mon chéri | harry styles

vingt-quatre

son bölümün üstünden 1 hafta geçmeden yeni bölüm mü? yok artık!

yukarıda bi parça var... dönemle hiçbi alakası yok ama bölümü onunla yazdım, özellikle son kısmında -hani ben şu garip sembollerle bölümü parçalara bölüyorum ya, bu bölümü dörde böldüm, üçüncü sembolden sonra, dördüncü ve son kısımda yani- arkada çalıyodu ben yazarken. belki dinlemek istersiniz yani... öyle.

şimdi youtube url'sini kopyalarken gördüm, 1000 görüntülemesi bile yok... o albüm kapağıyla sanırım fazla görüntülenme alamıyosunuz zaten, cidden ama daha çok uğraşabilirlerdi, 2015ten çok 2005te çıkan bi albüm kapağıymış gibi görünüyo. gerçi galiba hoşuma gitti... AY HER NEYSE. dinlerseniz bi ses verin, dinledim deyin, merak ederim.

-⤝♆*♆*♆⤞-

Odette kucağındaki Alice'le birlikte hızla reverans yaptı. Onu öfkelendirmişti! Bir kadının gözündeki öfkeyi bir kadın kolaylıkla tanırdı, Odette de tanımıştı.

Onun kim olduğunu anlamış mıydı acaba? Neye kızgındı? Olduğu kişiye mi, burada olmasına mı? Oh... yoksa Alice'i kucaklamasını mı?

"Kraliçem..." dedi Harold gereğinden fazla özenli reveransının ardından, "Krallığımızın güneşi... sizi çok özledim." Birkaç adım atıp annesinin elini bir beyefendi gibi öptü ve gülümseyerek geri çekildi.

"Oğlum... hoş geldin," dedi annesi zarifçe oğlunu omuzlarından tutarken, "Nasılsın? Dün başınıza gelen talihsiz saldırıyı işittim. Ancak epey iyi gördüm seni."

"Ne saldırısı?" diye sordu Alice, "Harold! Birileri sana zarar vermek mi istedi?"

"Hayır," dedi Harold, "Birileri Odette'e zarar vermek istedi. Eğer bunu başarsalardı da bana zarar vereceklerdi. Ancak o çok cesur davrandı ve hiç kimseye zarar gelmedi."

"Öyle mi?" diye sordu Alice gözleri büyürken, "Herkesi sen mi kurtardın? Chad gibi kahramanca mı savaştın?"

Odette hafifçe gülümsedi, "Ekselansları fazla mütevazı davranıyorlar. Onlar olmasalardı bunu başaramazdım."

"Alice, misafirimiz yol yorgunu," dedi Kraliçe Anne, "Onu daha fazla yormayalım. Shelly," diye seslendi, "Alice'i alır mısın?"

"Hemen, majesteleri..." dedi Shelly ve yaptığı reveransın ardından Prensesi kucakladı. Alice dudağını bükerek Odette'e baktı ve el salladı. Odette de hafifçe elini sallayıp gülümsedi.

Bu hareketlerini hâlâ çatık kaşlarla izleyen Kraliçe Anne elini oğluna doğru uzattı ve onunkini tutarak birkaç basamak merdiveni indi. Ardından da Odette'in yanına kadar geldi.

O kadar kudretli bir kadındı ki... Odette yerlere kadar eğilerek reverans yapmak istiyordu.

"Bizi resmi olarak tanıştırmayacak mısın, oğlum?"

"Elbette," dedi Harold, "Sizi Matmazel Odette Brosseau ile tanıştırmama izin verin, majesteleri. Kendisi benim için çok kıymetli ve uzun bir süre misafirimiz olarak burada kalacak."

"Bunu görebiliyorum..." dedi kızı süzerken Kraliçe. Onunla ilgili tuhaf bir şeyler vardı, "Kimsiniz, Matmazel Brosseau? Ne ile meşgulsünüz?"

"Ekselanslarının görev için tayin edildikleri bölgenin yakınında olan bir köyde yaşıyorum, majesteleri. Bir köylüyüm. Bir köyde ihtiyaç olabilecek her işi yapmasını bilirim. Başka bir işle meşgul değilim."

"Matmazel biraz eksik anlatıyor," dedi Harold, "Amerika'ya gönderdiğimiz erzak için bir kervan sahibiyle anlaşmıştım. Clifton'ın aldığı rüşvetle beni yanlış yönlendirdiğini hatırlarsınız. Bir hırsızla anlaşmaya itmişti beni. Ve o hırsız, Odette'in köyünü de soymuş. O da bizlerin yapamadığını yapıp cesurca halkını korumuş, kendini feda etmiş."