ZÜHRE YILDIZI (TAMAMLANDI)

ON ALTINCI BÖLÜM "YÜZLEŞME"

Keyifli okumalar:)

Bölüm Şarkıları

Perdenin Ardındakiler – Beni Kendinden Kurtar

Perdenin Ardındakiler – Her Gece

🕊️

Belki de gizlenmek için özel bir çaba harcanan sır aydınlığa kavuşmuş ve bir bomba gibi üzerimize düşmese de en azından düşmüş gibi aynı etkiyi yaratmıştı. Kaderden kaçınılmıyordu. Ortaya çıkması gereken ne varsa miadını doldurduğu anda ortaya çıkmak için küçük bir kıvılcımı bekliyordu.

Öyle de olmuştu.

Odada sadece dördümüz vardık ve okuduğum cümle, hepimizin yüzünde beklenen bir şaşkınlığa dönüşmüştü.

Beklediğimiz bir şey neden bu kadar canımızı acıtmıştı ki?

İkimizin de acısı ortak, yaralı olduğumuz kişi aynıydı.

Evet Karel, sen bir umut o inanç yıkılmasın diye düşündün ama şimdi o enkazın altında yan yana nefes alıyorduk.

"Ben izninizle sizi yalnız bırakayım." diyerek ayaklanan doktoru ne yazık ki görmüyorduk. Bütün algımız elimde tuttuğum kâğıt parçasındaydı.

Bakışlarım elimdeki kâğıttan Karel'e döndüğünde zaten bana bakıyor olduğunu fark ettim. Yavuz, doktorun ardından ayaklandıktan sonra yanıma kadar gelip kafamın üzerine kondurduğu öpücükle geri çekilerek, Karel'in omzunu sıktı. Daha sonra bir şey dememize izin vermeden odadan çıktı.

Şimdi koca odanın içerisinde bir başımıza kalmış ve birbirimizin gözlerine içine bilinmezlikle bakıyorduk.

"İyi misin?"

Onun ağzından çıkan ilk kelime bu olurken, nasıl hissettiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bir boşluk hissi içimde kol gezinirken nasıl davranmam nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyordum. O yüzden sorduğu soruya cevap veremeden ona bakmaya devam ettim.

Benden bir cevap beklemiyor olsa gerek, ben ona bakarken o önüne dönmeyi tercih etti. Bir süre sonra bakışlarımı çekmiş ve elimdeki kâğıdı artık hiçbir vasfı kalmadığı için masanın üzerine bırakmıştım.

"Artık teyze değil, hala oluyorsun." dedi.

Ona gerçekleri söylemeden önceki yaptığımı yaparak, konuşmaktan kaçıyordu. Konumuz aramıza katılacak olan miniğe geldiğinde söylediğine karşılık olarak söylediklerimle başı aniden bana çevrildi.

"Asiye benim ne olursa olsun teyze olacağımı söyledi, yani bu şartlar altında hâlâ teyzeyim sanırım." dedim.

"O ne demek? Gayette kapı gibi halasın." dediğinde ona garip bakışlar attım.

"Kapı gibi hala nasıl oluyor?" dediğimde, "Altı buçuk ay sonra görürsün." diyerek ayaklandı. Ben de oturduğum yerden kalktığımda bir süre gerçekten ne yapacağımızı bilememiş ve öylece beklemiştik.

Az önce hayatımızı kökten değiştiren bir gerçek ortaya çıkmıştı ama sanki hiçbir şey olmamış da biz yılların içinde eskittiği o sırrı öğrenmemişiz gibi davranmaya çalışıyorduk.

"Çıkalım mı?" dediğinde başımı sallayarak onaylamıştım. Odadan çıktığımızda kapıda Yavuz ve Kemal Bey'i gördük. Ayakta durmuş konuşuyorlardı.

Kapı sesiyle bize doğru döndüklerinde ardımızdan kapıyı kapatmış onlara doğru yaklaşmıştık. Kemal Bey yanlarına gittiğimizde konuşmaya başladı.