Mezar 2. Bölüm

Kadına şiddete hayır

"Şiddet kaderiniz değil''
merhabalarrr bennn size cennetten ulaşıyorumm..
ben kerim yalçıntaş açlık grevinden ölmüş şiddete karşı olan bir bireyim.
olaya en başından başlayalım...
üniversiteye okumaya gidiyordum ilk yılımdı okulun yolunu bilmediğim için biraz
dolanarak gitmiştim okula giderden döneceğim yolda bir adamın karısına hakaret edip
kızgın sopayla dövdüğünü gördüm. hemen olaya karıştım. çünkü ordaki benim annem
karım yada kardeşim olabilirdi. kadını kurtarmak için oraya koştum kadını arkaya çektim adama
bir yumruk attım adam bana elindeki topayla vurmaya başladı canım çok yanmasına rağmen
asla kadını orda bırakıp kaçmadım. daha sonrasında adamın cebinde silahinin olduğunu fark ettim
sadece adamı durdurmak için silahı alıp ayağından vurdum. adam hala daha vurmaya devam
ediyordu ve ayaktaydı. çevredekiler yardım etmek yerine video çektiler. bi yandan da video
çekilmesi iyiydi en azından yayılması için kaliteli videolar olucaktı belkide o kadın öldüten sonra
nasıl öldürüldüğünü izleyeceklerdir değil mi ....
çevredekilerden doktor olan birisi olayı görür görmez polisi aradı ve kadını arkaya çekip
kadının yaralarına baktı ben dayaktan ölmek üzereydim ama hala daha adamı bırakıp
kaçmadım bir süre sonra polis arabalarının sesi duyuldu herkes etraftan kaçmıştı. adam da
kendisi suçlu gözükmemek için kendini vurmuştu ve bilincini kaybetmeden önce silahı elime
sürmüştü akıllıca bir fikirdi ama aklı sadece kötüye çalışıyordu polis geldiği zaman
çevrede kimse kalmadığı için suçsuz olduğumu kanıtlayacak bir video yoktu kadın da
benim kocam yapmaz o adam kocamı vurdu diyerek üzerime iftiralar atmıştı.
polis beni karakola götürmüştü adamı ve karısını da hastaneye. aklımda tek soru vardı
kadın eğer 1 kere daha dayak yerse onu kurtaracak insan varmıydı dışarıda....
dışarıya nasıl çıkacağımı hiç düşünmedim sadece kadın tekrar dayak yedimi diye
merak ettim o gece hiç uyuyamadım.1 kadın daha mı ölmüştü yoksa 1 adam daha
bir kadını kurtardığı için hapse girmişti. saatler sonra adamın öldüğü haberi
geldi beni hemen mahkemeye aldılar     
elimde gösterecek bir kanıtım olmadığı için beni
10 yıl boyunca tutuklayacaklarını söylediler mahkemede. ağlayarak kapıdan çıkarken annemi
gördüm koşa koşa ona sarılmak istedim ona doğru koştuğumda yüzümde annemin
sıcacık elini hissetmiştim annemden yediğim en acıtıcı tokattı bu sen nasıl bir kadını
kocasız bırakırsın dedi anneme olayı anlatmaya çalıştıkça bana daha çok bağırıyordu
sustum ve sadece annemi dinledim o da kızmakta haklıydı birini öldürmüş bir cani gibi
gözüküyordum adamın karısına sarkıntılık yapmış 1 insan gibi gözüküyordum.
kolumdan tuttular ve beni nezarethaneye bıraktılar. orda yeni arkadaşlarımla tanıştım
iki gün sonra haberlere videomun çıktığını görmüştüm. kadından hiç bir haber yoktu
sadece dövülürken ki videosu vardı videodakinin ben olduğunu söyleyince yüzüm gözükmediği
içiin hiç birşey değişmedi daha sonrasında kadına karşı şiddetin durdurulması için açlık grevine başladım
hapishanedeki arkadaşlarım da bana destek olmak için onlar da açlık grevine başladılar
aylar geçmişti neredeyse 6 ay olmuştu değişen hiç bişey yoktu kadınlar gene öldürülüyordu
gün gittikçe daha fazlaydı hemde artık vücudum açloğa dayanamıyordu sürekli yatarak destek oluyordum açlık grevine
son 1 günüm kalmış gibi hissediyordum kemiklerim belli oluyordu ama genede bırakmadım
sanırım kadınlar uğruna ölecektim allahım bu ne güzel bir ölümdü böyle o günün gecesinde
kendimi salmıştım ve ben artık yoktum sabah arkadaşlarım uyandığında benim cansız
bedenimi gördüklerinde hemen görevlilere haber verdiler . saniyesinde haberlere çıkmıştım
kadına şiddet adına yaptığımız açlık grevinde öldükten sonra duyulmuştu ama olsun belkide
bir daha o kadar çok kadına şiddet olayı gerçekleşmezdi ben sırf kendim dışarıya çıkmak için değil
kadınlara şiddet olmasın diye açlık grevi yapmıştım.. şimdi cennetteyim
kurtardığım kadının sığınma evinde rahat bir şekilde yaşadığını görüyorum o kadını kurtardığım için mutluydum
ve eğer geene bir kadının dayak yediğini görsem gene yardım ederdim.
son olarak anneme gelincede ben öldükten sonra mezarımmın başına gelip yavrum değerini bilemedim diye
ağlamıştı anneme hiçbir isyanım yoktu haklıydın gönlümün kraliçesi....
artık yapabilcek bişeyim yoktu kadına şiddet hala daaha devam ediyordu
hayatımdaki herşey yarım kalmıştı ama bir kadına değerdi
''şiddet benim kaderim oldu''