Έρωτας και Πείσμα: Άρης και Βιολέττα Book 2

Κεφάλαιο 19

Άρης pov
Πραγματικά τα λόγια του παιδικού μου φίλου Max ήταν σαν δίκοπο μαχαίρι για μένα. Όμως...! Πρέπει να γίνω σκληρός και αδιάφορος, ώστε να τής κάταρριψω αυτά τα παγωμένα αισθήματα που εγώ ο ίδιος της τα δημιουργήσα εδώ και χρόνια! Τότε ενώ ήμουν ήσυχος και σκεφτικός ο Daclan με έβγαλε από τίς σκέψεις μου υποστηρίζοντας με, καθώς δεν πίστευε ότι η Βιολέττα ήταν μια γλυκιά και ήσυχη κοπέλα.

Daclan: Πραγματικά θέλετε να πιστέψουμε ότι η Βιολέττα που αυτή την στιγμή είναι ένα αγρίμι, ήταν κάποτε μια γλυκιά χαμηλόβλεπούσα?!
Max: Πραγματικά είναι έτσι!
Karolos: Οπότε έγινε έτσι χάρις στον Άρη?! Και γιατί?!
Logan: Δεν θα μάς πεις το γιατί?! Έτσι Άρη?! Γιατί ξέρεις ότι έκανες λάθος?!
Alex: Τί στα κομμάτια έγινε Άρη μεταξύ σάς?! Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε ρε μαλακά! Αν δεν μάς πείς πώς θα σε βοηθήσουμε?! Πώς θα αντέξεις μαζί της όλη σού την ζωή?! Εφόσον ξέρεις ότι ο πατέρας σου δεν είναι από τούς ανθρώπους που αλλάζει εύκολα γνώμη!!!
Άρης: Αχ!!!( βαριά αναστεναξα καθώς έβαλα τα χέρια μου στο μέτωπο μου και κοιτούσα την επιφάνεια του τραπεζιού). Και το τί δεν έχει γίνει να λέτε!
Cameron: Ρε παιδιά αν είναι δυνατόν! Σταματήστε να πιέζεται να μάς πεί κάτι που δεν αφορά μόνο εκείνον, αλλά και την ίδια την Βιολέττα?!
Daclan: Πίστευεις ότι θα πληγωθεί εκείνη για αυτό το ανούσιο θέμα?! Είμαι σίγουρος ότι δεν θα δείξει ούτε την ελάχιστη έκφραση πόνου ή θλίψης στο πρόσωπο της!
Liam: Πιστεύεις ότι επειδή δεν δείχνει τα συναισθήματα της πάει να πει ότι δεν πονάει?! Αυτοί οι άνθρωποι που δεν δείχνουν συναισθήμα εκείνοι οι άνθρωποι είναι που πονάνε περισσότερο γιατί πολύ απλά τα κρατάνε μέσα τους! Φυσικά αυτό ο Αρουλης μάς το ξέρει πολύ καλά έτσι?!
Άρης: Ναι! ( Είπα ξερά ενώ σήκωσα το κεφάλι και κοίταξα τους φίλους μου). Θα σας πώ τι έχω κάνει!
Max: Άρη!!!
Άρης: Είναι καλύτερα έτσι Max!

Άρης POV
Άρχισα να τους εξηγώ το βαρύ τραγικό πάρελθον μου με την αγαπημένη μου Βιολέττα! Φυσικά πίο πολύ δικαιολογόμουν παρά εξηγούσα! Όμως θα δεχτώ οποιαδήποτε κριτική από τα πρόσωπα που αγαπώ! Έπισης δεν ξεχάσα να αναφέρω τον όρο του πατέρα μου για να κάνω το όνειρο μου που τόσο αγαπώ! Εκείνοι είχαν μείνει να ακούνε και ο καθένας είχε τίς δικές τους εκφράσεις και απόψεις για το θέμα! Άλλοι ήταν σοβαροί, άλλοι ήταν λυπημενοι και άλλοι σοκαρισμενοι. Τότε μέσα στην σιωπή ακούστηκε ένα βαρύ χειροκρότημα! Φυσικά δεν ήταν άλλος από τον πολυαγαπημένο μου Liam που με κοιτούσε με ένα ειρωνικό επικριτικό βλέμμα! Καθώς οι άλλοι τον κοιτούσαν με ένα σοκαρισμένο βλέμμα καθώς πιστεύανε ότι εκείνος θα με καταλάβει περισσότερο από τον καθένα! Αλλά όχι ένας καλός φίλος είναι και δάσκαλος και κριτής!