✧ARAF✧ Marauders

six

"Senin dersin Gryffindor ile, bizimkisi ise Raw."
Severus, elindeki ders programını kontrol edip rozetini düzeltti.
"Gryffindor ile iksir mi, Merlin sana yardım etsin Amelia." dedi Lucius gülerek.
"Umarım Miss* Black bir iksirin başına bayılmaz." dedi Parkinson yanındaki siyah saçlı sevgilisinin omzundaki elini hareket ettirirken. Genç kız ise omzundaki elini tuttup konuştu.
"Dilerim yüzü yanar, iğrenç Black, değil mi?" Dedi arkasındaki sarışın mavi gözlü safkana bakarken.
"Hıhım." Diyerek geçiştiren genç adamdan gözler aniden çekildi. O da kalkıp gitmek istiyordu zaten, nitekim başarmıştı.

Amelia'da pek bir şey söylemeden dersi bahane ederek sınıfa gitti. Sia oturmuş, başını kitaba yaslamış, elindeki tılsımı sıkarken bir yandan uyukluyor gibiydi.

Amelia ise başta tereddüt etse dahi genç kıza doğru ilerledi ve biraz bekleyip nazikçe konuştu.

"Merhaba Vega, şey, oturabilir miyim?" Ona acımış gibi durmak istemedi.

Neden, oysa acınacak halde değil miydi? Annesinin saçlarını ormesi gereken yaslarda kaçtığı evi ona kilometrelerce öteden batıyor, saçları boynuna dolaşıyordu.

Regulus haklıydı, o suçluydu.

Ancak bir suçlu varsa asıl suçlu Tanrı olmalıydı.

Onu yarattığı için, bu aileye verdiği için suçlu o olmalıydı.

"Oturabilirsin." Dedi Sia pek tepkisiz biçimde. Elindeki tılsım onu rahatlatıyor olmalıydı, belki hastaneden aldı diye düşündü Amelia.

Ve ders başladı.

Sıkıcı, keyifsiz bir ders. Basit iksirler, zor kelimeler, gereksiz cümleler.

Vega, elindeki defne yaprağını iyice ezerken Amelia onun iksirine baktı. Aslında oldukça yetenekliydi. Bu sırada Vega ona göz gezdirmisti, utandı. Önüne dönecekken konuştu.

"Eminim biliyorsundur ama. Ökseotunu iyice ezmen gerek, patlayabilir, bak, böyle."

Kızın tepkisinden korkarken Sia kıza nazikçe gülümsedi ve konuştu.

"Hayatımı kurtardın."

Oldukça nazik, dedi Amelia kendi kendine.

Oldukça nazik, dedi Vega kendi kendine.

Safkan sistemi birbirine tanıdık yabancılar yetiştiriyordu.

Birbirini gören, birbirinin sesini duyan ama yabancı.

Birbirinin hislerini önemsemeyen, basit duvarlar ile örülü zihnini sağlayan yabancılar.

Ne yazık ki iki yabancı birbirine bakıyor şu an.

Ve ne yazık ki, bu iki yabancı kopamayacak bir daha.

Ömürlerinin sonuna dek.

Kelebeklerin ömrü ne kadardır?

"Ders bitti!" dedi Slughorn tiz sesiyle.

"Herkesi tebrik ederim, haftaya görüşürüz."

Amelia, Sia'ya nazikçe iyi günler dilerken Sia onu bir adım arkasında ilerledi.

Sirius, onu kapıda bekliyordu.

Amelia önüne bakıp yürürken bir beden hissetti.

Ona bir adım kala çekilen bir beden.

"Yavaş ol Malfoy."

Black'in sesi.

"Kusura Bakma Black."

Spoiler:
"Yavaş ol Malfoy! Bir yere gidemezsin! Beni bırakamazsın! Hayır!"

Sirius Black, yere çöktü. Çevresindeki hiç kimse umrunda değildi.

Hayır, dedi kendi kendine, böyle bitmemeli.

Peki bitecek mi?
------------------------