Περπατώ και προχωρώ,
μες στις πληγές, μες στο χαμό,
και συνεχίζω, όλο βαδίζω...
Θέλω να βρω τη πολυπόθητη "ΒΟΗΘΕΙΑ!"
Ταμπέλα ή άνθρωπος,
ποιος ξέρει,
ποιος νοιάζεται.
Αρκεί να βρεθεί αυτό, αυτό το κάτι.
Και μες στο σκοτάδι,
πλημμύρα φωτός τελικά.
Άνθρωποι αμέτρητοι,
ταμπέλες πολλές.
Φωνάζω, τσιρίζω, ουρλιάζω.
Κάνεις δεν γυρνά.
Όλοι συνεχίζουν τη ζωή τους ατάραχοι.
Και καλά οι ταμπέλες, μα οι άνθρωποι;
Έρχεται ένας, πλησιάζει
του απλώνω το χέρι ικετευτικά,
μα εκείνος προσπερνά.
Και καλά οι ταμπέλες, μα οι άνθρωποι;
Αποφασισμένη να βοηθηθώ,
αγγίζω μια κυρία,
μα το χέρι μου διαπερνά το κορμί της.
Και καλά οι ταμπέλες, μα οι άνθρωποι;
Τέλος, μια τελευταία προσπάθεια,
μετά ακολουθεί η παραίτηση.
Τελευταία μου ελπίδα ο Θεός.
"Τελευταία" εφόσον το επιλέξεις,
μα η μόνη που δεν θα πεθάνει ποτέ.
Επιτέλους μίλησα σε κάποιον.
Και το σημαντικότερο, ακούστηκα.
Μα το κυριότερο, κατανοήθηκα πλήρως.
Βοηθήθηκα.
Και αφού μιλούσαμε για ώρες,
ρωτάω και Εκείνον,
"Και καλά οι ταμπέλες, μα οι άνθρωποι;"
Η απάντηση απλή.
"Μα δεν είναι άνθρωποι αυτοί παιδί μου,
εγώ διαφορετικά τους έπλασα,
ας όψεται η αμαρτία και ο Πονηρός,
αυτά τα δύο τους κατάντησαν έτσι."
Του λέω τέλος,
"Μα πονάω με τόση αδιαφορία."
Μου λέει:
"Εγώ να δεις 6.000 χρόνια τώρα.
Λίγο ακόμα,
πολύ λίγο.
Σε λιγάκι,
θα αλλάξουν όλα.
Θα επέμβω εγώ", με καθυσηχάζει
"Και κάθε αόρατος πάνω στη γη
θα μετατραπεί σε ορατός.
Άσχετα που για μένα πάντα έτσι ήταν."
YOU ARE READING
Εγώ, Εσύ, Αυτός...
Poetry"Εγώ, Εσύ, Αυτός ...." γιατί ολοι μας θα μπορούσε να έχουμε νιώσει, να νιώθουμε ή να νιώσουμε έτσι και παρόμοια. Αγαπώ την ποίηση γιατί καθρεφτίζει τον καθένα μας. Με χαρά σας παρουσιάζω τη νέα μου ποιητική συλλογή που ευελπιστώ να βρείτε ενδιαφέρ...
