, θα κάνω τη δουλειά μου ως έχει, αλλά κι εσείς , θα μάθετε πως δεν είναι σωστό κάποια πράγματα να γίνονται σε κοινή θέα. Αυτά ήθελα να πω. Λοιπόν;"