İletişimsizlikler,agresif ruh halleri,ani bağırışmalar,sık sık dalan gözler ve üst düzey moral bozukluğu.İşte az önce size hayatımın kısa bir özetini geçtim.Okulla bağımı iyice kopardım.Okula sadece müzik dinlemek,uyumak,kitap okumak ve bir şeyler çizmek için gidiyor gibiyim.İnsanlarla kısa ve ciddi olmayan konular hakkında konuşuyorum.Eğer ciddi bir şekilde konuşursam zaten o konuşma iki dakika sürmeden tartışmaya dönüşüyor bunun da benden kaynaklı olduğunu söylememe gerek var mı bilmiyorum.En uzun iletişimim rehberimde ''herbişeyimm'' diye kayıtlı kişiyle oluyor.Onla da bir süre sonra bir tartışma kaçınılmaz hale geliyor dsadsada Annemi,babamı,abimi,kardeşimi,sevgilimi,arkadaşlarımı,hatta tost aldığım kantindeki satıcıyı bile kırıyorum.Ne? Ben mi? Yok canım saçmalama ben kırılır mıyım dfsfdsafdsf Çoğu iğrenç de olsa hala bir şeyler hissediyor olmam güzel gibi.Acı,kırgınlık,sinir,özlem... Ölmek üzere olan bir ruhun bir bedende sıkışıp kalmasını anlatan hikayeyi yaşıyorum sanırım.Ben ne söylesem boş aslında bir süre sonra sevdiğim her şeyden sıkılıyorum.Yapabildiğim her şeyin gelişme bölümünü atlayıp,sonuç bölümünü karalayıp,direk son cümlenin sonundaki noktaya hücum ediyorum.Yazıp yazıp silmemin bir nedeni var çünkü ne yazarsam yazayım ne yaşadıklarımı tam anlamıyla anlatabilirim ne de siz bişey anlarsınız.Yazıyorum çünkü dile getiremiyorum bunları.fdakhrakschkehjclıashlfcjhdhjrfJHFGEVFJHGKJHEGCSKJHBKJCHFB NEYSE BURASI YAKIN BİR ZAMANDA ÖLÜ BİRİNİN GÜNLÜĞÜ OLARAK KALIR BELKİ YADA HER ŞEY DÜZELİR EVET BU ŞIKKI ELİYORUM ÇÜNKÜ UMUT BENİM İÇİN BUNDAN SONRA SADECE BİR ERKEK İSMİ.YANİ ÖLM