Gouden dromen

11. Jeffrey?

"Hij die altijd zoekt naar verklaringen, loopt het risico ze te verzinnen."

Het wordt steeds later en ik heb zojuist het eten afgemaakt met Jeffrey. Ik loop naar de speelkamer en één van de meisjes is in slaap gevallen. Ik neem de andere twee mee naar de eettafel. Jeffrey pakt het slapend meisje op en legt haar op de bank. Door de herrie komt ook Kevin uit de kamer gelopen. Hij helpt een handje mee, hier en daar. Het oudste meisje begint meteen te eten. Aan de manier waarop ze eet, merk ik vrijwel meteen dat ze iets te kort kwam, al die tijd. Het kleine meisje, vertrouwt het niet. Ik meng het eten voor haar en breng de lepel naar haar mond. Kevin en jeffrey staan allebei te kijken. "Zeg dan wat!" zegt Kevin tegen Jeffrey terwijl hij Jeffrey een kleine duw geeft. Jeffrey de tolk praat met het meisje, waardoor het meisje een hap durft te nemen. Hij vraagt meteen naar haar naam. "Anaya" zegt ze. Zo dat is één. We hebben één kind al horen praten. We eten met z'n allen aan tafel, tot Kevin opschept en zijn bord mee neemt naar de kamer. Ik leg mijn bestek neer en ga achter hem aan.
"Wat is er toch met jou, jongen?" zeg ik zacht terwijl ik de kamerdeur achter me dicht trek. Kevin staat met zijn brede, gespierde rug naar me toe. Hij trekt een shirt aan. Zijn bord met eten ligt op het bed. "Hallo? Ga je me nou blijven negeren?"
"Waarom ga je niet gezellig bij je grote vriend Jef zitten, Eva?" zegt hij sarcastisch.
"Onee, onee Kevin, jij moet nu heel goed luisteren. Ik ga dit echt niet met jou doen, ik speel niet mee. Wie denk je wel niet dat je bent!?" schreeuw ik terwijl ik de kamer uit loop en de kamerdeur dicht zwaai met een knal. Ik zie Jeffrey zitten met de meisjes. Allemaal kijken ze me aan. Ook het slapende meisje is nu wakker geworden. Ik schep een bord voor haar op, en help haar ook bij het eten. Het is al laat. Jeffrey heeft de meisjes verteld dat ze gaan douchen, met mij erbij.
Niet lang daarna staan de drie meisjes in de badkuip. Ik spoel ze af met lauw water, en laat de meisjes vervolgens hun eigen lichaam, of die van elkaar inzepen. Hun haar was ik voor ze.

'Het is eigenlijk ongelooflijk als je de mensen in Nederland hoort klagen over hoe slecht wij het wel niet hebben. Deze mensen hier hebben helemaal niks, en ondanks dat, blijven ze lachen. De meisjes weten niet eens wat een douche is. Ik voel me vereerd om de eerste te zijn die hun deze mogelijkheden gunt. Het is geweldig om kinderen die in armoede leefden vanaf de dag dat ze geboren zijn, zo te zien leven. Geloof me, die glimlach doet veel met een mens zoals ik.'

Eenmaal klaar in de badkamer droog ik ze af en zoek ik de juiste maat van de 30 verschillende kinderpyama's die we hebben meegenomen. De meisjes mogen van mij nog even spelen in de speelkamer. Ik sta in de keuken, en schenk melk in 5 kopjes. Ik wil warme melk met honing maken. Daar slaap je heerlijk van, ik tenminste. Ik wil me omdraaien om uit het aanrecht een steelpannetje te pakken, tot ik Jeffrey vervolgens in de speelkamer zie. Ik hoor het oudste meisje voor het eerst praten, en ik loop er langzaam aan naar toe. Verbijsterend kijk ik toe, hoe Jeffrey één van de poppenwagens heeft gebruikt om de pasgeboren, en pas overleden baby in te leggen. Vreselijk om te zien dat het oudste meisje zo rondloopt met de baby. Ze denkt dat de baby nog leeft. Dit kan niet langer, die baby is overleden! Ze is heen! Wij kunnen haar toch niet in de waan laten dat alles nog goed is?
De meisjes spelen nog wel even verder. Ik heb hun kopje melk nog niet opgewarmd, alleen die van mij en Jeffrey. Ik ga op de bank zitten. Jef komt naast me zitten en pakt het kopje uit mijn hand. "Dit maakte mijn moeder altijd voor me, voor ik ging slapen." zegt hij. "Hah! Nou wat toevallig, mijn moeder deed precies hetzelfde voor mij!" zeg ik terwijl ik een slok neem. Er viel een onaangename stilte. "Ik eh.. Ik denk dat ik maar eens ga slapen.." Gelukkig redde hij de avond. "Ik ga de meisjes naar bed brengen, ga je mee?" vraag ik. Ik loop richting de speelkamer en ik zie via de glazen deuren dat hij vrijwel direct achter me aanliep, en behoorlijk dicht achter me stond. "Aaw na!", zeg ik tegen de meisjes. Dat betekend; "Kom!"
We lopen naar de slaapruimte voor de kinderen. Het is er groot. Ik laat ze zelf hun bed uitkiezen. Ze kiezen hun bed uit, aan het einde van de zaal. We wensen ze slaaplekker. Jeffrey verteldt ze dat als er wat is, ze op de rode knop onder hun bed moeten drukken. Ze kunnen ook naar ons toe komen. De twee kleine meisjes slapen samen. Het is een twijfelaar dus er is ruimte zat. De oudste slaapt naast ze, met de baby.
Eenmaal klaar in de slaapzaal, lopen we terug. "Weet je je kamer te vinden?" vraag ik aan Jeffrey. "Uh.. Hier de gang uit en dan 2 keer links, toch?" vraagt hij twijfelend. "Ik loop wel met je mee."

We komen bij zijn kamer aan. Hij treedt binnen en verwacht nog niet dat ik weg ga. Hij laat de deur open staan en begint te praten. "Het is hier echt altijd warm. Winter, zomer.. Het maakt niet uit. Het kan nog wel eens tropisch stormen, maar het blijft warm." zegt hij. "Oh en jij ben zeker de weerman van Bombay?" vraag ik lachend. Hij lacht, en vraagt vervolgens of ik binnen wil komen. Het is een grote kamer, dat weet ik. "Leuk ingericht, leuke kleur ook." zegt hij. "Bedankt, Kevin heeft me veel geholpen.. Heel veel." zeg ik terwijl ik op zijn bed ga zitten en naar de grond kijk. Jeffrey komt naast me zitten en legt zijn hand op m'n been. Ik kijk geschrokken omhoog en trek mijn wenkbrauwen op. "Waar ben je mee bezig, Jeffrey?" vraag ik hem. Geschrokken van mijn reactie trekt hij zijn hand gauw weg. "Eva, als ik je zo mag noemen, als er wat is.. Je kan me altijd roepen oke? De eerste paar dagen zullen zwaar vallen maar het komt allemaal terecht op de juiste plaats. Alles."
Dat kwam dubbelzinnig over. Het word intiem. Hij aait over mij arm en komt dichterbij me zitten. Ik kijk hem aan in zijn grote lichtbruine ogen. Steeds langzamer brengt hij zijn hoofd dichterbij het mijne, en tuit hij zijn volle roze lippen. Hij zet zijn lippen op die van mij, en begint me te zoenen. Ik doe niks om het te stoppen, maar ik zoen hem ook niet terug. Het gebeurdt gewoon, en ik ben verdwaald. Nog steeds verdwaald in die ó zo mooie lichtbruine ogen.
Ik besef ineens wat er zojuist gebeurde en duw hem van me af. "Jeffrey dit is niet goed. Vergeet dit, we praten er nooit meer over. Slaaplekker." zeg ik terwijl ik opstond en de kamer uit loop. Ik zag hem heel zielig zitten op zijn bed. Dit is niet goed. Ik ben nu net zo fout als Kevin. Ik walg van mijzelf. Ik loop de badkamer in en ik was mijn gezicht.
Als ik de kamer inloop zie ik het halflege bord van Kevin nog op het nachtkastje liggen. Ik breng het naar de keuken en leg het in de gootsteen. Ik loop gelijk door naar de speelkamer en maak het daar een beetje aan kant. Vervolgens pak ik mijn telefoon om mijn moeder te bellen, tot ik plots zie dat ik een bericht binnen heb.

--- BERICHT ---

+31639472837: PAS OP VOOR HET TE LAAT IS!!

Wat een vreemd bericht krijg ik binnen. Het komt uit Nederland, dat zie ik aan het nummer. Ik moet meteen denken aan mijn raam, die volgekladderd stond met rode spuitverf. Waarschijnlijk is dit van één en dezelfde persoon, en gaat het over Kevin.
Ik begin nu wel serieuze twijfels te ontwikkelen. Ik stuur mijn moeder een sms-bericht, waarin staat dat alles goed gaat, en dat ik haar vanwege de drukte, morgenvroeg bel.
Ik druk alle schermpjes op mijn telefoon weg en duik het bed in. De tranen beginnen te rollen als ik eenmaal in bed lig. Huilend, met een opgezet hoofd, val ik in slaap.