ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)

ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် ၈(Zawgyi)

ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္





"ညီမကိုစိတ္ပူလို႔

လိုက္လာတာ‌ေရာဟုတ္ရဲ႕လား...

မမကိုေတြ႕ခ်င္လို႔တမင္လိုက္လာတာမလား..."

မေက်မခ်မ္းေျပာလာတဲ့ညီမျဖစ္သူႏြယ္သက္ခိုင္ကိုအျပစ္မျမင္မိ။သူေျပာတာလဲမွန္ေနသည္ပဲ။

ကိုယ့္ညီမအေၾကာင္းကိုယ္သာသိေနသည္မို႔သက္ေအာင္နိုင္ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးေနလိုက္ပါသည္။

"ၾကည့္ၾကည့္...အဲ့မ်က္ႏွာ...ဟြန္း...

မမကသာအကူအညီမေတာင္းရင္မလာဘူး...

အခုမ်ားေတာ့လား...

rsေတြတစ္တီတူးၾကည္ႏူးေတာ့မွာကို

Faကထိုင္ၾကည့္ေနရေတာ့မယ္...

ဒီၾကားထဲအတြဲတစ္တြဲကိုရေအာင္လုပ္ေပးရဦးမယ္

ဂါး...ႏြယ္သက္ခိုင္ေရွ႕အခုေနမ်ား

နတ္သမီးေလးတစ္ပါးေလာက္က်လာလိုက္ပါေတာ့လား...."

ေျခကိုေဆာင့္ရင္းေျပာလာသည့္ညီမျဖစ္သူ၏စကားကိုနားေထာင္ၿပီးသည့္ေနာက္သက္ေအာင္နိုင္

တစ္ေယာက္ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ေမာမိပါ၏။တစ္ဆက္တည္းမွာပင္အေမေျပာေလ့ရွိသည့္ညီမေလး

အေၾကာင္းကိုျပန္ေတြးမိသည္

'သမီးငယ္ေလးကိုႏြဲ႕‌ေႏွာင္းေစခ်င္တယ္သိမ္ေမြ႕ေစခ်င္တယ္ပန္းခိုင္ေလးလိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့ေစခ်င္တယ္

အဲ့တာေၾကာင့္လဲ"ႏြယ္သက္ခိုင္"ဆိုတဲ့နာမည္ေလးကိုေပးခဲ့တာေပါ့သားရယ္...'ဟူ၍။

"ညီမေလးရယ္...

ေမေမကညီမေလးကိုစိတ္မခ်တာေရာ

သိရဲ႕လား...."

"ေမေမကစိတ္မခ်ဘဴး...

စိတ္မခ်ဘဴးတဲ့လား...အစ္ကိုရာ...

ေတာ္ပါေတာ့...ငါမသိခ်င္ဘူး...

အခုငါ့ကိုေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေတာ့..."

စကားလမ္းေၾကာင္းအျမန္လႊဲသည့္ႏြယ္သက္ခိုင္ေၾကာင့္သက္ျပင္းခ်လိဳက္ရင္းေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

-

-

-

"ရန္ကုန္ေဆးတကၠသိုလ္က

မိန္းကေလးေတြလဲေခ်ာၾကသား...

အထူးသျဖင့္...ဟိုနားကတစ္ေယာက္..."

ရည္ရည္မြန္ကိုေျပာျခင္းျဖစ္မွန္းသိလိုက္တာေၾကာင့္မေက်နပ္ခ်င္။ေယာက္်ားေလးတိုင္းအေပၚ

ကစားခ်င္ေနေသာ၊ရဲတင္းလြန္းေသာ၊ဂုဏ္ေမာက္လြန္းေသာရည္ရည္မြန္ကိုလုံးဝၾကည့္မရခဲ့သည္မွာ

တကၠသိုလ္သို႔စစေရာက္ခ်င္းေန႕ကတည္းက။

"ဟြန့္...မမနဲ႕ကိုတိုင္ဦးမယ္...

စိတ္ဆိုးၿပီးတစ္လေလာက္မေခၚပါေစနဲ႕..."

"ေဟာဗ်ာ...ကဲ...

ဒီညီမနဲ႕ေတာ့...ခက္ၿပီ..."

"မရဘူး...မမရွိတယ္မလား...

မမကလြဲဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ

မ်က္စိမက်နဲ႕...ေဖာက္ထုတ္ပစ္မွာ

အဲ့မ်က္လုံးကို...ဟြန္း..."

ႏြယ္သက္ခိုင္ဘာကိုေဒါသျဖစ္ေနမွန္းသက္နိုင္ေအာင္ေသခ်ာမသိ။မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမွန္းေတာ့ရိပ္မိသည္။

ကားေပၚကေနေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးႏွင့္ဆင္းသြားေသာညီမျဖစ္သူကိုသာေၾကာင္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

ကားတံခါးကိုလဲခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ပိတ္သြားတာေၾကာင့္သက္ျပင္းခ်႐ုံမွတစ္ပါး။