Her Eyes is a Curse (Completed)

08

I was busy reading, it's are vacation, patapos na ang second semester. Ang bilis nang araw parang nung march lang birthday ko pa tapos ngayon, malapit na mag hulyo. And still my parents aren't home yet.

Halos kalahating taon rin silang wala sa sariling pamamahay, ano paba magagawa ko? Alangan namang mag tantuntrums ako sa harap nila para lang manatili sila. Wala sa vocabulary ko ang mamilit, kung ayaw nila manatili, then don't. Sanay na kami.

Naibaba ko ang hawak kung libro at tumayo para pagbuksan ang kumakatok sa labas ng pinto ng kwarto ko.

"Ano po 'yun?"

Nanay Sairile give me a big smile, 'di ko maiwasang ngumiti sakanya. Napaka ganda ng ngit ni nanay, kasing ganda niya.

"May maganda akong balita para sainyo ng kapatid mo." Ano naman kayang magandang balita 'yun? "Gusto ko sabihin sayo na, uuwi na si Mommy at Daddy mo. Mamayang alas otso ng gabi ay nandito na sila."

Magandang balita? 'Yun? Nasanay nakong wala sila, wow, nasa isip pa pala nila ang umuwi. Nakakapanibago.

"Sana 'di na sila umuwi." Kusang bumuka ang sariling bibig ko para sabihin ang salitang 'yun.

Narinig ko naman ang paghinga ng malalim ni Nanay kaya ako napatingin sakanya, binigyan niya ako ng tipid na ngiti at hinawakan ang kamay ko.

"Mga magulang mo parin sila, Sunny. Nag tra-trabaho sila para mabuhay kayo at maging maganda ang kinabukasan niyo. Intindihin mo sana sila, intindihin mo sana sila."

It's always, it's still your parents, but not, they are still your daugthers.

Palagi na lang, intindihin mo sila, pero hindi naging, intindihin niyo naman ako.

"Sige po, mag papahinga lang ako." Pina ngiting sabi ko, ngumiti naman siya at tumango. Agad ko siyang tinalikuran at sinira ang pinto ng kwarto ko.

Kung ang iba ay nag babakasyon sa ibang bansa o pupumunta sa beach, ako nag mumukmok sa loob ng kwarto. Piniling mag aral kesa gumala.

Busy naman si Kai at Sai sa sarili nilang buhay, tapos nag uusap naman kami sa cellphone. Gugustohin ko pang makasama ang libro kaysa sakanila. Napaka ingay nila pag nandito sila. Dumiretso ako sa veranda ng kwarto ko na may table na maliit na sapat na para pag pahingahan. Pag wala ako sa tree house nandito ako, nag mamasid sa magandang tanawin. Minsan ko naring natanong sa gumawa sa mundo, kung bakit sila ang napili niyang maging ina at ama ko. Do I deserve them? Deserve ko ba ang magkaroon ng mga magulang na ganun? Oo mahal ko sila pero ang tanong mahal ba nila ako- kami ng kapatid ko?

Nang sumapit ang gabi ay agad akong nag palit ng dress na hanggang tuhod ko, kahit ayaw ko ay nag palit parin ako kasi pinilit ako ni Nanay kaya wala akong nagawa dahil pinandidilatan niya na ako. Ngumiti ako ng mapakla sa harap ng salamin habang tinitingnan ang sariling reflection mula paa hanggang ulo.

Napabaling ako sa pinto ng may kumatok tsaka eto bumukas, niluwa nito ang kapatid ko na nakangiti habang suot ang dress niya na hanggang tuhod na kulay violet. Nakalugay ang buhok niya at maayos ang bangs sa harap, napaka ganda ng kapatid ko.

"Wow, you're so beautiful Mami." She compliment me while staring at me, her eyes is full of amusement.

I chuckled, "You too, baby. You're so pretty like, Mami."

Ngumit siya ng malaki at lumapit sakin.

"Up up up up!"

Nagpapakarga na, natawa naman ko tiyaka lumuhod para kargahin siya.