«នេះបងជីមីននិយាយអីគេមិញ...បងធ្លាប់ស្គាល់លោកពូខ្ញុំដែលមែន»យ៉ុងសម្លឹងមុខជីមីនមាត់កំពុងតែទំពាស្ករគ្រាប់
«អរគឺទើបតែស្គាល់ដែលទេ...អរកុំនិយាយរឿងគេ...ខិតមកនេះមកចាំបងអានសៀវភៅអោយស្ដាប់ចង់ស្ដាប់ដែលទេសៀវភៅនេះជាសៀវភៅដែលល្អណាចូលចឹត្តទេ»ជីមីនបង្ហាសៀវភៅអោយយ៉ុងអាមើល
«ហឹម.....»យ៉ុងអាងក់ក្បាល
«ok...ងក់ក្បាលមានន័យថាយល់ព្រមហើយណាចឹងអង្គុយនៅស្ងាមចាំបងអានអោយស្ដាប់»មើលមុខយ៉ុងអាហើយជីមីនក៏ចាប់ផ្ដើមអានអោយយ៉ុងអាស្ដាប់គេទាំងពីរអ្នកអានផងសើចផងមើលទៅសប្បាយដល់ហើយយ៉ុងអាវិញដូចជាពេញចឹត្តនិងជីមីនគេស្ដាប់ជីមីនអានឡើងជក់ចឹត្តមិនហ៊ានងាក់ទៅណាទេ។
«យ៉ុងអាពូរកសៀវភៅបានហើយ...តោះយើង»សូហ្កាបន្ទាប់ពីរកសៀវភៅឃើញហើយគេក៏ទិញវាទុកអានអោយយ៉ុងអាស្ដាប់ប៉ុន្តែជីអូតាមគេឡើងស្អិតមិនព្រមទៅណា។
«យ៉ុងអា...ពូក្មួយមកហើយ...»ជីមីនរវល់តែអានសៀវភៅភ្លេចខ្លួនក៏ទម្លាក់សៀវភៅចុះសម្លឹងទៅមុខយ៉ុងអាភ្លេចមើលសូហ្កាដែលឈរនៅពីមុខ។
«ជីមីន....»សម្លេងភ្ងាក់ផ្អើលស្រែកលាន់លឺមួយរំពិចធ្វើអោយគេគ្រប់គ្នាមើលមុខសូហ្កា។
«ហឺយលោកពូ....មិនគួរភ្លេចខ្លួនសោះអញ់អើយ»ជីមីនងាក់មុខចេញនិយាយតិចៗតែឯង
«នេះបងស្គាល់គេដែលមែន...ចឹងល្អហើយបងជួយចាប់ការតិចទៅគេនេះហើយព្យាយាមរករឿងអូន»ជេអូក៏រំអួយដាក់សូហ្កាគោលបំណងចង់អោយសូហ្ការករឿងជីមីនជំនួស។
«និយាយអីអ្នកណារករឿងអ្នកណានិយាយអោយស្រួលបបួលវើយនេះខ្លួនជាស្រីយ៉ាងមិចបានជាមកចោលគេបែបនេះមិនជឿនាងអាចឆែកកាំមមេរ៉ាមើលបានយីមកចោតមនុស្សទាំងរស់នៀកសំណាងហើយណាដែលខ្ញុំនៅឈរនៅទីបេះចុះបើខ្ញុំមិនទីនេះមិនដឹង
ជានិយាយដើមខ្ញុំប៉ុន្មានទៅនាងខូចណាស់នេះគុងតែជាស្រីទេណា»ជីមីនងើបចេញពីកៅអីមកស្រែកដាក់ជីអូនុយាយកប់ៗធ្វើអោយយ៉ុងអាសូហ្កាឡើងចំហរមាត់។
«នេះឯងគិតថាឯងជាស្អីបានជាមកជេយើងបែបនេះហា»ជេអូ
«អ្នកណាជេអ្នកនាងខ្ញុំមិនបានជេផងគិតតែខ្លួនឯង»ជីមីន
