Η νύχτα πέρασε δύσκολα. Ο Ντίν και εγώ μείναμε όλο το βράδυ στο πλάι της Κίρα. Οι θεραπευτές ερχόντουσαν τακτικά για να τσεκάρουν την κατάσταση της και ήταν λακωνικοί στα λόγια τους. Μα τα λόγια τους δεν ήταν καθησυχαστικά. Ο Κάλ δεν είχε επιστρέψει από την στιγμή που μας άφησε. Υποθέτω πως θέλει όντως να μείνει μόνος του.
Όταν ξύπνησα το πρωί βρήκα τον Ντίν να κρατάει μια στρόγγυλη ατσάλινη σφαίρα στο χέρι του και να την κοιτάζει. Ο πόνος είναι ολοκάθαρα χαραγμένος στο πρόσωπο του. Καθώς αναδεύομαι στην θέση μου συνηδειτοποιώ πως όλο μου το σώμα είναι πιασμένο από την άβολη καρέκλα. Καθώς κοιτάζω τον σιωπηλό Ντίν συνειδητοποιώ πως η ατσάλινη σφαίρα που κοιτάζει ήταν εξάρτημα του πιλοτηρίου του Ρέιζορ Κρέστ.
«Αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που έμεινε από το Κρέστ. Ήταν το αγαπημένο παιχνίδι του Γκρόγκου.» σπάει την σιωπή ο Ντίν. Η φωνή του γίνεται βραχνή καθώς ξεστομίζει το όνομα του Παιδιού. «Μονάχα τώρα αντιλαμβάνομαι πως δεν έχω κρατήσει τίποτα της Κίρα. Συνήθιζε να παίζει με ένα κρεμαστό Μιθόσαυρο που κρεμμώταν πάνω από την κούνια της. Μα δεν νομίζω πως θα το θυμάται. Ήταν μονάχα μωρό τότε.»
«Το είχες πάρει το κρεμαστό.» αποκρίνομαι προκαλώντας του έκπληξη.
Η απορία ζωγραφίζεται ολοκάθαρα στο πρόσωπο του. «Δεν έχω ώρα να σου το εξηγήσω και δεν νομίζω πως πρέπει μα η Κίρα το είδε στην ψυχομετρία. Είδε την ανάμνηση μέσα από την Δύναμη. Πήρες το αγαπημένο της κρεμαστό. Σωστά;»
Ο Ντίν γνέφει θετικά και στρέφει το βλέμμα του ξανά στην μεταλλική σφαίρα. «Τώρα είναι μαζί με τον Γκρόγκου. Δεν ξέρω αν θα τον ξανά δω ξανά μα έχω την σφαίρα για να τον θυμάμαι, κι αυτό είναι κάτι. Μα αν... αν χάσω την Κίρα... αν την χάσω... δεν θα έχω τίποτα. Τίποτα να την θυμάμαι.»
Κρύβει το κεφάλι του μέσα στην παλάμη του και ξεσπά σε κλάματα. Σε κάθε λυγμό του νιώθω πως η ψυχή του πεθαίνει. Πως η καρδιά του σπάει σε χίλια κομμάτια. Και το μόνο που θέλω είναι να τον καθησυχάσω. Να του πω πως όλα θα πάνε καλά και πως η Κίρα θυ ξυπνήσει μα δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να του πω ψέματα. Όχι από την στιγμή που δεν ξέρω τι θα γίνει.
«Κανένα νέο;» λέει ξαφνικά μια φωνή κάνοντας εμένα και τον Ντίν να γυρίσουμε προς το κατώφλι του θεραπευτηρίου. Η Μπό-Κατάν στέκεται σκυθρωπή κοιτάζοντας την Κίρα.
Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά. «Όχι.»
«Το ξέρω πως δεν θέλετε να φύγετε από δίπλα της... μα είναι ανάγκη να έρθετε μαζί μου ξανά.»
YOU ARE READING
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΔΟΣ (THE MANDALORIAN/STAR WARS FANFICTION)
FanfictionΠριν πολύ καιρό σε έναν γαλαξία πολύ πολύ μακριά... Η Κίρα ζει μια ήσυχη ζωή όταν το διαστημόπλοιο ενός Μανταλοριανού συντρίβεται στον πλανήτη της... και τότε όλα αλλάζουν. Βασισμένο στην τηλεοπτική σειρά του Disney+ «The Mandalorian» και στο σύμπαν...
