Napangiwi si Carina dahil sa mahigpit na pagkakahawak ni Leonerre sa kaniyang maliit na braso.
Nanginginig sa takot ang dalaga sa naging mabangis na anyo ng binatang kaharap.
"Uulitin ko, kilala mo ba ang may-ari nitong singsing?" Mapanganib pa rin ang naging boses ng binata.
Hindi alam ni Carina kung ano ang isasagot kay Leonerre.
Nalilito ang dalaga sa biglaang ginagawi ng prinsipe. Maraming ring mga katanungan ang naglalaro sa kaniyang isipan.
'Kung bakit ba nagkakaganito ang prinsipe ng dahil lamang sa singsing?'
Mas nakakatakot pa ngayon si Leonerre kaysa sa una nilang pagtatagpo.
Ngunit kahit anuman ang dahilan sa isip ng dalaga ay hinding-hindi niya maaring sabihin na pagmamay ari ng kaniyang nakatatandang kapatid na si Ysabella ang singsing dahil sa maraming mga posibleng mangyari.
'Ano ba ang kinalaman ng singsing sa kamahalan?' naguguluhang tanong ni Carina sa sarili.
Ngayon lang napansin ni Carina ang pagkakapareho ng kulay ng diyamante ng singsing sa maningning na kulay gintong mga mata ng binata.
Pumasok sa isipan ng dalaga na ito marahil ang dahilan kung bakit pamilyar sa kaniya ang kulay ng mga mata ng ikalawang prinsipe kahit noong una niya pa lamang itong nasilayan.
Huminga ng malalim ang dalaga upang pakalmahin ang kaniyang sarili bago bigkasin ang mga kasinungalingan sa kaniyang bibig.
"S-sa.. a-akin po ang singsing na iyan, kamahalan!" Nahihirapang bigkas ni Carina. Walang pagpipilian ang dalaga kundi ang magsinungaling muli sa binata.
Natigilan naman si Leonerre ng dahil sa sinabi ng dalaga.
"Sa iyo?"Hindi makapaniwalang sabi ni Leonerre.
"S-sa akin nga kamahalan." paninindigan ng dalaga sa kaniyang kasinungalingan.
"I-ilang araw ko na pong hinahanap ang singsing na iyan, n-natutuwa po ako na nahanap ito ng kamahalan." dagdag pa ng dalaga sa kabila ng panginginig upang paniwalain si Leonerre.
Namayani ang saglit na katahimikan sa pagitan nilang dalawa.
Ang mabangis na mukha ni Leonerre ay unti-unting nang humihinahon.
Unti-unti ring lumuwang ang pagkakahawak ng binata sa braso ng dalaga. Bumalik muli sa pagiging walang emosyon ang mukha ng prinsipe.
"Naaalala mo ba kung kanino nanggagaling ang singsing?" napatigil muli si Carina sa naging katanungan ng binata.
Pilit na inaalala ng dalaga kung kailan nga ba natanggap ni Ysabella ang singsing.
Naaalala ng dalaga na noong mga bata pa sila ay parating kinukwento ng kaniyang nakatatandang kapatid ang hinggil sa batang lalaking nagbigay nito.
'Ang ikalawang prinsipe ba ang tinutukoy noon ng ate Ysabella?'
Hindi sigurado si Carina ngunit sa kaniyang alaala ay nagsimula itong pakaingatan ni Ysabella sampung taon matapos ang kanilang naging pagdalaw sa palasyo.
"H-hindi ko na po lubos na maalala aking kamahalan, dahil musmos pa lamang ako ng matanggap ang singsing. Ang tanging naalala ko lamang ay natanggap ko ito sampung taon matapos ang naging pagdalaw namin sa palasyo." wika ni Carina.
Natahimik muli ang ikalawang prinsipe.
Tuluyan na nitong binitawan ang pagkakahawak sa braso ng dalaga.
Pagkatapos ay dumaan ang sari-saring emosyon sa mukha ng binata habang nakatitig sa mga mata ni Carina.
Pinaghalong lungkot,tuwa at labis na pangungulila ang nakikita ng dalaga sa ginintuang mga mata ng prinsipe.
Hindi makapaniwala si Carina na kaya palang magkaroon ng ganitong emosyon ng malupit na si Leonerre.
Alam ni Carina na para sa kaniyang nakatatandang kapatid ang mga nakikitang emosyon ng prinsipe.
Ngunit hindi maipaliwanag ng dalaga kung bakit parang naaapektuhan rin nito ang kaniyang damdamin.Pakiramdam niya ay tila kumikirot rin ang kaniyang puso.
Nagitla ang dalaga nang marahan na hinaplos ng prinsipe ang kaniyang nakalugay na buhok, hanggang sa nakarating ang daliri ng binata sa dulo ng hibla nito.
Maingat niya itong hinawakan at sinusuri.
"May pagkakapareho nga ang kulay ng inyong buhok." mahinang pahayag ng prinsipe na halos pabulong na lamang.
Mula sa buhok ni Carina ay ibinaling ng prinsipe ang kaniyang tingin sa mukha ng dalaga.
"K-kaya pala. . . p-pamilyar ang aking pakiramdam sa iyo kahit noong una pa lamang kitang makita." naging garalgal ang naging boses ng binata at nanggigilid rin ang mumunting luha sa kaniyang mga mata.
Pagkatapos ay sumilay ang pinaghalong tamis at lungkot na ngiti sa labi ng binata.
Ito palang ang unang beses na masilayan ni Carina ang totoong ngiti sa labi ng binata.
Nagulat nalang ang dalaga ng biglaan siyang niyakap ng mahigpit ni Leonerre na may labis na pangungulila.
Ramdam na ramdam ni Carina ang init ng katawan ng binata, maging ang malakas na tibok ng puso nito.
"Nahanap rin kita!" May labis na kapanatagan at galak na naging pahayag ni Leonerre habang nakayakap pa rin ng mahigpit kay Carina. Habang natuod naman si Carina dahil sa hindi inaasahang ginawi ng prinsipe.
"Matagal na kitang hinahanap! Ang buong akala ko ay hindi na muling magatatagpo ang ating landas."May labis na galak na wika ni Leonerre sa dalaga.
Ramdam naman ni Carina ang labis na pangungululila ng binata.
Ibang-iba na ngayon ang ginagawi ng prinsipeng kaniyang kaharap sa prinsipe na labis niyang kinatatakutan.
Naging malumanay na ito at tila pinakaiingatan siya.
Nanatiling tahimik si Carina at binubulay-bulay ang mga kaganapan.
Kumalas ang prinsipe mula sa mahigpit na pagkakayakap sa dalaga at malumo na tumingin kay Carina.
Marahan nitong hinawakan ang pisngi ng dalaga na tila ito mababasagin.
"Paumanhin kong muli kitang natakot kanina." Taos puso na wika ng binata sa kaniya.
"Hindi ko lamang napigilan ang aking nararamdaman ng makita ang singsing'. Dagdag pa nito sa mahinahong tinig.
Gulong-gulo na ang isipan ni Carina at hindi alam ang kaniyang sasabihin.
Nag-aalala naman ang mga tingin ni Leonerre dahil sa pananatiling tahimik ng dalaga.
"Hindi mo ba ako maalala, binibini?" May himig ng desperasyon na tanong ng nag-aalalang prinsipe.
"Ako ang bata-" Naudlot ang sasabihin ni Leonerre dahil sa isang tawag sa di kalayuan.
"Carina!" Seryosong tawag ng papalapit na si Allenold at sa kaniyang tabi ay may kasama itong kasing tangkad niya lamang na binata.
Nabaling naman ang atensyon ni Leonerre at Carina sa gawi ni Allenold.
Namilog ang mga mata ng dalaga nang makita ang kaniyang kuya, at nanlalaki ang kaniyang mga mata ng makilala ang kasama nitong binata.