Wattpad Original
There are 3 more free parts

Kabanata 1

84.4K 3.3K 1.4K
                                    

Kabanata 1

"Marcus..." My breath labored.

Nangunot lang lalo ang kanyang noo at tumiim ang panga. Isang mabilis na galaw lang ay nakaalis na siya sa ibabaw ko at naupo sa gilid ng kama.

"Get out," he said coldly.

Napaupo ako, sumusulyap sa kanya habang malakas ang kalabog ng dibdib.

"Marcus..."

"Get out," he repeated in a monotone and while looking at his face and the white bandage covering his eyes, my heart felt like it was squeezing.

What happened? Why was he like this? Hindi naman siya ganito no'ng nagpunta ako para sumilip saglit! He was fine! The kids were, too!

"Ang mga bata?" I asked, watching how his lips tugged into a sly and cold smile.

"What now? You're concerned about the kids? Ano, wala na ba ang perang kinuha mo sa akin?" matabang niyang sagot at mas lalo akong nalito.

"Anong pera?" I asked, confused, and yet, he chuckled nonchalantly.

"Stop shitting me, Storm," malamig niyang sabi. "Leave."

"But Marcus-"

"I said leave me the fuck alone!" he screamed, the veins on his neck showing with his sudden rage.

My eyes teared up. Humugot ako ng malalim na hininga at lumapit sa kanya ng bahagya. Hesitating, I lifted my hand to try and touch his face but he caught it immediately.

"Are you dumb? I. Said. Leave. Me. The. Fuck. Alone," he said, gripping my palm tightly.

Napasinghap ako sa bigla at mabilis na hinila ang kamay ko mula sa kanya.

"Ang mga anak n-natin..." I was scared and startled but my mind kept on wandering to the twins.

"Huh..." he chuckled. "And now, they're our kids, eh? Sad to say but you were stripped off your rights from them the moment you abandoned my kids."

Mabilis akong napailing. "Anong ibig mong s-sabihin?"

"You can't take my kids. They are mine, you understand?" His jaw was clenching while he was saying that. "Leave. Huwag na huwag kang magpapakita sa mga bata."

Mabilis kong inabot ang kamay niya at hinawakan, napatalon pa siya roon at pilit na kinuha ang kamay pero hinigpitan ko iyon.

"But they're my kids too, Marcus!" I exclaimed, panicking. "P-paanong wala akong karapatan sa kanila? I love them as much as you do-"

"Oh, fuck you! You are only a mother to them when it's convenient for you!" sigaw niya at hinila ang kamay niya mula sa akin. "Nasaan ka no'ng kailangan ka ng mga bata?! Tinaboy mo sila! Putangina, Storm! Mahal na mahal ka ng mga bata pero..."

He shook his head and pulled his hair, groaning.

"Pero tinaboy mo sila! Na nagsasawa ka na sa amin! Dahil kanino? Sa putanginang lalaki mo?! I gave you everything! Ano? Mas mapera ba 'yan? Is he great at sex, huh?" Dumiin lalo ang kanyang boses, tumaas ang balikat sa mabilis na paghinga. "Kahit hindi na ako, wala akong pakialam, pero 'yong mga anak mo? Anong klaseng ina ka para iwan dito ang mga anak mo?!"

My lips quivered, mabilis kong hinawi ang mga luha ko.

"I'm sorry..." I whispered. "Marcus, I'm sorry."

"Fuck you and your sorry," he murmured. "You are bullshit."

Umiling-iling ako, mabilis na pumunta sa harapan niya at walang pagdadalawang-isip na lumuhod.

Raindrop's TearsWhere stories live. Discover now