LIVE BOOK

2/THE LIVE BOOK

Ben Lucifer Carney ve size hikayemi anlatmaya geldim başlayalım...

O gece yine sessiz herzamanki gibi ıssızdı daha  14 yaşında olduğuma rağmen hayatın zorlukları ile buluştum sırf fiziksel özelliklerim yüzünden canavar oldum fobilerim ve şizofrenik belirtisi gösterdiğimden  deli oldum ama bunlar alışılabilir şeylerdi değil mi?

Kardeşim beyin kanserinden öldüğünde yıkılmıştım tek desteğim babamdı ta ki oda beni bırakana kadar şimdi yalnızım.

Evin kapısına doğru yürüdüm ve evet üvey annem yine bağırıyordu
Ü/A:O HASTA KIZI EVİMDE İSTEMİYORUM!

Ö/B:AMA BİLİYORSUN ONU GÖNDEREMEM O BANA ESKİ EŞİMDEN EMANET!

Ü/A:UMURUMDA BİLE DEĞİL!

İşte o an devreye kafamdaki arkadaş girdi ah onu çok seviyorum beni çığrından çıkarsada neyse bu sizin umurunuzda bile değil, değil mi?  Kapıyı tıkladım üvey annem açtı.Kapının açılmasıyla tokat yemem bir olmuştu.O takatı hiç unutmadım bana hayatın gerçeklerin anlatan tokatı kim unutabilir.Bembeyaz bir tende kocamam bir tokat izi.

Geriye ne kaldıki gözyaşının acıları peki o gözyaşı kim ta kendisi benim çok komik bir film şeridi gibi geçse önünüzden hayatınız ne hissedersiniz acı,mutluluk,üzüntü,sinir ve dahası ama bende sadece olumsuzluk geçiyordu.

Hiç suratlarına bakmadan odama geçtim kardeşimin verdiği kitabı açtım.Kitabın baya eski olduğu belliydi eski parşömen(umarım doğru yazmışımdır.)kağıtlarını çevirdim ilk sayfa şu şekildeydi

THE PAIN OF TEARS

Kağıt parçalarını çevirmeye devam ettim zihnimdeki şarkı bitmişti ama melodisi zihnime kazınmıştı kitap 566 sayfalıktı benim gibi çok fazla kitap okuyanlar bunu az bulabilirdi bunun olması kaçınılmazdı çünkü,kitabın sonunda şu işareti buldum x_x bunun anlamı çok açık değildi kitaba başladım bu içaçıcı bir kitap değildi elbette.

Kitap ölen insanların hikayelerini bazende yaşadikları hastalıkları anlatıyordu.Ne gariptirki hepsi benim hastalığıma sahipti.Bir anda çok mutlu oldum nedensiz bir şekilde,bipolar hastası olduğum için bu şaşırılıcak bişi değildi.(bazen bazı zamanlarda mutlu bazı zamanlarda mutsuz olan insanlara ve ya uykusuzluk hastası olan insanlara denilen tabiri şekildir.)Üvey annemin sesi duyuldu

Ü/A:O KIZI EVİMDE İSTEMİYORUM AKSİ TAKTİRDE BENİ VE KIZIMI GÖREMESİN!

Hahhahah bende seni görmek istemiyorum zaten.Hep merak etmişimdir.Neden sağ kolumda hissetmediğim acı bir kırık kalpte işe yaramıyor ki?Neden ben hayatın zorluklarını bu yaşta öğrendim?Hep merak ederim bunları odak sorunum olduğu için dalga geçildim yoldan geçen bir insan bile bana daha fazla yarıdım etti.

Tek sevdiğim şey babam,şu anda olmayan kardeşim,kitaplar ve son olarak paten sürmek  kitabımı açtım bir kaç sayfa daha okuduğumda  uykum geldiģi için uydum rüyamda siyah karanlık bir kutu vardı.
Kardeşimi gördüm bana üzerinde x_x bu işaret olan bir maske verdi kitapla beraber sadece şu kelimeleri fısıldadı:

İntikamını al...

Şu hayatıma kadar en sevdiğim iki kelime "İntikamını al." ne hoş değil mi?Uyandım gece yarısıydı komidinimin ustunde kitap,bir maske ve bir not vardı notu açtım yine o iki kelime...

"İntikamını al."
Maskeyi takdığimda değişik bir şekilde görmeye başladım ve intikam arzum daha fazla oldu ben bunu çok sevmiştim rüyamda kardeşim şunlarıda eklemişti.

"Benle sadece bu kitapda görüşebilirsin."

Üvey annemin yanına gittim babam zaten evde değildi elime bir iğne alıp üvey annemin yanına geldim.O da ben gelir gelmez uyandı,
ona şöyle fısıldadım:

"Forget your own story, you will only be a partner in my story :)

Çeviri:"Kendi hikayeni unut,sadece benim hikayeme ortak olacaksın:)"

Üvey annemin tam şah damarına iğneyi batırıp öldürdüm nedensizce hoşuma gitti camdan atlayıp karanlığa karıştım...

THE YAZAR POV:
En kötü şeyde şu Lucifer Carney birdaha Lucifer Carney olmayacaktı o artık LIVE BOOK'un ta kendisiydi...

Umarım sevmişsinizdir
En içten dileklerimle
-Yazar

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

19:58 7 Mayıs Cumartesi yayımda

577 kelime

Biliyorum biraz saçma oldu çünkü daha ilk kitabım  biraz idare etmeye çalışın kötü oldu özür dilerim o yüzden:)

UwU