Eda:yok hiçbir yerde yok evi aradık etrafı aradık parka baktık pırıla halama herkese sordum yok işte kimse görmemiş kafayı yemek üzereyim nerdesin kiraz nerdesin annecim
Serkan:ben de şirkete sordum gidebileceği yerlere baktım çalışanlara söyledim onlarda aramaya başladılar polis de arıyo ormana çok gidiyordu demiştin ben de oraya yönlendirdim onları hatta ben de yanlarına gidiyorum bulucaz kirazı merak etme
Eda:ben de gelicem
Serkan:hayır eda lütfen sen burada kal zaten çok stres yapıyosun üzülüyorsun uyuyucaksın yine ya da bayılacaksın kirazı bırakıp seninle ilgilenmem gerekecek kızımızı bulmamız için sakin kalıp haber beklememiz gerekiyor ben zaten yardım için gidiyorum o yüzden sen evde kalıcaksın anlaştık mı
Eda:peki kızımızı bul nolursun o olmadan yapamam ben ya başına bir şey geldiyse havanın kararmasına az kaldı korkar o tek başına duramaz
Serkan: biliyorum güzelim kötü düşünme sana söz veriyorum döndüğümde yanımda kiraz da olacak koşup boynuna sarılacak anne diye hem o güçlü ve cesur bir çocuk eminim başının çaresine bakabiliyordur sen de sakin oluyorsun kendini de daha fazla yıpratmıyorsun
Eda:sana güveniyorum beni düşünme sen önemli olan kiraz hadi git bul onu
Serkan:gidiyorum halanlarda geldi senin başında dururlar haber alırsan ya da bir şey olursa beni ara belki eve gelir
Eda:merak etme sen de herhangi bir şey bulursanız bana haber ver
Serkan:tamam
Eda melo aydan ayfer pırıl çaresizce evde bekliyordu diğerleri de kirazı bulmak için İstanbulun altını üstüne getiriyordu serkan ve polisler ormana bakıyorlardı diğerleri de gidebileceği diğer yerlere parklar alışveriş merkezleri dondurmacılar pankekciler vs kiraz daha önce nerelere gitmişse işte hava ise çoktan kararmıştı herkesin içindeki korku daha da büyümüştü bu saate kadar çoktan bulunması gerekiyordu ayrıca hava karardığı için bulmak daha da zorlaşacak kiraz da daha çok korkacaktı herkesin aklında tek bir düşünce başına bir şey gelmiş olması ya da birinin ona bir şey yapmış olmasıydı o kadar kötü insan vardı ki dünyada böyle durumlarda insanın aklına en çok gelen seçenek bu oluyordu ya biri ona zarar verdiyse herkes kirazın iyi olması ve bulunması için dualar ediyordu eda elinden bir şey gelmediği için daha da perişan durumdaydı artık beklemekten çok sıkılmıştı kızını kimsenin bulacağı yoktu kendi bir şeyler yapmaya karar verdi
Aydan:kızım dur nereye gidiyorsun
Eda:kirazı bulmaya
Aydan:bak edacım biliyorum çok çaresiz hissediyorsun ama iyi görünmüyorsun şimdi aklımız sen de kalmasın otur lütfen
Eda: hava karardı görmüyor musunuz kim bilir çocuğum ne halde korkuyordur belki de başına bir şey gelmiştir onu bulmam lazım
Aydan:canım sen annesiysen ben de babaannesiyim bizde onun ailesiyiz emin ol senin kadar bizde korkuyoruz senin düşündüklerini bizde düşünüyoruz ama bu haldeyken kimseye faydan olmaz zaten bayılmandan korkuyoruz perişan oldun serkan bulucam dediyse bulur ona güvenip beklemekten başka seçeneğimiz yok
Eda:serkana güveniyorum zaten ama gidip yardım edeyim en azından ben de bakarım bir yerlere
Ayfer:aydan haklı eda hiçbir yere gidemezsin hele bu haldeyken aklımız bir de sen de kalmasın
Melo:evet dadam gel otur bir saat daha bekleyelim eğer yine haber gelmezse hep birlikte gideriz
Pırıl:evet edacım
Eda:peki ama sadece bir saat sonra giderim
Aydan: tamam canım hadi gel uzan biraz
Eda:tamam
Serkan:kiraaazz
Kiraazz
Polis: burada bir kolye bulduk bu kiraza ait olabilir mi
Serkan:evet kirazın bu yani buradan geçmiş öyle değil mi ona yaklaştık
Polis:buradan geçmiş evet ama yaklaştık mı bilmiyoruz ayak izlerini takip edicez
Serkan:kiraaaz ben geldim kızım hadi çık neredesin
Annen seni bekliyor çok merak etti
Kiraaaz
Kiraz ormanda kaybolmuş havanında karardığını farkedince bir yere oturmuş ağlamaya başlamıştı korkuyla köpek havlamaları kurt uğultuları arasında onu bulmalarını bekliyordu sesini çıkarmaya dahi korkuyordu köpekler onu bulmasın diye nefesini bile sayılı alıyordu içinden anne ve babasının onu bulması için dua ediyordu ağlamaktan yüzü saçı birbirine karışmış gözleri kızarmış ve şişmiş vücududa bu serinlikte titremeye başlamıştı
Polis: ayak izleri burada bitiyor yakınlarda bir yerlerde olmalı
Serkan:sesimizi duyar o zaman
Kiraaazz kızım ben geldiiimm neredeysen çık haddiii
Kiraz: babamın sesi bu
Buraadayım
Polis: ses buradan geldi koşun
Serkan:kiraaaz
Kiraz:baba buradaayıımm
Sesin olduğu yöne gitmişler korkudan ve soğuktan dizleri titreyen köşeye kıvrılmış ağlayan bir kirazla karşılaştılar kiraz babasını görünce kalkmış ağlayarak ona sarılmıştı serkan bir oh çekti kirazı bulamama korkusu tüm vücudunu etkisi altına almıştı
Serkan:bebeğim iyi misin
Kiraz:çok çok korktum
Serkan:geçti bana bak ben buradayım güvendesin sakin ol ağlama artık geçti kızım geçti
Kiraz:tamam ağlamıyorum korktum sadece
Serkan: baban seni burada bırakır mı hiç ayrıca çok merak ettik seni
Kiraz:özür dilerim baba
Serkan:iyi misin düştün mü ya da bir yerini falan çarptın mı
Kiraz:yok iyiyim sadece biraz üşüdüm
Serkan: Üşüdün doğru aptal kafam al bebeğim bunu giy daha iyiysen eve gidelim annen çok merak etti
Kiraz: gidelim baba
Eda:bir saat oldu gidiyorum ben gelen gelsin gelmeyen de engel olmasın
Aydan:tamam gidelim hadi
Kiraz: anneee
Eda:kiraz kiraz bu
Kiraz bahçe kapısından bağırarak içeri girmişti eda sesi duyunca dışarı koştu serkan kirazın hızına yetişememiş arkadan geliyordu anne ve kızı sonunda kavuşmuştu sıkıca sarıldılar eda daha çok ağlamaya başlamıştı kiraz ise onlara haber vermeden gittiği ve bunlar yaşandığı için çok pişmandı annesi ve babasının yüzündeki korkuyu ve üzüntüyü en ince ayrıntısına kadar görmüştü neden böyle bir şey yaptığını onlara açıklayacak bir daha da böyle bir şey yapmayacaktı çünkü kendisi de çok korkmuştu..
Oy verin ve yorum yapın lütfen!
Umarım beğenirsiniz<3
