Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 6

Μετά από μία εβδομάδα.

"Κορίτσια έχετε κανονίσει τίποτα για σήμερα βράδυ;" με ρωτάει ο αδερφός μου όταν μπαίνει στο δωμάτιο μαζί με την παρέα της συμφοράς.

"Είχαμε πει να πάμε για βόλτα στο Γκάζι, γιατί;" απαντάει η Ξένια κλείνοντας το κινητό της.

"Ο Πάνος κάνει ένα πάρτυ στο σπίτι του, μας φώναξε και είπε να το πούμε και σε εσάς."

"Είχαμε κανονίσει"

"Αφού οι δύο σας θα πάτε έτσι και αλλιώς. Τουλάχιστον στο πάρτυ θα έχετε περισσότερους γνωστούς" μας λέει ο Βασίλης ανασηκωνοντας τους ώμους τους.

"Αν δεν έρθετε θα πω στον μπαμπά ότι σε έχω δει να καπνίζεις στο μπαλκόνι στις 2 το ξημέρωμα" στο άκουσμα των λεγόμενων του Νίκου, γουρλώνω τα μάτια μου και τον κοιτάω.

"Με εκβιάζεις;"τον ρωτάω έκπληκτη. Δες θάρρος που έχει.

Το σκατό με εκβιάζει για να πάω στο πάρτυ του βλάκα.

"Πάρτο όπως θες. Λοιπόν το βράδυ στις 10 30 θα σας περιμένουμε στην είσοδο κάτω. Μην αργήσετε. Φιλάκια κούκλες" μας ανακοινώνει και την ώρα. Τέλεια.

Για να έχω την ελευθερία να ξαναβγω από το σπίτι πρέπει να πάω στο πάρτυ.

"Ξένια χίλια συγγνώμη. Θέλω να πάω Γκάζι αλλά θα πει στον μπαμπά για τα τσιγάρα" της λέω νιώθοντας πολύ άσχημα για την ακύρωση των σχεδίων μας.

"Άντε καλέ, δε πειράζει! Λες και δεν θα έχει γκομενάκια να ασχοληθούμε στο πάρτυ" χαμογελάει σατανικά και ανοίγει την ντουλάπα.

"Άστο μη ψάχνεις. Θα βάλω το κόκκινο φόρεμα που μου πήρες στα γενέθλια μου" της λέω παίρνοντας το από την κρεμάστρα. Πρέπει να το σιδερωσω.

Θα το δώσω στη μαμά γιατί εγώ θα το κάψω.

"Πάντως είδες επιμονή να πάμε; Και από τον αδερφό σου αλλά και από τον Πάνο"

"Να μου την σπάσουν θέλουν γιαυτό. Αλλά εντάξει μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει" της λέω ανοίγοντας το λαπτοπ για να συνεχίσουμε την σειρά μας.

[...]

Σκάμε πέντε άτομα στο πάρτυ σαν συμμορία. Έχω για συνοδούς 3 17χρονους σπόρους. Φου να τους κάνεις πάρτους κάτω.

Υπερβάλεις.

Καθόλου. Αυτόν τον αδερφό μου άμα τον πιάσω στα χέρια μου θα τον πετάξω στα σκουπίδια.

"Ξένια...δες ποιος είναι εκεί" της κάνω νόημα να κοιτάξει τον Άγγελο, τον μπάρμαν που της αρέσει. Μιλούσε με τον βλάκα.

Ο δεύτερος όμως μόλις μας βλέπει να στεκόμαστε πιο πέρα από την πόρτα  έρχεται προς το μέρος μας.

Πίσω μου σε χω σατανά.

"Καλώς τες" λέει με ένα πλατύ χαμόγελο και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να του δώσω μια σφαλιάρα να δει τον ουρανό με τα άστρα.

"Γεια. Λοιπόν εγώ πάω στον Άγγελο, εμ για να του πω κάτι. Αντίο" λέει η κολλητή μου προχωρώντας προς το μέρος του.

"Ήμουν τόσο σίγουρος ότι θα έρθεις" λέει με υπερηφάνεια πως κατάφερε κάτι.

Ελεος.

Ας μη με εκβίαζε ο Νίκος και θα σου έλεγα που θα ήμουν τώρα.

" Μη χαίρεσαι. Ο μικρός με εκβίασε ότι θα πει στον πατέρα μου για τα τσιγάρα. Είχα άλλα σχέδια" του κόβω τον αέρα καθώς βάζω λίγη τεκίλα στο ποτήρι μου.

"Πότε θα σταματήσεις να έχεις αυτό το υφάκι;" με ρωτάει με ένα ειρωνικό χαμόγελο και το πρόσωπο μου παίρνει ακριβώς το ίδιο ύφος.

"Μάντεψε...Ποτέ"του κλείνω το μάτι πίνοντας μια γουλιά ποτό. Παρατηρώ που δαγκώνει τα χείλη του και ρίχνει ένα γελάκι.

"Να είσαι πως θα σε κάνω να το κόψεις σύντομα" λέει στο αυτί μου χαιδευοντας τον λαιμό μου και ξεροκαταπίνω.

-oliaaaa