"Isang abuhing aso, isang puting tandang, at ang gintong tapis ni Ines Kannoyan
ang muling bumuhay at bubuhay sa magiting na banwar ng Nalbuan."
A Balete Chronicles spin-off novel.
Note: You may read this story without reading my first two finished...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
IKASAMPUNG HARAYA
ᜁᜃᜐᜋ᜔ᜉᜓᜅ᜔ ᜑᜇᜌ Ang Muling Paggising
HINDI ako sigurado kung sa anong paraan ako mamamatay, kung sa pagkalunod ba o sa pagkahulog.
"Ahhhhhh!" sabay-sabay naming palahaw pagkatalon sa bangin. Napakabilis ng pangyayari. Nag-blur na lamang ang paligid sa paningin ko. Mabilis ring naglaho ang tili ni Rome.
Hindi ko na nagawa pang huminga nang malalim at agad akong niyakap ng malamig na tubig ng ilog. Pumikit ako. Kumirot ang bawat kalamnan kong nalamog na dahil sa pagkakabagsak na iyon.
Sa pagkakatantiya ko kanina'y mababaw lang naman ang ilog bagamat mabilis ang agos ngunit bakit ganito ang pakiramdam ko? Tila hindi makapa ng paa ko ang lupang ilalim at ngayo'y palutang-lutang lamang ako't dahang-dahang dinadala ng tubig.
Para akong may nilagusang ibang lugar. Pumasok ang mga bula sa suot kong jacket. Sinubukan kong magmulat. Sa una'y mahapdi ang pagkakalapat ng halos magkulay-putik na tubig ng ilog sa aking mga mata. Kinawag-kawag ko ang mga braso para mapanatiling nakalutang.
Madilim. Bahagya lamang na nakapasok ang liwanag mula sa langit. Tumingala ako. Siguro'y nasa ilang dipa na lang ang kailangan kong languyin para makaahon. Ngunit naunahan ako ng pagod ng aking katawan. Parang mas gusto kong manatili sa ilalim ng katubigan. Bumibigat ang pakiramdam ko. Gusto kong matulog muli.
Hindi maari! May kailangan pa akong gawin. Kailangan ko pang mabuhay. Pero ano nga ba ang ginagawa ko rito? Bakit ako nandito? Nasaan ang mga kasama ko? May mga kasama nga ba ako?
Naramdaman kong bumagal din ang pagtibok ng puso ko, sinusubukang makapagtipid ng hangin para magtagal sa kinalalagyan ko ngayon.
Nakita ko na lamang ang pendant ng suot kong kwintas na lumulutang-lutang sa harap ng mukha ko. Parang gusto niyang makaalis mula sa pagkakagapos ng gintong taling nakapaikot ngayon sa aking leeg. Sabay-sabay na pumasok sa ala-ala ko ang imahe ni Ninong, ng aking ina, at ng aking amang nakahimlay sa kawayan.
Nanigas ang aking katawan nang maisip na baka nasa likuran ko lamang ang anino ng higanteng isda. Nananaginip na naman ba 'ko? Muli na naman ba akong kakainin ng dambuhalang iyon?
Dahil sa pagkataranta'y nagmadali na akong lumangoy pataas. Tila lumapot ang tubig ng ilog at hirap na hirap ang mga braso ko sa paghawi. Parang mas lalo pang lumayo ang liwanag na aking nakikita.
"Liam." Napatigil ako sa tinig na iyon. Gusto kong sumigaw para itanong kung sino siya. Inikot ko ang paningin sa paligid. Sa gitna ng kadiliman ay umusbong ang malilit na liwanag na para bang mga alitaptap na nagpapaikot-ikot sa puno ng balete.
Lumapit ang mga liwanag na iyon sa akin hanggang sa mapagmasdan ko ang hindi bababa sa limang kakaibang mga nilalang. Mga limang dangkal lang ang sukat nila. May manipis na braso't binti. Sa likod ay pumapagaspas ang nagliliwanag na pares ng mga pakpak na katulad ng sa tutubi. Doon nagmumula ang kanilang liwanag, tila Christmas lights na nakalinya sa hugis ng kanilang mga pakpak. Gakamao ang ulo nilang may malalaki ring mga matang gaya ng sa isda. Balot ng kaliskis ang kanilang katawan. Para silang duwendeng lumilipad ngunit sa katubigan ang nililiparan. Hindi ko rin alam kung paano nangyari yon.
