Ik loop naar de deur en doe dat telefoonachtige ding bij mijn oor en vraag wie het is. "Hallo? Wie is dit?" Vraag ik met een zachte stem. "Ja hallo dit is Amber El Kadiri, de kraamverzorgster" zegt iemand aan de andere kant vrolijk. " oh ja!" Zeg ik en druk op dat ding die de deur van beneden open maakt. Ik doe de voordeur open en loop naar de bank. Ik ben heel erg moe van de bevalling nog steeds. " Goedemiddag, em Sarah toch?" Zegt ze. "J..Ja" zeg ik zacht. "Nou ik ben de kraamverzorgster" zegt ze en ze laat al haar spullen op de grond. "Heb je al gegeten?" Zegt ze. Ik knik. "Oh oke ehm ik ga je dus de komende 5 dagen verzorgen en je kind, Nora?" Zegt ze. "N..nee Nada" zeg ik met een glimlach. "Ooh Nada Ma Sha Allah mooie naam!" Zegt ze. Ze is Moslim. Gelukkig. Dats handiger. "Shokran" zeg ik. "Afon habiba" zegt ze en ze loopt naar me toe en komt op de bank zitten. "Ik heb veel over je gehoord en over je leven. Agstaffirullah dat je ouders je niet hierin steunen. Ik heb de opdracht gekregen je contact te laten krijgen met je familie" zegt ze. Die woorden breken mijn hart. Hoe kan het normaal zijn dat je iemand nodig hebt om contact te krijgen met je familie. Hoe? Ik bedwing mijn tranen. "Ik heb gehoord dat je een extra kamer hebt? Ik heb mijn matras in de auto gezet en kom hier voor een tijdje logeren als je het goed vindt, dat vind ik handiger" zegt ze. Ik knik weer.
~
Het is inmiddels avond en we kijken met zn tweeën tv. Ze heeft inmiddels al haar spullen in de kamer gezet en gekookt. Morgen beginnen we met contact te zoeken naar mijn 'familie'. Elke keer bedwing ik mijn tranen weer.. Het is nu 22:21. Bijna half elf dus en Amber is allemaal dingen over mijn familie aan het zoeken. "Hmm ik kan echt niks vinden, alleen wat op insta en Facebook" zegt ze. "Ja kan kloppen ze zijn niet wereldbekend" zeg ik een beetje chagrijnig. "Nou nou rustig aan zeg" zegt ze.
2 dagen later..
We lopen samen naar het gemeentehuis. We hebben een afspraak gemaakt voor familienaam zoek ding ofz Idk. We lopen het gemeentehuis binnen en lopen gelijk door naar de receptie. "Ja we hebben een afspraak voor mevrouw Sarah Mounsuri" zegt Amber. "Ja wacht maar even in de wachtkamer, meneer Janssen komt jullie zo halen" zegt de wat mollige mevrouw. We knikken. Ik voel me zenuwachtig. "Ben je zenuwacht-" zegt ze maar we worden onderbroken door een meneer die binnen komt. " mevrouw Mounsuri" roept hij. "Ja!" Zeg ik en we lopen samen met Amber en Nada de man achteraan. Aangekomen bij een kantoor zet ik Nada naast me in de wagen en gaan ik en Amber zitten. "Nou goedemiddag" begint hij. "Goedemiddag" zeggen we tegelijk. "Jullie zijn hier als het goed is voor mevrouw Sarah Mounsuri? Ja? Nou Mevrouw ik en mijn team hebben geprobeerd contact te hebben kunnen maken met uw familie en het is ons gelukt. Ik heb hier ehm het nummer van Zakaria Mounsuri?" Zegt hij en geeft me een papiertje. "J..ja dat is mijn b..broer" zeg ik stotterend. "Ja had ik al verwacht. Via hem zou je in aanmerking kunnen komen met je familie en zouden jullie het eventueel kunnen uitpraten als e eventueel een ruzie heeft plaats gevonden want ik heb begrepen dat je uit huis bent geplaatst?" Zegt hij aan 1 stuk door. Ik knik rustig. "Ja dat stond in uw dossier" zegt hij. "Nou dit was het dan denk ik" zegt hij. Zijn we letterlijk alleen voor dit FUCKING papiertje gekomen? Ik glimlach nep.
~
Thuis aangekomen pak ik het papiertje weer te voorschijn en begin het nummertje in te toetsen.. "Ik.. Ik vind het nog erg spannend" zeg ik zacht. "Niks waar je je zorgen over hoeft te maken het is tenslotte je broer" zij heeft makkelijk praten. Ik druk op het groene knop ding en hij gaat over. "Hallo?" Hoor ik.. die stem heb ik in tijden niet gehoord.. Ik barst in tranen uit. "Hallo? Wie is dit?" Zegt hij weer. " Hallo? Ja spreek met Amber El Kadiri kraamverzorgster van ehm Sarah Mansouri" zegt Amber dan. Er wordt gelijk opgehangen waarna ik weer begin te huilen. "WAT ONBESCHOFT!" Schreeuwt Amber. "het komt allemaal goed Sarah geloof me! Allah zorgt dat het goed komt" zegt Amber en wrijft over mijn rug.
Ik geef ruw mijn tranen weg en geef dr een knuffel. We worden terug gebeld door het zelfde nummer en kijken elkaar aan. "Hallo?" Zegt Amber . "Ja hallo ik vraag je zo spoedig mogelijk dit nummer te verwijderen en ons nooit meer op te komen zoeken nooit! Begrepen?" Zegt iemand aan de andere kant en hangt op. "Ik dacht al ze willen me niet meer als hun dochter!" Zeg Ik..
3 dagen later..
"Ik hoop dat je snel weer een normaal leven krijgt In Sha Allah" zegt ze nog en loopt de deur uit. Amber is weg. Mijn familie wilt helemaal geen contact met me. Ik ben er achter gekomen dat ze nog steeds in Amsterdam wonen, niet ver hier vandaan. Op dit moment kan het me niet zoveel schelen. Ik wil gewoon mijn school afmaken op het MBO. Ik stopte per direct op 18e. Dus heb ik alleen niveau 2 gedaan. Die heb ik binnen 2 jaar gehaald. Nu moet ik eigenlijk verder gaan maar het is erg moeilijk met Nada nu. Ik denk dat ik maar werk ga zoeken en kijken wie me maar aanneemt.
Het is nu 15:08 en ik betwijfel of ik mijn oude beste vriendin wil bellen. Kijken of zij mij nog wel wilt. Ik bel en naar 3 x over gaan neemt ze op. "A Salam spreekt met Lina?" Zegt ze "L..Lina?" Zeg ik gebroken. "Hoi, mag ik vragen wie jij bent?" Zegt ze. "I..ik ben het, Sarah, Sarah Mounsuri!" Zeg ik. "OMG SARAH MY DUSHI WAAR WAS JE AL DIE TIJD GIRL IK HEB JE ECHT GEMIST!" Zegt ze. Plots krijg ik een glimlach. "WAAR BEN JE? IK KOM NU NU!" Zegt ze. Ik stuur haar mijn loca en we spreken af.
~
18:57.
Ze blijft eten met dr man dus daarom heb ik Tajine gemaakt. De bel gaat waarna ik gelijk open maak. Lina is trouwen 22, 3 jaar ouder dan mij. Ik doe gelijk ook de voordeur open en loop naar de koelkast en zet nog cola op tafel. "A Salam Ouailaikum!" Zegt ze. We rennen naar elkaar toe en geven elkaar een knuffel. Ik geef een knik naar haar man en we gaan op de banken zitten. "Nou hoe gaat het nu met je?! Ik heb je echt al iets van 3 jaar niet gesproken en ik heb geprobeerd contact met je te maken maar je broers zeiden niks over je" zegt ze. Ik krijg weer tranen en vertel hun alles van A tot Z. "Wat een verhaal, ik ben vrienden met je broer, misschien zou je contact kunnen maken via ons?" Zegt haar man. "N..nee dankje, ze hebben duidelijk gezegd dat ze geen contact willen" zeg ik met een gebroken stem. "Zullen we nu gaan eten?" Zeg Ik om het gesprek te veranderen. "J..ja laten we eten" zegt Lina dan.
~
1233 woorden💖
2e deeltje alweer
Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten!
