10. Bölüm: “Kavuşma”
Amine heyecandan uyuyumaz bu yüzden okuduuğu kitabı okumaya başlar. Kısa bir süre geçtikten sonra annesi gelir. Amine kitabı yanına koyaar. “Noldu annem?” annesi kızına uzun uzun bakar.
“Birşey yok güzel kızıma bakıyorum sadece.” Deyip yanına oturdu.
“Sende bir şey var söyle bakalım.” Annesinin gözleri dolmuştu.
“Bak kızım evlilik önemli ama doğru kişi mi sence? İyidir, iyiliğine lafım yok da askerlik nasıl zorsa asker eşi olmak da zordur.”
“Mesele şimdi anlaşıldı Hamide Sultan. Bilmiyorum anne ama ondan gerçekten hoşlanıyorum. Onu o dağda gördüğümden beri ve tekraradannkarşılaştığımıdan beri belki geçiçidir ama şuan çok mutluyum.”
“Sen iyi ol, mutlu ol başka birşey istemem.” Kızının mutluluğuna baktı “Neyse arkadaşın gelecek zaten moralini bozmayayım. Neler yapacaksınız ne kadar duracak Kamer?”
“Haftasonu sadece Pazar gününü Pazartesiye bağlayan gecede yola çıkacak otobüsle 2 gün beraberiz.”
“İyi iyi hazırladın değil mi odayı?”
“Evet evet havalandırdım, temizledim, çarşaflarını da serdim.” Der “Yemekler de hazırlanmış, mıyordu gördüm az kalsın baban bırakmayacaktı zor aldım elinden.” O sırada babası
“Benim dedikodum mu yapılıyor?” diye odaya daldı “Ya baba arkadaşıma yapmıştım.”
“Hep zaten arkadaşlarına babana hiç yapmıyorsun. Koca devi beslemen lazım.” Babasının dediğine güldü.
“O büyük dev çok aç...” deyip kızını gıdıklamaya başlar “Anne kurtar beni.” Diye aralıklı bağırır nefesi kesilirken “Sen benim biricik kızımsın. Bana babana hiç o lezzetl, yemeklerinden yapmıyorsun. Bu adam aç mı kalsın?” der kahkahalarının arasında o sırada annesi de ikisini izlemektedir
“Şükür yarabbi, bu günleri de gördük.” Der
“Baba dur dur telefonum çalıyor, baba bırak bir babaaaa.” O sırada babası bırakır ve telefonuna bakar arayan Metehan’dr anında yüz ifadesi değişir. Annesi anlar babasını bir şekilde çıkarır ve telefon kapanmadan açtı.
“Kusura bakma geç açtım.” Der ve “Nasılsın bu arada.” Metehan Amine’nin nefes nefes sesini merak eder.
“İyiyim de sen neden bu kadar nefes nefesesin.” Dedi normal olarak daha hala sesi düzene girmezken “Babamla şakalaştık da o yüzden.” Dedi dediği gibi de pişman oldu Metehan’ın derin nefes verişi ile “Kusura bakma yani boşver sen neler yapıyorsun? Hazırlanıyorsundur.”
“Aynı işte bavula koyacaklarımı yıkadım, ütüledim aklıma sen geldin arayayım dedim.”
“İyi yapmışsın. Yardıma ihtiyacın varsa yardım ederim.”
“Yok alıştım artık bayadır. Bölmedim değil mi ailenle?”
“Hayır hatta kurtardın.”
“Uyumuşsundur diye düşünmüştüm arayıp aramamakta kararsız kalmıştım.”
“Hayır yatmamıştım bile bu gece arkadaşım gelecek de onu otogardan almaya gideceğim.”
“öyle mi üniversiteden mi?”
“Evet ne zamandır görüşemiyorduk.” Dedi Amine
“İyi istersen beraber almaya gidebiliriz.” Dedi, Amine de şaşırdı ne diyeceğini bilemedi aslında
“Aslında babamla gidecektik. Hem belki arkadaşım da rahatsız olur.”
“Tamam o zaman pekala istersen ararsın bende uyuyamıyorum.”
“Tamam o zaman ihtiyacımız olursa ararım.”
“Pekala Neler yapıyorsun? Arkadaşını beklemek dışında.”
“Okuldan gelince evi, arkadaşımın kalacağı odayı temizledim yemek yaptım, atıştırmalık birşeyler yaptım. Zaten yeni bitti onlar da.”
“Ailene söyledin mi? benimle evlenmek istediğini da falan.”
“Annemle konuştuk da annem de sen nasıl mutluysan öyle olsun dedi. Tabi hemen kabullenmesini beklemiyordum ama iyi şuanlık, babama daha söylemedim ama yakında söylerim. Onun nasıl karşılayacağını kestiremiyorum.”
“Söyleyeceğin zaman beraber diyelim istersen.”
“İlk önce ben söyleyeyim de tepkisine bakayım.”
“Tamam o zaman ararsın sorun olduğunda.” Dedi Metehan konuşmak istiyordu ama belli etmiyordu ve şuan konuşmayı bitirmek üzereydi.
“Ararım, görüşürüz sonra.” Dedi ve sonunda sessizliğin ardından kapandı.
Biraz geçti annesi geldi “Ne konuştunuz kız çatlayacağım?” Amine gülerken “babamdan kurtarmadın ya söylemeyeceğim.”
“İyi o zaman bende gideyim babana Metehan’la ilişkin olduğunu söyleyeyim. Ne dersin?” derken kalkmıştı ve kapıya gitmişti bile “Anne ne diyorsun sen hemen gel anlatmam gerekenler var
“öyle mi?” deyip hemen oturdu “Arkadaşımın geleceğinden bahsettim istersen beraber alalım dedi bir de babana söylerken beraber söyleyelim dedi.”
“Sen ne dedin?” dediğinde “Arkadaşım rahatsız olabilir dedim zaten babamla almaya gideceğiz dedim, babama da ne tepki vereceğini bilemediğim için önce ben söyleyeyim dedim.”
“Anne sence babam biliyor mu?”
“Ceylan teyzene gitmiştik ya, o zaman baban le onlar bahçeye çıkmıştı. Orada o konu konuşulmuş. Baban cesaretlndirmiş bana öyle söyledi sonra dedi ki ben git kızımı mı sev dedim heme yemeğe çıkarmış dedi.”
“Anne bu ne zaman oldu?” dedi şaşkınlıkla “Siz yemeğe çıktığınız da. Babanla konuştuk babandan asla bir şey saklayamazsın sen.”
“Bir şey belli etmiyor ama” dedi Amine düşünerek “Seni vermeyecek gibi.” deyince annesi gözleri açıldı Amine’nin “Ne demek vermeyeceğim anne ya.”
“Ne ara büyüdün de evlenme meraklısı oldun sen. Hala seni küçüçük görüyor.” Deyince “Babamla konuşacağım zaten de çekiniyorum nasıl konuşabilirim?”
“Zamanı gelince şimdi hoş geliyor sana bir de geri gidince gör.”
“Anne deme öyle zaten gidecek.”
“Ne zaman gidiyor?”
“Pazartesi gecesi yola çıkacakmış.”
“O kadar erken mi ya?”
“Acil işmiş. Sürekli köylere saldırı oluyormuş.”
“ Pazartesi görüşeceğiz işte.”
“İzin alındı mı?”
“Ama anne gidiyor zaten kim bilir ne zaman gelecek gideyim işte sen babamı idare edersin. Hadi lütfen yaa.”
“Daha Pazartesiye çok var.” deyip kalkar kızının yanından ve odadan çıkar.
