ii.

831 122 25
                                    

"Dèjà Vu

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Dèjà Vu."

Seryoso akong nag-iisip habang nakaupo sa upuan. I'm sitting next to the window where I can hear the rain.

I'm poking my cheek with my pencil. I can't help but to think of what happened yesterday.

My heart is starting to pound so fast when I'm remembering it... that feeling, that scene— under the rain.

Dumiin ang pagkakahawak ko sa lapis nang maramdaman ko ang pag-init ng pisngi ko. Naalala ko ang ginawa ko sa convenience ng store.

Sobrang... sobrang nakakahiya!

I groan as I hide my face out of embarrassment. Ayoko ng... ayoko ng maalala 'yon.

"Tin! Tawag ka ni Sir!" Rinig kong malambing na pagtawag sa akin ng isa sa mga kakalse kong babae.

Nakangiti siyang nakatingin sa akin habang nasa tapat na pintuan. Mabilis kong inalis sa isip ko ang nangyari kahapon.

I forced a smile and nodded. "Copy!" Sagot ko bago tumayo.

Malalim akong napabuntong-hininga. Hindi ko na 'yon kailangang intindihan pa. What happens, happens. It's already done anyways, I guess she's just an extra to my story.

And my favorite romance anime will get an update today! I should think of it instead.

Lumabas ako ng room para pumunta sa faculty room. Break time namin ngayon kaya gala-gala ang mga estudyante.

Napatingin ako sa mga bintana sa hallway. Tag-ulan na nga talaga. Tsk, kapag nakikita ko ang ulan, naalala ko ulit ang nangyari kahapon.

"Maybe I should-"

Hindi ko natapos ang sasabihin ko sa sarili ko. It felt like time slowed down as I accidently hit someone who came from the corner of the hallway.

Hindi ko siya napansin dahil lumilipad ang isip ko at dahil mabilis din siyang maglakad.

Nagsibagsakan ang mga notebooks na dala-dala niya. Napalunok ako nang malalim, this is a typical scene on a highschool love story.

"I'm sorry-"

Agad akong nakangiting humingi ng tawad nang matigilan ako. I was stunned when I saw a familiar face.

Her cold, tired eyes and emotionless expression, her medium length black hair, the same hoodie she's wearing yesterday.

Kaunting napaawang ang bibig ko nang makilala ko siya. S-She's the girl from yesterday!

"I'm sorry." She said on a monotone voice.

Napakurap-kurap ako at agad akong natauhan sa sinabi niya. S-She's a student here?!

Wait, come to think of it. Her skirt looks familiar... it's the same as the girls' uniform here!

Napalunok ako nang malalim nang maramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko sa hindi ko malamang dahilan. I-I thought that I won't be able to see her again-

"Hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko, pasensya na." Muli niyang sambit.

Agad na bumuka ang bibig ko ko para magsalita dahil sa sinabi niya. Pero delay ang paglabas ng boses.

"A-Ah, it's okay. It's also my fault anyways, I'm also not looking."

Mabilis na nakuha ng atensyon ko ang mga notebooks na nahulog niya. I immediately thought of something.

Y-Yeah, that's right. This is a typical romance scene. I'll help her take her notebooks and we'll accidently touch each others' hands.

Tama, tama. Kaya ko 'tong gawin.

"Let me help you-"

Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko at payuko pa lang ako. Payuko pa lang...

Sobrang bilis ng pangyayari at sa isang iglap, nagawa niyang kunin ang mga notebook na nasa lapag. I think there are 4 to 5 notebooks on the floor!

My mouth fell half open and I don't know what to react. Napakurap-kurap na umangat ang tingin ko sa babaeng kaharap ko.

She's looking down at me with her cold eyes. I looked at her, dumbfounded.

She didn't said anything and slightly bowed before leaving me behind.

Hindi pa rin na poproseso ng utak ko ang mga nangyari. Nakatulala akong nakatayo sa pasilyo.

Wow... déjà vu.

_________

She's not the main characterWhere stories live. Discover now