Elma Şekeri

Bir çocuk sevdim

Sol yanım ağrıyordu, sol yanım acıyordu. Elimi dokundursam alev alacaktı, öyle yangın içindeydi.

Bir insanın yüreğinin yanması ne kadar kötü bir şeymiş ve o yangını söndürecek kişinin seni yok sayması...

Ben nefessiz kalırım demişken yürekten demiştim. Laf olsun diye değil, eğer o cümleyi kuracaksa bir insan laf olsun diye değil gerçekten nefessiz kalacaktı.

O yolda acı çekecekti, o yolda gözyaşı dökecekti. O yolda harap olacaktı.
Eğer sevdalı insan sevdiğinin elini ölürümde asla bırakmam diyorsa bırakmayacaktı. Bu yolda Tahir olmak kolay değildi, bu yolda Zühre olmakta...

Bir yerde bir söz okumuştum,

"Bana odanın ışığı kapalıymış gibi hissettirme ne olur!" diye. Şuan da onsuz benim odamın ışığı kapalıydı. Kapkaranlık bir oda da yapayalnız tek  başıma kalmıştım.

Elimi uzatıp kalbimin ışığını açmak istedim ama olmadı. Kalbim ışıksız kaldı, gözlerim yeşilsiz.

Sonra bir ses işittim, "Şeker kız!"
Bu onun sesiydi, yeşil gözlünün... Göz kapaklarımı açıp "Buradasın, geldin sonunda "demek istedim ama gözlerim izin vermedi.

"Şeker kız, hadi uyan, sende ne çok uyuyorsun böyle... Bir ay yeterince dinlendin zaten, artık yeter!"

Bende uyanmak istiyorum, gözlerimi açıp seni görmek istiyorum ama olmuyor, yapamıyorum.

"Biliyorum, canın çok yanıyor kalbim acıyor ama böyle olmak zorundaydı. Senden ne kadar özür dilesem az, affet beni olur mu?"

Evet canım çok acıyor, sensiz kalbim atmıyor ama sen geldin ya artık acımayacak canım. Gitmeyeceksin değil mi?

"Gitmek zorundaydım, seni bırakmak zorundaydım. Umarım bir gün anlarsın beni... Umarım benim yüzümden daha fazla acı çekmezsin. Ama şunu bilmeni istiyorum ki seni çok sevdim şeker kız, hala da seviyorum. Bu yürek seni ölene kadar unutmayacak."

Mirhan ne olur öyle söyleme ne olur? Tekrardan mı gideceksin, yapma bana bunu ne olur? Bende seni çok seviyorum, bende seni unutamam ki... Gitme bırakma ellerimi...

"Gitmek zorundayım Liyam, hayatından çıkmam lazım. Senden istediğim tek şey kendine iyi bakman, kendi canını bu kadar yakmaman, daha fazla gözyaşı dökmemen... Ne olur sen iyi ol Liya, sen iyi ol ki bende ayakta durmaya çalışağım. Senin iyi olduğunu bilmem bana yeter."

Mirhan ne olur yapma ben sensiz iyi olamam, benim tek ilacım sensin...
Mirhan duyuyor musun beni? Mirhan!

Mirhan'a sesimi yine duyuramadım, gözlerimi açıp ona sarılamadım, ellerini tutamadım. Sonra alnımda bir şey hissetim, biri beni öpüyordu.

Gözlerim kapalı olduğu için göremedim kim olduğunu ama kokusundan tanımıştım. Bu Mirhan'dı.

Mirhan gitme ne olur!
Ben ona sesimi duyurmaya çalıştıkça başkaları da bana Liya uyan diye sesleniyordu.

Mirhan diyerek en sonunda gözlerimi açtım. Açtım ama tavanda ki ışık gözlerimi öyle alıyordu ki gözlerimi bir süre tam açamadım. Sonra bir ses işittim Liya diye seslenen, gözlerim biraz zorlayıp açtım. Karşımda yaşlı gözlerle bana bakan annem...

Birden yattığım yerden doğrulup etrafa bakındım. Gözlerim Mirhan'ı aradı odada, babam, Eslem, Ali, Ömer bey hepsi vardı ama o yoktu.