Dem | Mengola °•

bölüm 3

iyi okumalarrr :)

---

Yavaşça gözlerimi aralıyorum.
Açtığım film çoktan bitmiş ve bilgisayar uyku moduna geçmişti bile. Uyuşuk bir şekilde yerimden doğrulup ağrılarım azalmış olsa da bir tane daha ağrı kesici almak için mutfağa gidiyorum.

Bi anda zihnimde adeta şimşekler çakıyor. Video.

Gelen fikirle üstümdeki uyuşukluğun resmen yok olduğunu hissettim ve ağzımdan küçük bir "wow" sesi çıkıyor. Böyle önemli bir şeyi nasıl unuttuğumu sorguluyorum.

Suyumu içmeden hemen geri odaya gittim ve bilgisayarın düğmesine abandım. Kendimi koltuğa atıp ellerimi saçlarımdan geçirdim büyük bir nefes vererek. Ağzımda unuttuğum hapı zar zor yuttum.

Yine başlıyorduk. Ne bu stres Emre? Nasıl bir boşluk bu da tüm hayatın buna adanmış gibi davranıyorsun? Saçmalık.

Bunları zihnimin arkasında tartışırken bilgisayar açılmıştı. Karanlık odada yüzüme vuran ani parlak mavi ışıkla gözlerimi kıstım ve hemen vakit kaybetmeden discordu açtım.
Moderatör yazmıştı. Bildirimine tıkladım.

"Katılımın için teşekkür ederiz, videonu Hugolaya ileteceğim."

"Kontrol etmek amacıyla videoyu izledim, gerçekten güzel ve farklı olmuş, ellerine sağlık."

Hafifçe gülümsedim. Video daha Hugolaya ulaşmamış bile, niye o kadar heyecan yapmıştım ki?

Sohbet ekranından çıkarak sunucusunun sohbetini açtım. Normal havadan sudan boş konuşmalar geçiyordu. Bu tarz sırf sosyalleşmek için tanımadığım insanlarla yazışmak benlik değildi sanırım, içimden yazacak hiç bir şey gelmiyordu.

Bu da benim kötü bir yanımdır belki. Tam anlamıyla tanımadığım bir kişiye bırak güvenmeyi, konuşmak bile içime sıkıntı veriyor. O yüzden pek fazla yakın olduğum insan yok çevremde. Çevremdekiler de bunun farkında. Ama dediklerine göre en azından sevdiklerimi tam sevebiliyormuşum, benimleyken gayet güzel eğlenebiliyorlarmış vs vs. Bu dediklerinin boş laftan ibaret olmadığını umuyorum.

Bana bu tarz güzel şeyler söyleyen insanlar çocukluğumdan beri yok neredeyse. Babamın evi terk etmesiyle abim ve annemle birlikte kalmıştık. Abim bir şekilde liseden sonra gidebilmişti evden. Beni de annemle bir başıma bırakmıştı..

Çocukluğumu nasıl yaşamalıydım, geçmişin bana verdiği kötü huylar var mı, çevrem beni nasıl birisi olarak görüyor hep aklımın köşelerinde bir yerlerde kendimle boğuşuyorum.
Babamın gidişinden beri hiç terk edilmedim. Çünkü az da olsa arkadaşlarımı olabildiğince dikkatli seçmeye çalıştım. Beni terketmeyeceklerini düşündüğüm insanlar yani.

En büyük korkularından birisi terk edilmek sanırım. Düşüncesi bile beni ürpertiyor. Kimseyi terk de edemem, terk edilmek de yıkar beni. İnsanlara bu kadar bağlanmamalıyım.

Yine kendi mal düşüncelerimde kaybolarak zamanın nasıl geçtiğini anlamadan kendimi bi kaç saat boyunca boş boş sunucunun chatini okurken buldum ve bi anda duyulan bildirim sesiyle irkildim.

Hugoladan bildirim gelmişti. Gri kurukafa. Oydu değil mi? Saniyeler içinde hemen mayıştığım koltukta dikleştim yüzümde bir gülümseme yayılarak. Gerçekten oydu.

+Hey selam, benim için yaptığın videoyu gördüm ve açık konuşmak gerekirse bayağı beğendim.

+İznin olursa videonu kanalıma yeni yükleyeceğim contentte kullanmak istiyorum.

Ağzım açık ekrana baktım bir süre. Her şeyi bu kadar hızlı beklememiştim. Ben ve isteklerimin gerçekleşmesi yanyana gelebilecek son iki şey olabilirdi. Ellerim titriyordu veya ben hayal görüyordum.

-Tabi ki de olur, çok sevinirim. Yani videoyu sana atma amacım oydu değil mi :D"

+Mdkdmskdm haklısın.

+İşin formal kısmını geçtiğimize göre biraz daha sohbet edebiliriz bence. Müsaitsin misin?

Gülümsemekten yanaklarım ağrımaya başlamıştı.

-Evet müsaitim. Genelde de müsait bi insanımdır zaten."

+Benim gibi demek."

-Yok ya, en azından senin uğraşacak bir şeylerin var.

+Öyle deme, senin de illa vardır.

Onu saçma sapan özelliklerimle boğmak istemiyordum. Konu değiştirmeliydim. Sohbetin yürümesi için beynimi masaya koyarken "yazıyor" yazısını görmemle rahatladım.

+Video fikri aklına nasıl geldi anlatsana ilhamını çalayım lol

-Ne yalan söyliyim masum bir şekilde çorba ısıtıyordum "

Sohbeti ilerletmek için konu açmaya çalışması çok hoşuma gitmişti. Demek ki bende bir gelecek görmüştü videom konusunda.

Ben de biraz gayret ederek saçma sapan şeyler olsa da konu açmaya çalışıp tüm eforumla sohbet etmeye gayret ettim.
Tabi bu bi anda gelen saçma özgüven patlamasıyla daha kolay oldu.

Herkesin içinden videom seçilmişti ve Hugola seninle sohbet etmek istiyordu lan daha ne özgüvensizliği Emre?

Sonrasında da konuşmalarımız aşırı boş bir şekilde devam etti ama inanılmaz derecede keyif alıyordum. Hobilerimizden tut saçma anılarımızı kadar her şeyden değinmiştik.

+O kadar konuşuyoruz da, hala ismini tam bilmiyorum.

-Emre, Emre Karaarslan.

Yeni birisiyle samimiyet kurabilmeyi çok özlemiş olduğumu fark ettim. Tam tanımadığım birisiyle nasıl samimi hissediyorum onu da anlamadım ama olsun, güzeldi.

+Benim soyadımdan sonra baya havali bir soyadıymış.

-Öyledir *güneş gözlüklü emoji*

İzlediğim videolarına rağmen tam anlamıyla çıkartamadığım şeyi sordum:

-Kaç yaşındasın sen?

+19

-Wow benden sadece 2 yaş büyükmüşsün.

+Sakın saçlarımla alakali yaş şakası yapma döverim.

- Şfjsşxjsşdjxks yok yok ne şakası canim o yüzden şaşırmadım :D

+Ne yüzdenmiş?

-Yaşlarımızın yakın olması mutlu etti diyelim.

Bi süre sessizlik oldu. Gerildim.
Saçma bir şey mi demiştim?

Niye böyle bir şeyi bi anda yazdım ki-

Başımdan kaynar sular dökülmesine ramak şükürler olsun ki yazmaya devam etti.

+Ben de sevindim. Ama zaten videoda o kadar da küçük durmuyordun yaşını tahmin ettim gibisiydi.

Oh. dediğim şeye takmamış demek. Hem niye taksın ki? Ben neden yine bu kadar paranoyaklaşmıştım??

-Kaç gösteriyorum ki?

+Yaşıtların göre büyük gösterdiğin kesin.

-Yaaani doğru olabilir xd

Konuşurken zamanın nasıl geçtiğini gerçekten anlamamıştım. Artık gitmesi gerektiğini söylediği zaman resmen geri dünyamıza döndüm.

3 saattir konuşuyorduk. 3 koca saat.

+Sevdim seni kafa adamsin emre he

+Bi ara oyun fln gelmek istersen yaz veya ben seni çağırırım uyar mı?"

İşte o kutsal teklif.

---

(yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkür ederim beni çok mutlu ediyorlar🥺)