18 yaşında genç bir kızın yolu çıkmaz bir sokakta hiç kesişmemesi gereken bir adamla kesişti.
Adam hayata ve mavi renge küskündü.
Genç kızla beraber mavinin her tonuna aşık oldu.
Mavinin her tonuna Hálin mavisi diyordu.
Açık veya koyu önemli değildi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Benim her yeni güne uyanan küçük umutlarım vardı. İçine kendimden en güzel tonlar sığdırdığım. Şimdi bakıyorum her yeni doğan güne pişman bir ben sessiz çığlıklarla dualarım...
Zerya Hálin Mirşah
Bu arada sizce Zerya ilerde ne yapar.
Welat Saruhan karşısında gözlerini irice açmış duvara dayanmış kıza bakıyordu. Görüntüsü ile çok masum birine benziyordu. İlk günki ürkek halini söylemeye bile gerek yoktu. O gün karşısındaki kız için gerçekten üzülmüştü. Welat Saruhan kolay, kolay birileri için üzülmezdi. Daha mahkum kalacağı hayatı bilmiyordu.
Amcasının oğlu Azad'ı çok iyi tanıyordu. Mardin'de açımasızlığı ve gadarlığı ile bilinirdi. Kendi hakkın da verdiği karar ile bunu zaten kanıtlamıştı.
Zerya karşısındaki adamın ona dikkatlice bakmasına daha fazla tahammül edemeyip yanından geçmeye karar verdi. Düşmemek için duvara dayadığı sırtını çekip, aşağı doğru inmeye başladı. İkinci adım da kolundan tutulması ile bakışlarını tutulan koluna götürdü. Sonra da gözlerini koluna tutana götürdü. Kolunu çekmek için hareket etse de başarılı olamadı. Büyük bir nefes alıp kolunu tutan adama baktı. Adını söylediğini hatırlayınca içinden Welat Saruhan diye tekrar etti. Bu ailedeki erkeklerin geneli kaba diye düşündü.
"Lütfen kolumu bırakın biri görür yanlış anlar."
Welat Saruhan karşısındaki kızın tedirginliğine şaşkınlıkla baktı. Küçücük bir serçe gibi çırpınışlarını görmemek imkansızdı.
"Korkma benden! Ben kocan gibi zorba değilim. Eğer yardım edebileceğim birşey olursa çekinmeden bana gelebilirsin. İçine düştüğün durumun farkındayım, elimden bir şey gelmezse de iyi bir arkadaş olabilirim."
Zerya kolunu çekip Welat'ın gözlerine baktı. O bu aileden, ailedeki herkesten nefret ediyordu. Ona göre karşısındaki adamın da Azad'dan bir farkı yoktu.
" Teşekkür ederim buna gerek kalacağını hiç sanmıyorum"deyip Zerya merdivenleri indi. Burda kimseye güvenmeyecekti. Azad'ı yeterince tanımıştı. Nasıl bir karekter olduğu ortadaydı.
Hacer hanımın hızlıca girdiği kapıdan onu takip ederek içeri girdi. Doğru yere geldiğini anlayınca gülümseyerek "Günaydın" dedi.
Mutfaktaki herkes duyduğu sesle kafasını kapıya doğru çevirdi. Yeni gelini görmek kimsenin beklediği birşey değildi.
