GECEYE GÜLÜMSE

8.Bölüm

Bir insan geçti kalbimden.

Sevgi, sevmek sandım onu,

Sarıldım ona tüm duygularımla,

Bin bir parçaya böldü kalbimi tek bir satırla.

Bebe Rexha - I'm mess 🎵

Melisa'dan

Bu... bu , harika bir şey. Geceliği üstüme oturan kısımlarını izledikçe kendimden geçiyordum. Karakola düştüğüm için hiç de pişman değildim. Bu gecelik için yine olsa yine yapardım. Ama Aminoşumun yüzüne çantayı değdirmeyecekti , işte o son hareketinden sonra bendeki devreler yandı. Neyse şimdi onu düşünerek bu güzel geceliğin içinde kedimi yemeyeceğim. 

Gülümseyerek bir süre aynada kendime ve geceliğime baktım. Sonra kızlara hava atabileceğimi düşünerek Şeyma ve Reyyan'ın odasına gitmeye karar verdim. Kapı kolunu çevirerek dışarı çıktım. Merdivenlerden çıkan Alp'i gördüğümde karnımda hissettiğim sancı, her onu gördüğümde olan hisle karışarak bana ufak bir heyecan yaşattı. 

"Nasıl olmuşum?" Gülümseyerek yaklaştı elimden tutarak kolumu yukarı kaldırdı ve etrafımda döndürdü.

"Erkekler için aynı takımdan olsa ben de karakolluk olurdum." Sakin bir kahkaha attım.

"Ben üstümü değiştirmeye gidiyorum sahile inebilirmişiz kızlara söylersin Melom."

"Tamam."

Alp ile veda ettikten sonra odalarının kapısını çalmadan içeriye daldım. Affalayarak bana baktıklarında dan ederek İbrahim Tatlıses'in 'Tamam Aşkım' şarkısını bağırarak söylüyordum.

"Ahhh aşkım aman aşkıım , sen ne dersen tamam aşkım... Kızlaaarr nasılım ama manken gibiyim, evet evet biliyorum öyleyim."

İkisi de planlanmış gibi göz devirdi. "Şu geceliği çıkar yoksa üstünden çıkartmadan benzini kafandan aşağıya boşaltıp yakarım seni." Şeyma'nın tehditleri iki adım geri gitmemi sağladı. 

Ellerimi üstüme kapatarak "Kıymetlimissss." diye tısladım. 

"5 saniye sonra ellerimde parçalanmış halde bulursan 'kıymetlimisss i görürsün." Kapının arkasına iyice yaklaşmıştım , geceliğime dokunmalarına asla izin vermeyecektim. 

"Neyse onu bunu bırakın yarın nereye gidicez?"

Reyyan oturduğu yatakta geriye doğru yatı ve kısık sesli bir "offf" çekti. "Yarını bilemiycem ama şu an çok yorgunum." Şeyma'nın söze katılmasıyla nereye gidiceğimizi kararlaştırmaya çalışıyorduk , o sırada aşağıda yemek hazırlayan Elif aklıma geldi ve birden aç olduğumu da hatırlamış oldum. 

Amine'den.

Bu... bunu yapmış olamaz. Hayır , hayır ben yanlış görüyor olmalıyım. Lütfen yanlış görüyor olayım. Ama... ama bunu yap... hayır Amine yanış düşünüyorsun , tıpkı patronundan izin almak için kafede oturdukları günkü gibi. Hayır bunu yapmaz , çünkü, çünkü...

Aklımdan geçen onlarca düşünceden kurtulmamı sağlayan, yanıma ne zaman geldiğini bile görmediğim Elif oldu. Omuzumu dürtüklüyor koltuğun arkasından telefona bakmaya çalışıyordu. Ona döndüm ve düz bir ifadeyle  baktım fakat gözleri hala elimde duran Çınar'ın telefonundan çekilmiyordu. 

Yüz ifadesinin değiştiğini gördüğümde onun da benim gördüklerimi görmüş olduğunu anladım. Dudakları hafifçe aralandı ama sanki söyleceklerini yutmuş gibi aralanan ağızını kapattı. Koltukların arkasından dolaşarak yanıma geldi ve sanki incinmemi istemiyormuş gibi elini omuzuma koyarak koltuğa oturdu.