Nandito kami ngayon sa kanilang restaurant at katatapos lang naming kumain. Tiningnan ko naman itong kasama ko, nakakunot ang noon nito habang nagseselpon kita ang inis na inis nitong mukha kaya naman natawa ako at naalala ang nangyari kanina.
Flashback
"Asquin, we’re here." Tawag sakin ni Riri ng makarating kami sa isa nilang restaurant kaya naman bumaba na ko ng kotse. Pagkapasok namin sa loob napansin agad kami ng mga tao sa loob. Pagkaupo namin ay siyang dating ng waiter.
"Good afternoon sir Derill, what is your order." Nakangiting tanong ng waiter, kaya naman tiningnan ko Riri at nakita kong nakatingin din ito sakin.
"ANY VEGETABLES FOOD/ ANY KOREAN FOOD!" nagkatinginan kami ni Riri, he looked at me with his brow raised. Sabi ko na eh.
Tumingin ako sa waiter. "Ah kuya, gulay ang kakinin namin." Nakangiti kong saad.
"No, I want Korean food Mr. Waiter." Sinamaan ko sya ng tingin at sinuklian iyon ng masama nya ring tingin.
"Kuya gulay."
"No, Korean food."
"Gulay. "
"Korean food," hindi talaga sya magpapatalo, tumingin ako ng seryoso sa kuyang waiter na halatang naguguluhan sa aming dalawa.
"Kuya gulay. And that's final. " Kalmado ngunit may pagkaseryosong utos ko kay kuyang waiter kita kong napalunok ito at saka tumango sakin, doon ay tuluyan nang umalis. Tumingin naman ako kay Riri saka ito nginisian. Kita ang pagkainis sa mukha niya.
"You did it again! You know that I can’t eat vegetables, right?! " inis niyang bulalas.
I just rolled my eyes at him. "You can Derill you can, you just dont want to eat it. Magkaiba yon. Okay?"
"Aish! But I want Korean food." Parang batang pagmamaktol nito habang nakatingin sakin ng masama. Kaya namn nilabanan ko din ang sama ng tingin nya.
"Ay kasi naman, sa Filipino restaurant mo ako dinala, tsk. Kung gusto mo pala ng Korean eh dapat sa Korean restaurant nyo nalang tayo pumunta. Pahihirapan mo pa yung mga cook dito, " Inis kong aniya. May topak eh. Pupunta-punta dito sa Filipino resto, tapos magpapaluto ng Korean food? Ano yun?
"‘Cause you said sa pinakamalapit na restaurant nalang tayo kumain, hindi ba? Kaya dito ako pumunta. " Inis na tugon nito.
Tumingin ako sa kanya nang may pagkadisgusto. "Bahala ka dyan, basta kainin mo ang pagkaing dadalhin dito and that is veggies!" Lalo syang nainis sa sinabi ko.
Naiinis na sya! Inisin pa natin. Inayos ko ang upo ko at sumipol-sipol saka tumingin sakanya.
"Riri will eat veggies~ " himig ko pero bulong lang yun, ang kaso narinig nya, edi ending sinamaan nya na Naman ako ng tingin.
Ayaw nya talaga ng salitang veggies. Natawa ako. Well, wala na naman syang magagawa. Kakain at kakain sya ng gulay.
Bakit naman kasi sinanay nina tita itong lalaking ito na hindi kumakain ng gulay eh. Bata palang eh hate na hate na ang gulay. Ang arte.
End of flashback
"What the next place Ashquin." Biglang tanong ni Riri sakin kaya napaisip ako, nasa loob na kasi kami ng kotse.
Total, may trabaho na si Riri mas maganda siguro kung doon na lang!
"Hmm, bisitahin kaya natin sina father Francis saka yung mga bata Riri?" Suggest ko sakanya kita ko ang pagtango niya, ii-start na sana nya ang kotse ng may naalala ako.
"Wait lang!" I hold his arms.
Nagulat sya sa bigla kong pagpapatigil, napatigil sya. "What?"
"Pupunta tayo dun ng walang dala? Bumili tayo ng pasalubong." Ani ko sa kanya.
Tumango sya. "Okay, lets buy uhm—"
Mas maganda kung prutas nalang. Tama!
"FRUITS/ DOUGHNUTS AND CAKE!" Sabay naming sigaw kaya nagkatinginan kami. Eto na naman tayo.
"Riri, prutas ang bibilhin natin." Mahinahon ngunit makahulugan kong saad. His brows furrowed.
"Why fruits? Why not cake? I know they will like that, so, we should buy cake and doughnuts."
"Riri alam kong magugustuhan nila yon pero bawal sa mga bata yun." Mahinahon kong pagpapaliwanag sa kany. "Why? Kailan pa nabawal ang cake and doughnuts sa mga bata?"
"Masyadong matamis yung mga yon baka sumakit ngipin nila at..."
"At?"
"Baka magkadiyabetes sila." Mahina kong sabi na nagpatawa dito.
"Youre kidding, right?" Tanong nito kaya naman sinamaan ko sya ng tingin. Bakit tama naman ako ah?
"Okay. Okay. Sorry, but you already bought them fruits before, right? So let’s just buy cakes, okay?"
Napasubangot ako. "Sige na nga, but we will buy fruits too ha?" Walang nagawang pagsangayon ko dito. Tumango lang sya habang may ngiti sa labi at muling in-start ang kotse.
Una naming pinuntahan ay prutasan bumili ako ng mansanas, orange, saging at pakwan dalawa.
At pangalawa ay ang mall. Yeah, mall. Doon nya daw gustong bumili ng cake at saka doughnut para siguradong masarap. Daming alam.
Isang oras ang lumipas ng makarating kami sa simbahan kung saan kami nagsimba kanina dito kasi nakatira ang minsan ng naging batang kalye na tinulungan ni father Francis sa tulong narin ni Granpa.
Pagkababa ko ng sasakyan namin ay kinuha ko ang kahon ng cake at doughnut at inintay na makalabas si Riri.
Pagkalabas ng binata, ay kita ko ang pagkunot ng noo nito. "The fruits?" Tanong nito sakin.
Nagtaka ako sa tanong n'ya. "Nandyan sa kotse mo hindi ba? Tara na." aya ko at tumalikod sa kanya kaso na napatigil ako ng pakiramdam ko ay nakatitig ito sakin kaya naman hinarap ko ito at hindi nga ako nagkamali. Nakatitig nga ito habang nakakunot ang noo.
"Seriously?" Ano na naman problema nito?
"Bakit?" Naguguluhan kong tanong.
"Ikaw itong bumili nito at ako ang pagbibitbitin mo." sabi nito na nakapagpa-poker face sa akin.
"Riri ang bigat bigat n’yan tapos ipapadala mo sakin. How ungentleman of you naman, Riri. Tara na bilisan mo na dyan, tsk, nagrereklamo pa eh wala din naman magagawa." Anas ko at tuluyan na naglakad palayo rinig ko pa ang pagsabi nito ng 'unbelievable' bago ako makalayo. Ako pa talaga ang unbelievable ha?
Pinabayaan ko nalang na yon at nagpatuloy ang paglalakd at dumiretso sa dulo ng simbahan kung saan makikita ang isang pintuan patungo sa isang bahay na nakadugsong sa simbahan, doon nakatira ang mga bata. Hindi rin kasi basta-basta makakapasok dito lalo na pag may samba, nakasaradio ang pinto dahil baka lumabas ang mga bata at kung saan pumunta.
Pagkarating ko dun ay napangiti ako ng makita ang mga batang naglalaro. Malaya silang nagtatakbo at nagtatawanan, na parang walang hirap na pinagdaanan. Masarap talagang maging Bata, iyong tipong wala kang dapat na pino-problema tulad ng mga matatanda.
Kita ko ang pagkagulat ni Rin nang makita ako, sya ang pinakamatanda dito at ang unang batang napaclose sakin.
"ATE QUIN!" Sigaw niya, kaya nakatawag ito ng pansin sa ibang bata.
