Hayatın Işığında Kiraz Çiçeği

2.4

Medya: Defne

Defne: Nerdesin Ada sen?

Ada: Bekle arayacağım.

Defne: Tamam

'Ada arıyor...'

Ada'nın aramasını onaylayıp konuşmaya başladım.

"Nerdesin lan?"

"Bekle bekle!"

"Bekliyorum zaten!"

Arkadan 'sus sus!' diye sesler geliyor du dayanamayıp tekrar konuşmaya başladım.

"Kim var orada?"

"Buğra ve Barış abi var. Birde Anonimciğimiz var!"

"Anonim mi?"

"Evet!"

"Nerdesiniz lan siz?"

"Ya şu benim ödev yaptığım yerin arka tarafına gel, oradayız!"

"Tamam kapat!"

Deyip Ada'nın konuşmasına izin vermeden telefonu kapattım.

Hemen Ada'nın gelmemi istediği yere gittim.

Etrafta kimseyi göremeyince "Ada?" Diye seslenmeye başladım.

"Bu taraftayız kanka!" Diyen Adanın sesinin, geldiği yöne doğru ilerledim.

"Buğra, Barış abi, Ada ve sen senin ne işin var burada?"

"Anonimimiz kanka!" Deyip göz devirdi Ada.

"Beğenemediniz mi Ada hanım?" Diyen anonime çevirdim kafamı.

"Abi emin misiniz?"

"Neyden?"

"Anonimden?"

"Evet?"

30 dakika sonra...

"Ee sen salak mısın 7. Sınıftan beri kirazı seviyorsun ama karşısına çıkmıyorsun?"

"Ona açılan herkesi reddediyordu beni de reddeder diye korktum!"

"Zeki çocuk!"

"Tabi!"

"Ee karşısına nasıl çıkacaksın?"

"Nasıl yani?"

"Karşısına çıkman için bir sebebin olması lazım ya hani?"

"Seviyorum zaten bu bir sebep değil mi?"

"Ya öyle değil!"

"Nasıl?"

"Boşver ya!"

"Gidelim mi artık? Geç oldu!"

"İyi olur gençler kalkın!" Deyip ayaklandı Barış abi.

***

Odaya girdiğimde Tuğçe hemen konuşmaya başladı.

"Neredeydin kanka?"

"Hiç dolaştım biraz!"

"Bu saatte mi?"

"Evet!"

"Kanka bir şey söyleyebilir miyim sana?"

"Tabi!"

"Ş- şey ben...!"

"Sen ne?"

"Buğra.''

"Ne olmuş Buğra'ya?"