Gangster

4.

Selam✌

Yorumlarınızı bekliyorum ❣

İyi okumalar ❤

Anıl

Ahuyla oyun oynarken Savaş gelip saatin geç olduğunu söylemişti. Doğrusu Ahuyla oynamaya o kadar dalmışım ki zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım.

Ahuyu yatarıp kendi odama giderken Savaşla karşılaştım. Ciddi bir şekilde bana iyi geceler deyip merdivenden inmeye başlamıştı.

Kalbim neden Savaşın sesi ile hızlı atmaya başlamıştı?

Ondan korkuyor muydum?

Dudaklarımı istemsizce büzerek odama girmiştim. Yatmadan önce ılık bir duş almaya karar vermiştim. Odamda bulunan banyoya gidip ılık bir duş aldım.

Bornozumu giyip odaya geri döndüm. Bana verilen yedek kıyafetleri alıp yatağın üstüne koyup bornozu çıkardım.

Üstümü giyinince küçük Ahuya bakmak için odamdan çıktım. Ahunun odasına gelince Savaşın Ahuyu kucağına alıp pışpışladığını gördüm.

Ahu huzursuz olduğunu belli eden sesler çıkarıyordu.

Savaş beni görünce yanıma gelmişti.

" Ahunun ağladığını duyup yanına geldim. Deminden beri ağlıyor "

" tamam bana ver "

Ahuyu kucağıma alıp ateşine baktım. Ateşi yoktu. Burnuma gelen kokuyla yüzümü buruşturdum.

" bana bez getirir misin? "

Savaş kafasını salladı ve bezlerin olduğu dolaba yöneldi. Bende yere oturup Ahuyu halının üstüne yatırdım.

" yerde ne yapıyorsunuz? Bez değiştirme masasına yatırsaydınız ya "

" öncelikle ben orda Ahuyu düşürürüm diye korktuğum için yere yatırdım ve benimle sizli bizli konuşmasan olur mu? "

" pekala nasıl istersen "

Ahunun bezini değiştirdikten onu biraz pışpışlayıp uyumasını sağlamıştım. Savaşla odadan sessizce çıkıp kendi odalarımıza gitmiştik.

Odama gelince ışığı kapatıp camın önüne gittim ve perdeleri açıp ay ışığının odama girmesine izin verdim. Camı açıp ılık havanın tenime değmesini hissetim. Kollarımı cama dayayıp aya bakmaya başladım.

Annemi hatırlatıyordu bana ay. Annemin ismi Dolunay'dı. Annemi her zaman karanlıkta bana yol gösteren bir ışık görmüştüm hep.

Şimdi ise karanlıkta kalmış hissediyordum...

Evet büyüdüm ama hala anneme ihtiyacım var. Her zaman arkamı güvenle dayıyabileceğim bir duvardı annem...

Yavaşça yere çöküp sırtımı duvara vererek yere oturdum.

Babamı da seviyorum ama annem benim için daha bir değerliydi. Belki de annem yeri geldiğinde hem anne hem de babam olduğu içindir.

Ağzımdan kaçan hıçkırıkla kafamı ellerimin arasına aldım.

Hala annemin öldüğüne inanamıyordum. Sanki geri gelip bana sıkıca sarılıcakmış gibi geliyordu.

İçimde annemin ölümüne sebeb olan kişilere karşı intikam ateşi gün geçtikçe daha çok büyüyordu.

Ben annesiz kalmayı, annem ise ölmeyi hak etmemişti.

Babamı kesinlikle suçlamıyorum kötü işlere bulaştığı için. Annem onu böyle sevmişken benim bir şey demeye hakkım yoktu.