Detectius (DETECTIVE SERIES #1)

Chapter 15: Orphan

"Come on! Dora is not stupid!"

"Sinong tanga ang maglalakwatsa makahanap lang ng panibagong katangahan? Wala pang pahintulot sa magulang. Tanginang Dora 'yan, pokpok ampota. Pustahan, Sebastian, 'Yang Diyos ni Viva? Kung hindi sila magpinsan ni Diego de gago, sigurado ako magshota 'yan. Such an oldies."

"Maka pokpok ka naman, Christian. Bakit? Shinota ka ba niyan? And of course, it was an oldies. They were born even before you were made and so sad you came. Sana pinutok ka nalang sa condom."

"Hoy 'yang bibig mo ha. Ayos ayusin mo 'yang bunganga mo. Pangit naman talaga 'yan, and what's with their dance? Nanguuto ng fox ampota. Swiper no swiping parang mga tanga. Hindi natatakot sa mga tao ang gumiho. Sino bang writer niyan nang masungalngal ko."

"It's a song bobo ka ba. Pambugaw sa mga masasamang engkanto kagaya mo. Mas may sense of humor pa ang batang naglayas kaysa sayo. Manahimik ka na nga!"

"Nakikita niyo ba ang nakikita ko? Tama! HAHAHAHA parang gago ampota."

Nagising ako dahil sa ingay ng dalawang nagtatalo na akala mo naman may kwenta ang mga pinupunto. Isama mo nalang si AJ na walang ibang ginawa kundi pagtawanan ang dalawa.

Teka.

Hindi ko kwarto ito ah!

"N-nasaan ako?" Nanghihinang sabi ko kaya gulat silang lahat na napatingin sa'kin.

"Nakikita niyo ba ang nakikita ko? Tama, gising na siya!"

"Hala oo nga!"

"Oo!"

Natawa ako. "Mga gago!" Mahinang sabi ko sakanila dahilan para tumawa sila.

Ngayon ko lang napagtanto na wala pala ako sa dorm kundi nasa hospital.

"Kulang yata kayo?" Tanong ko pagkatapos nilang magbangayan.

"Ah si Eliakim? Expecting for the man of your heart? Ayon! Nasa labas binabayaran utang niya sa kinama niyang bakla sa counter kagabi!" Sigaw ni AJ sabay tumawa ng malakas. Nakadrugs ba 'to?

Napailing nalang si Viva pero hindi maitago na natatawa pa rin.

"Nasa counter siya, binayaran ang bill mo rito. Okay ka na ba?" Tanong nito kaya tumango lang ako at sinubukang umupo. Bigla namang bumukas ang pinto at iniluwal nito si Eliakim na may kasamang doctor.

"How are you feeling?" Nakangiting tanong nito sa'kin.

"I'm okay, Doc. Hindi na gaanong nahihilo." Sagot ko rito.

"You lost consciousness earlier because of your allergies in strawberries na meron sa sasakyan ni Mr. Salvatore. Which was the scent of his AC. Though, you don't have to worry about anything since your vitals are fine. Just be careful next time. I will give you the list of what you will need to buy. All of them are vitamins so you don't need to worry, okay?" Sabi nito kaya tumango lang ako at nagpasalamat sakaniya.

Naghintay lang kami ng ilang oras bago ako pinayagang umuwi na. Nagkaniya kaniya kami ng routa since may iba pa naman daw na lakad ang iba. Sumabay ako kay Eliakim kasi sabi niya sasamahan niya ako sa pharmacy na malapit lang din sa school. May date rin daw kasi si Viva sa crush niya kaya hindi niya ako masasamahan.

Akala ko ba dating aren't my thing? Nako nako, R-vel!

"What are you thinking?" Nagising ang diwa ko sa boses ni Eliakim na busy sa pagmamaneho.

"Yong AC mo—"

"Don't worry, I changed it." Pagputol nito sa sasabihin ko kaya tumango ako at tumingin sa gilid. Binuksan ko ang bintana at lumanghap ng hangin pero bigla ring naubo kaya sinara ko nalang ito ulit.

Wow! Pollution.

Narinig ko ang mahinang tawa ng katabi ko kaya napatingin ako sakaniya.

"I'm sorry about earlier." He sounded so regretful.

Ngumiti lang ako kahit alam kong hindi niya nakikita. "Ayos lang. Hindi mo naman alam."

"Would you mind if we'll go somewhere else?" He asked pagkatapos namin mamili.

Tumango ako kaya naman iniliko niya ang sasakyan sa ibang direksyon. After minutes of driving ay natanaw ko ang isang orphanage. Napatingin ako kay Eliakim habang nagtataka.

I wanted to ask him questions but I remained silent hanggang sa unti unti na kaming makapasok sa loob. I see many kids running at the park.

Nagulat ako ng may isang batang tumakbo palapit sa amin at biglang niyakap si Eliakim. He softly chuckled at umupo para magkapantay sila ng isang batang babae.

"Kuya!"

"Hey." Ngumiti si Eliakim habang ginulo ang buhok ng bata.

What I see about him being happy while talking to a kid made me smile. Tinignan niya ako sandali bago may binulong sa bata na nagpatawa rito.

"Hello po!" I smiled as the kid wave her hand before running back towards the other kids waiting for her.

Muli ulit kaming lumakad hanggang sa makalapit kami sa isang batang nakaupo habang may hawak na bola.

"Eli." Tawag niya sa bata kaya napalingon ito sa direksyon namin.

I covered my mouth preventing myself from crying while looking at the kid.

"Papa..." The kid smiled.

Umupo si Eliakim sa harapan niya at hinawakan ang kamay nito.

"How are you, son?" He asked.

Nagtataka ko siyang tinignan pero nakatuon ang atensyon niya sa batang kaharap.

"Okay na po. I've been waiting for you." The little boy genuinely smiled.

"I'm here and I bought a friend." Tinignan ako ni Eliakim bago kinuha ang kamay ko at pinaupo ako sa pwesto niya kanina.

I tried so hard to smile even though I know that he can't see me.

"Hi, I'm your ate Shan." I softly said at hinawakan ang pisnge niya.

"M-mama." Nagulat ako sa tinawag niya kaya tinignan ko ang kasama ko.

"He's looking for his mom." I told him but he just chuckled.

"Mama....Papa." Bigla niyang kinuha ang kamay kong nakahawak sa pisnge niya at ang kamay ni Eliakim na nakahawak sa kanang kamay niya at inilapit sa'kin. "Mama.....Papa."

Nanlaki ang mata ko sa ibig niyang sabihin. Hindi ko alam kung dala ng init kaya ako namumula o dahil sa kaba habang nakahawak ang kamay ni Eliakim sa akin.

"He's blind." Panimula niya.

Nandito kami ngayon sa may swing. I can still see them running at nakakatuwang makita silang tumatawa despite of their situations.

"Why is he calling you dad?"

Ngumiti siya. "His dads name was the same on mine. We used to be one of the sponsors here. When my.." He cleared his throat. "When my parents died, we stopped everything. But the people here are still welcoming me even though we didn't help anymore. Until one night I was about to leave when I saw a baby crying in the middle of the rain—Eli. A three year old kid sitting in the bench near the entrance calling his dads name. They adopted him after they found out that his parents died and he ended up being here. And when he knew my name, he started calling me dad." A tear from his eyes fell after saying those words. "I wanted to be mad at his parents. I wanted to hate them for leaving him. He's.........just a kid......a lost boy who early lost his parents."

"So you're now a parent." I joked to enlighten the mood and I guess it worked since he slightly chuckled.

"Yeah...maybe I am."

___________________________________________________________________________________________________<3.