Beğenin lütfen 😽
Sınav başlamıştı, yapacağımız şey robotları durdurmaktı ve bu gayet kolay bir şeydi.
Sokaklar arasında dolaşıp önüme çıkan her robotu buz kullanarak donduruyordum.
Ana caddede biri benimle aynı anda buz kullandı ve aynı robotu dondurduk. Kafamı çevirdiğimde özgünlüğünü kopyaladığım melez kafayı gördüm.
O sırada ona yandan yaklaşan bir robotu, ateşimi kullanarak patlattım. Önce robota sonra bana döndü. Yüzünde şoka girmiş, anlamaya çalışır gibi bir ifade vardı. Bu ifadesi çok komikti.
Arkamı döndüm ve uzaklaştım.
~~~~~~~~~~~~~~~
Tam sınav sonlarına doğru çok büyük bir robot ortaya çıktı. Kesinlikle bununla uğraşmak istemiyordum, diğerleri gibi kaçmaya başlamıştım.
O sırada yerde yatan bir kızı gördüm, robot ona çok yaklaşmıştı. Durup birkaç saniye baktım, tam adım atacağım sırada yanımdan hızla biri geçti ve zıplayarak robota yumruk attı.
Şaşırarak çocuğa bakarken yere düştüğünü fark ettim. Hemen altını kaydırağa benzer bir şekilde buz kapladım ve yavaş bir şekilde yere düştü.
Birkaç dakika sonra tıbbi yardım için gelmişlerdi, diğer öğrencileri de sınav sahası dışına aldılar.
~~~~~~~~~~~~~~~
Okul kapısı önünde Aizawa arabası ile bekliyordu. Yanına gittiğim an üstüme hırkasını attı. Garip bir şekilde ona baktım.
Neden bunu yaptığını anlamadığımı fark etmiş gibi kaşları ile üstümü işaret etti. Üstüme baktığımda ne olduğunu anladım. Alev kullandığım tarafımdaki kıyafetlerim yanmıştı.
Hırkayı biraz daha üstüme çektim ve arabaya bindim.
"Mağazaya gidelim."
Ona döndüm, "Neden?"
"Bu aralar hiç yeni kıyafetler almadın. Yeni bir şeyler alırsın."
Güldüm, "İyilik meleği kondu başıma."
~~~~~~~~~~~~~~~
Mağazada kıyafetlere bakarken mırıldandım, "Sınavım nasıldı? Eminim siz öğretmenler kameralardan izlemişsinizdir."
"İzledik tabii ki. İyi savaştın, geçeceğin kesin."
"İyi."
Bir şort alıp altıma tuttum. "Nasıl bu?"
Askılara baktı ve farklı model bir şortu üstüme tuttu. "Bu sana daha çok yakışır."
Omuz silktim ve üstüme tuttuğu şortu elime aldım, "Peki, bunu alalım."
~~~~~~~~~~~~~~~
"Sugar daddy gibisin."
Kaşlarını çatarak bana baktı, "Saçmalama."
Güldüm, "Ne? Şaka yapmıyorum. Dışardan bizi görenler öyle sanabilir."
Derin bir nefes aldı, "Bizi, baba kız sandıklarını düşünüyorum."
"Neden ki?"
Gözlerini yola çevirdi. "Sen hiç aynaya bakmıyor musun? Benziyoruz."
"Yani... Biraz."
"Hmhm."
Bir hafta sonra:
"Ameya!"
Merdivenlerin korkuluklarına yaslanarak kafamı aşağı sarkıttım. "Ne oldu?"
"Sınav sonucun geldi."
Hızlı adımlarla merdivenden indim ve Aizawa'nın yanına koştum.
~~~~~~~~~~~~~~~
"Vay anasını! Kazanmışım cidden!"
Aizawa kahvesini içerken bana baktı. "Salak mısın? Zaten kazanacağının kesin olduğunu söylemiştim."
"Olsun, sonuç gelmeden hiçbir şeye tamamen inanmam ben."
"İyi."
Koltukta ona doğru döndüm. "Bir şey soracağım."
"Ne var yine?"
"Ben okula gidersem yurtta mı kalacağım?"
"Sınıfın çoğunluğu muhtemelen yurtta kalacak. Sınıf öğretmenleri de sınıfın kaldığı yurtta kalır genelde."
"Yani sen de yurtta kalacaksın ve bu yüzden ben de mi yurtta kalacağım?"
"Muhtemelen. Ama arada bir evde de kalırım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Todoroki x Reader (Bnha x Reader)
FanfictionKüçüklüğünden beri kurallar olmadan büyüyen 15 yaşında bir kız. Babası kim bilmiyor, annesi ise birkaç yıl önce onu bırakıp gitti. Sizce bu kız bir anda, kurallar olmadan yaşadığı hayatından çekilip kuralları olan bir hayata geçebilir mi?