Fragmenty Z Hell Chris x Cameron

26.

- My też będziemy już wychodzić- odezwał się nagle Cameron i zetknął porozumiewawczo na Chrisa.- Czy chcesz jeszcze zostać?- zapytał. Po chwilowym zawieszeniu, Adams pokręcił słabo głową. Wyglądał na człowieka całkowicie zmarnowanego i było mi go szkoda na równi z Mią. Była jego przyjaciółką.

- Chcę już iść- mruknął, odwracając się w stronę Wilsona.

Starszy chłopak skinął głow, a następnie schował rękawiczki do kieszeni, pozostając jedynie w czarnych, idealnie dopasowanych spodniach i tego samego koloru koszuli z trzema rozpiętymi guzikami. Z wdziękiem podszedł do Chrisa, a następnie zarzucił na jego ramiona swój płaszcz, na co Adams nawet nie zareagował. Smutny wzrok miał wbity w ziemię, a przez swoją lekko zgarbioną postawę wyglądał jak zbity szczeniak pozostawiony samotnie w lesie. Zacisnął swoje dłonie na połach okrycia, gdy Cameron zblokował ze mną wzrok.