"Lütfen ölme Sevgilim" ~Draco Malfoy~

38.Bölüm

Snape:Evet kızım, seninle sanırım konuşmam gereken önemli birşey var

Hemen olduğum yerden oturur pozisyona geldim ve babam yanıma oturdu.
Ve anlatmaya başladı

Snape:Bundan 30 yıl önce, Annen ile mutlu bir yuvamız vardı ve dünyaya sen gelmiştin. Hayatımızın en güzel anlarını seninle yaşadık taki bir gün Voldemort'un evimize gelip seni bizden zorla almaya çalışırken...

!FLASHBACK!

Voldemort:Seçmek size kalmış, ya kızınızı verin yada kitap ile kıznızın sonunu getireyim

Lily:Hiçbirini izin vermeyeceğiz *seni kucağına alıp Snape'in elini tutarak* bizim olduğumuz yerde sen bir hiçsin

Voldemort:AVADA KADAVRA!!

Herşey 5 dakikalığına durmuştu..
Snape olduğu yerde diz çökerek bebeğini kucağına alır ve yavaşça Eşinin gözlerini kapatır.
Peki Voldemort'a ne olmuştu ?
Voldemort lily öldükten sonra yok olmuştur çünkü lily ve Snape ölmeliydi ama bu olmadığı için kitabı yazmaya gitmiştir aynı zamanda lily ölürken kendisinde olan güçleri lily'nin bebeğine aktarmıştır.

!F.B END!

Babam bunu bana anlattığında uzunca sessizleşti her yer.

y/n:Peki.. K-kitabı yazmış mıdır sence?

Babam olduğu yerden kalkarak son kez bana baktı ve gülümsedi, Ve gitti...

Bende olduğum yerde olanları planladım ve o kitabı aramam gerektiğini düşündüm ve olduğum yerden kalktım ve kütüphaneye gittim orda olması imkansızdı ama yine de denemekten zarar gelmezdi. Yasaklı bölüme gittim ve orayı aradım. Etrafı göz gezdirdim ve bir kaç kitap gözüme takıldı. Hemen elime aldım ve kitabı okumaya tam başlayacak iken
Birileri girdi ve bir panik ile acil bir şekilde olduğum yerde saklandım, Gelen kişiler öğrenciydi bende sakince yerimde durdum ve gitmelerini bekledim, Gittiklerinde olduğum yerden çıktım ve kitabı elime alarak normal bölüme geçtim. Bir yere oturmaya tam giderken ışıklar söndü. Etrafa bakmaya başladım ama birşey göremiyordum,Tam yürüyecekken biri bileğimden tuttu ve sakince göğüsüne yaslandırdı.

Draco:Sadece böyle kalalım, sen ve ben kimsenin bizi zorladığı yerde değil. Benim sana sarıldığım yerde kalalım

Gülümseyerek dracoya sarıldım ve kafama damlayan birşeyi fark ettim ve kafamı dracoya doğru çevirdim ne kadar gözükmese de o güzel gözlerinden ağladığı belliydi.

y/n:Sevgilim ne oldu?

Draco:Güzelim iyiki seni tanımışım,iyiki sana aşık olmuşum

y/n:Birşey olmadığına eminsin dimi?

Draco kafasını salladı ve ikimiz dışarıya çıktım dracoyu ilk kez bu kadar solgun görmüştüm daha az önce revirde mutluydu şimdi ne olmuş olabilir?

~Bölüm sonu~
Finale yaklaşıyoruz AMK