Pagkatapos kong punasan ang mga luha ko ay tumayo na ako at nagpaalam sa mga estudyante ko. Hindi ko kayang makita siya...I can't... Our memories just flashing on my mind...and that's not what I want.
Aalis na sana ako nang magtapo ang mga mata namin. I saw that he also cried, because of his eyes. Tumagal rin nang ilang segundo iyon ngunit pinutol ko rin ito at tumakbo na.
"Zane!" Rinig kong sigaw niya sa likuran ko. So sinundan pa pala niya ako?!..it feel's like everything happens before was repeating again. Hahabulin na naman niya ako???...for what??.
"Zane, wait!" Sigaw pa niya. Wala naman masyadong nakakarinig dahil narin sa ingay nang tugtog nang kumakanta. Tumakbo naman ako papunta ng faculty. Hindi ko na alam kung saan ako papunta, I'm afraid that I will gonna forgive him again.
"Zane!" Sabi niya nang mahawakan ang kamay ko.
"Zane" sabi niya ulit na parang umiiyak na. Hindi naman ako kumikibo habang hawak hawak niya parin ang kamay ko.
"Can...we..talk?" Nauutal na sabi niya. Hindi naman ako nagsalita. I don't know, pero parang hindi ako makapagsalita. Gustong-gusto kong sabihin na ayoko, pero hindi ko kaya..pakiramdam ko hindi ko kaya.
"Zane, please!" Sabi pa niya. Ilang minuto pa ay naglalakad nang loob narin akong magsalita dahil baka makita na kami nang mga estudyante rito.
"For what?" Mahinahong tanong ko, ayokong maramdaman niya na nagagalit ako. Hindi naman siya nagsalita at tinitigan lang ako.
"For saying sorry again?" Tanong ko habang tumutulo ang mga luha ko. Hindi naman siya makapagsalita at umiiyak narin.
"If that so, don't waste my time Ryl" sabi ko at tinanggal na ang pagkakahawak niya sa kamay ko at tumakbo papunta ng Comfort Room.
Pagkarating ko roon ay mabuti nalamang walang tao roon. Pumunta ako sa harapan nang salamin at tinignan ko ang sarili ko.
"Ryl, why?" Galit na tanong ko.
"Why are you hurting me so much?!?" Galit na sabi ko pa.
"Zane, you moved on right?!?" Parang tangang tanong ko pa sa sarili ko.
"Then why do you feel this!?!" Sigaw ko pa habang umiiyak.
Bakit ba parang nararamdaman ko nanaman na bumabalik na naman ako sa simula. Sa simula kung saan ay sa kanya lang umiikot ang mundo ko. Sa simula kung saan ay hindi ko siya kayang saktan, kahit na dinudurog niya ako nang paulit-ulit. Sa simula kung saan ay....pinapatawad ko siya nang paulit-ulit kahit na alam ko namang gagawin parin niya iyon. Why am I feeling this all?!?!
Pagkatapos kong mag-ayos ay lumabas na ako nang Comfort Room. Naksalubong ko naman ang isang mga estudyante na naglalakad.
"Hi, Prof. Happy teacher's Day!" Bati naman nila sa akin at binigyan nila ako nang bulaklak at isang balot ng regalo.
"Thank you!" Pagpapasalamat ko naman at nauna nang naglakad.
Nagtungo naman na ako sa faculty room para kunin ang mga gamit ko. Siguro ay magpapaalam nalang muna ako sa principal na masakit ang katawan ko at kailangan kong magpahinga. Dahil pakiramdam ko ay hindi ko kayang magturo sa mga estudyante ko kung hindi maayos ang isip ko.
Pagkapasok ko ay nakita ko si Liz na naroon at iba pang mga professors at mabuti nalang hindi ko nakita si Ryl.
"Bes, umiiyak ka ba?" Concern na tanong niya sa akin.
"Ahhh..wala to, yung mga estudyante ko kasi sinurprise nila ako." Pagsisingungaling ko naman.
"Kaya nga eh, pati rin ako...Haystttt da best talaga sila" sabi pa niya.
"Oh, bakit mo kinukuha yang mga gamit mo?...aalis ka?..hindi pa tapos ang klase mo diba?..." Tanong pa niya na halatang naguguluhan.
"Ahhh.. Yeah! Magpapaalam ak sa Principal, masama kasi ang pakiramdam ko." Sabi ko naman
"Huh?...bakit may lagnat ka?" Concern na tanong pa niya at hinawakan pa ang noo ko.
"Oo, kanina pa bago ako pumasok." Pagsisinungaling ko ulit.
"Then, go rest ka muna." Sabi naman niya.
"Sige." Tipid na sagot ko at umalis na.
"Pagaling ka ha. I will pray for you" sabi naman niya na siyang ikinatango no naman.
Pagkarating ko sa Principal office ay nakita kong naroon si Ryl kaya naman ay aalis na sana ako nang makita ako ni Mrs. Chu.
"Ohh, Prof Dela Fuente, why are you here?" Tanong niya na siyang ikinalingon naman ng principal namin at ni Ryl.
"Ahhh...I have something to say to our Principal, Mrs. Chu" sagot ko naman.
"Ok, then why don't you come?" Tanong naman niya.
"Come" sabi naman niya at pumasok na siya sa room.
"Ohh, why are you here, prof Dela Fuente?" Tanong naman agad nang principal namin.
"Good morning prof!" Pagbati ko sakanya at pinilit na ngumiti. Nakita ko naman sa peripheral view ko na tinitignan rin ako ni Ryl.
"Ahhh...Magpapaalam lang po sana ako...I need to take a rest..because I'm sick." Kinakabahang sabi ko sakanya dahil narin sa tinitignan ako ni Ryl.
"Ohhh, ok you can. Just rest well, okay?" Pagpapayag naman niya.
"Thank you, Prof!" Sabi ko naman at pinilit ngumiti.
"Your welcome. Pagaling ka!" Sabi pa niya bago ako umalis.
Pumunta nalang muna ako sa isang Coffee shop na lagi naming tinatambayan ni Reiz dati. Pagkapasok ko ay naramdaman ko ang lungkot, yeah! This place was very memorable to me, because this place is a place where I always cried before because of Ryl...and how cruel it is, I didn't know that I will go again here...to cry out loud, because of Ryl again.
"Macchiatto please" order ko at pumwesto na sa malapit sa bintana. I just want to be alone just for a minute. Hindi ko kayang makita si Ryl, sa tingin ko ay parang bumabalik lang lahat. Yeah! I make him free that night, but it hurts a lot, when you make him free just to make him happy. Because I saw that night that he still love his ex and that hurts me a lot...it broked me into pieces.
"Here's your macchiatto, Miss!" sabi nang isang guy at nang tignan ko ito para magpasalamat ay nagulat na lamang ako.
"Surprise!" He said, with a smile on his face.
"Reiz?" Tanging sambit ko.
YOU ARE READING
The Night He said "Sorry" (Night Series 1)
Non-FictionIt's all about a girl who fall in love to a guy. But little didn't she know that the guy, she loves, was longing for his ex-girlfriend. And after how many years they are together, destiny will challenge them, the guy will discover that he still love...
