Wattpad Games - the Hunger Games

Hoofdstuk 7 - De vierde en vijfde dag

Ik weet niet wat ik zag... Toen ik terug kwam van mijn wacht vannacht, zag ik iets wat ik nooit had willen zien. Elena ligt te kronkelen en te wiebelen in haar slaap. De zweetdruppels sieren haar voorhoofd. Uit een reflex laat ik mijn mes uit mijn hand vallen en ren ik op haar af. Hoe dichterbij ik kom, hoe meer ik begin te zien. Grote bulten zitten op haar armen. Had ze hier al langer last van?

"Elena?!" fluister ik terwijl ik haar rustig wakker probeer te schudden. "Elena!!! Wordt wakker!" Haar ogen schieten open en ze springt zowat overeind. Haar lichaam gespannen. Ze laat zich tegen me aan vallen en haar wangen zijn helemaal nat. "Elena?!" zeg ik nu wat harder. "Wat is er aan de hand?" Geen reactie. "Elena? Reageer op me! Elena!!!" Nog steeds geen reactie. Ze staart alleen maar wat voor haar uit. De tranen branden in mijn ogen.

"John!!!" gil ik door de grot. "Alsjeblieft!!! Help me!!! Iemand!!!" Een gedaante staat gehaast op. "Wat is er?" vraagt John bezorgd

"Het is Elena!!! Ze reageert niet op me..." John rent naar Dariah en maakt haar wakker. Terwijl hij daarmee bezig is, blijf ik bij Elena. Paniekerig fluiser ik dingen in haar oor en laat ik mijn hand door haar haren gaan. 'Elena? Elena, reageer alsjeblieft. Je bent veilig. Elena, hoor je me? Praat alsjeblieft tegen me. Ik ben bij je. Er zal niks gebeuren. Elena, alsjeblieft, reageer op me!' Bij elke woord druk ik haar steviger tegen me aan. Het doet me zoveel pijn om haar zo te zien. Ik ben ook zo ongelofelijk stom! Waarom heb ik niet gemerkt dat ze niet oké was? Ik lette te veel op mezelf... Ik ben egoïstisch... Ik heb Elena laat vallen.

Naast mij verscheen Dariah. Met haar tengere vingers gaat ze over Elena haar arm en voorhoofd. 'Hoe was ze toen je haar aantrof?' vraagt ze terwijl ze haar hand terugtrekt.

'Ik... ik kwam terug van het wachthouden en z-ze lag te kronkelen en te mompelen in haar slaap. Toen ik haar wakker maakte, schoot ze overeind en liet ze zich tegen me aan vallen. Ze reageert niet op me!' zeg ik paniekerig. Mijn tranen branden en schreeuwen om naar buiten te komen, maar ik laat ze niet toe. Ik moet sterk blijven.

Ik heb alleen maar aandacht voor Elena. Het lijkt alsof alleen wij nu hier zijn. Alleen wij. Alles lijkt vredig, maar ik weet dat niet waar is. Het is verre van vredig. De angst om haar te verliezen spookt door mijn hoofd. "Het is oké, Elena... Het is oké... Ik ben bij je! Ik ben bij je" verluister ik in haar oor.

'Serena?' vraagt Dariah die me uit mijn trance haalt. 'Is er iets met haar armen gebeurd voor jullie ons zagen?'

'Nee. Niet dat ik weet. Elena heeft niets gezegd. Ze had die bulten gisteren nog niet!' Mijn lichaam begint te trillen en mijn ademhaling wordt zwaarder.

'Muggen...'

Ik sla een zacht kreetje als ik besef dat het geluid van Elena vandaan kwam. 'Elena!' zeg ik, maar al snel knijpt ze haar ogen dicht. 'Elena!' zeg ik weer. 'Elena, wat is er met muggen? Alsjeblieft, praat tegen me!'

Elena's stem kraakt en is nauwelijks te verstaan. 'Muggen... Zo veel muggen...' Haar adem stokt even en dan draaien haar ogen weg.

'Elena!' Een traan perst zicht door mijn wimpers terwijl ik zachtjes aan Elena schudt. Blijf nou bij me!!! Ga niet weg!!!!

'Serena,' zegt Dariah langzaam, 'ik denk dat ze slaapt. Het praten kostte veel van haar kracht.'

'Wat is er dan met haar?' vraag ik terwijl mijn tranen over mijn wangen rollen.

'Misschien waren het geen gewone muggen,' zegt de jongen naast Dariah, John. Ik heb het helemaal niet gemerkt dat hij bij ons is komen zitten. Rustig bestudeert hij Elena haar arm. 'Misschien hebben ze één of ander gif in haar gespoten en probeert Elena's lichaam het nu te vernietigen.'