Dwa płonące serca, które odważyły się złamać
Pamiętajcie, nikt nie mówił, że to będzie trwało wiecznie.
Harry Potter, chłopiec, który przeżył, zawsze czuł się tak, jakby każdego, kogo kocha, tracił. To wciąż się działo, kiedy zakochał się w niej po...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Jesteśmy w tym razem"
y/n pov
Zanurzyłam pióro w atramencie po raz setny. Nikt nie wspomniał mi o tym, że SUMy mają milion pytań.
Spojrzałam na Umbridge. Siedziała na ogromnym krześle z przodu sali. Wyglądało na to, że obserwowanie nas wszystkich podczas egzaminów sprawia jej jakąś przyjemność.
Ponownie skierowałam swoją uwagę na mój arkusz.
Niecałą minutę później z zewnątrz sali rozległo się bum.
Spojrzałam na Umbridge, żeby sprawdzić, czy wie, co to jest, ale wyglądała na tak samo zdezorientowaną jak my wszyscy.
Rozległo się kolejne bum.
Umbridge zebrała się w sobie i przeszła długą ścieżką wśród uczniów, aby sprawdzić, co to za hałas.
Otworzyła drzwi. Nie było tam nic oprócz małej smugi światła.
Przeleciała obok niej i wyleciała na środek sali.
Wybuchła, tworząc ogromny fajerwerk.
Do pokoju wpadło dwóch chłopców na miotłach. Nie byli to byle jacy chłopcy, Fred i George Weasley.
Uczniowie zaczęli wiwatować, gdy coraz więcej fajerwerków wybuchało wokół sali.
Arkusze egzaminacyjne latały wszędzie, gdy na niebie rozpoczął się pokaz świateł. To jest najlepsza zabawa, jaką widziałam od tygodni.
Cała nasza uwaga zwróciła się w szczególności na jeden fajerwerk. Uformował się on w twarz smoka i pomknął w stronę Umbridge.
Umbridge wybiegła z pokoju krzycząc, bo smok ją gonił.
Fred i George wylecieli z pokoju za nią, strącając ze ściany wszystkie jej zasady.
Wszyscy wybiegliśmy za nimi na dziedziniec.
Cała szkoła opuściła sale lekcyjne, aby zobaczyć, co to za zamieszanie. Wszyscy świętowali, gdy na niebie wybuchały fajerwerki, tworząc wszelkiego rodzaju kształty i figury na niebie.
