MANANATILING IKAW

XXX

Chapter 30

Bawat araw mas lalo siyang nanghina. Ramdam na ramdam na niya na halos hindi na niya maramdaman ang katawan niya. At ayaw niya na rin magpachemo. Hindi na niya kaya.

"Mommy, ayaw ko na. Pagod na pagod na ako," sabi niya habang nakahiga at umiiyak. "Hindi ko na talaga kaya. I'm sorry po. I'm sorry kasi dapat ako yung mag-aalaga sa inyo pagtanda pero hindi ko na siguro talaga magagawa pa.Mom... Dad... pagod na po anak niyo. Sorry."

"It's okay, anak. I'm with your dad. Kakayanin namin kung hindi mo na talaga kaya. Anak, mahal na mahal ka namin ni daddy mo. Huwag mo na kami isipin, ang mahalaga sa akin kung ano ang gusto mo."

Nang sandaling mapaluhod ang Daddy niya ay tila hindi na siya makahinga. Ang hirap para sa kaniya na iniiyakan na siya ng mga tao.

"Daddy?" he whispered. 

"Anak, huwag mo na isipin si Daddy. Kakayanin ko, anak. Kakayanin ni Daddy kasi yun gusto mo diba?" He smiled and slowly nodded. "Mahal na mahal ka ni Daddy, baby. Kakayanin namin ni Mommy mo. Pipilitin namin."

"Kakayanin niyo talaga ah? Ipilit niyo po ah? Iyon ang gusto ko. Enjoy your life po."

Kita niya ang pag-iyak ng mga magulang niya bago unti-unting tumango. He smiled.  Doon na bumuhos ang mga takas ng luha sa mga mata niya. Lumapit sa kaniya ang mga ito saka yumakap. 

"Treat Keanu how you treat me, Mommy. Daddy, mahal na mahal ko yun. Mahal na mahal."

Halos nagtagal pa ang iyakan nila hanggang sa makatulog na siya sa mga bisig nito. 

"Darling, why?" Keanu almost whispered when he knows what his decision. 

"Keanu baby, I'm sorry. Sorry pero hindi ko na talaga kaya ng isa pang rounds ng chemo. Hinang-hina na ako. Keanu, tanggap ko na."

Umiiling si Keanu habang umiiyak. Mas lalo siyang nahihirapan dahil nakikita niya itong nasasaktan pero gusto niyang iready na si Keanu. Siya ang nakakaramdam kaya alam niya, alam niya na talagang hindi na kaya.

"Grey, hindi ko kaya. Mahal na mahal kita. Don't go, Grey. I need you. Hindi ko kaya, darling. Ayoko. Dito ka lang sa tabi ko. Akala ko mahal mo ako? Please dito ka lang."

Sobrang bilis ng mga sinabi ni Keanu habang patuloy sa pagbuhos ang mga luha nito na lalong pumapatay sa kaniya. Nahihirapan na rin siya.

"I'm sorry, Keanu. Hindi ibig sabihin na madali ito sa akin kasi I'm fighting for almost 2 years now. Pero hindi ko na kaya gusto ko na magpahinga."

Nakaluhod na si Keanu habang hawak-hawak nito ang kamay niya.

"Don't leave me, darling. Sorry, Im sorry. I'm begging you. Mamatay ako kapag wala ka. Taon pa lang parang gumuho na yung mundo ko noong umalis ka. Huwag ka naman magpaalam ng walang balikan. Hindi ko kaya, darling."

Halos ipikit na niya ang mga mata niya sa panghihina habang ang daming kung anu-ano ang nakakabit sa katawan niya. Sobrang higpit na rin ng pagkakakapit ni Keanu sa kamay niya.

"It's not easy for me too, baby. Mahal na mahal kita. Mahal na mahal ko kayo. Pero hindi hirap na hirap na ako. Ayaw kita iwan. Ayaw ko rin naman eh pero kasi hindi ko na kaya. Lumalaban ako para sa inyo pero gusto ko na matapos ito. Hindi ko na kaya yung sakit."