Νάντια: Κάτσε μαζί με τον Στέλιο , μην του το χαλάσουμε τελείως
Στέλιο: Αααααχ τα νεύρα μου!
Αφήνω το ζευγάρι μόνο του στο σπίτι και πάω να ξεσκασω.
Ρούχα :
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Την πρώτη εβδομάδα ήμουν μέσα στα νεύρα και είχε δίκιο ο Στέλιος που θυμώνει. Με έχει πριξει ο Άρης στη αρχή μεσω μηνυμάτων κάθε φορα. Τώρα το έχει σταματήσει , αυτό γιατί , θα μείνει στους παππούδες του όχι πολύ μακρυά από εδώ. Άκουσα ότι θα μείνει περίπου 1-2 εβδομάδες
Προσπαθώ να προχωρήσω αλλά είναι δύσκολο διότι μου έρχονται πολλές αναμνήσεις από το παρελθόν. Τα κορίτσια το ξέρουν ότι χωρίσαμε πριν 4 εβδομάδες με τον Άρη. Μερικές φορές τον δικαιολογούν ενώ πιο πριν ήταν έξαλλες με το πρώτο άκουσμα του ονόματος του . Ο Νίκος από την αρχή μου λέει να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στον Άρη και το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Διαρκώς μου το έλεγε διότι τον άκουγε χάλια στα τηλεφωνήματα το ίδιο και ο Στέλιος μερικές φορές που τους άκουγα να μιλούν.
Εκτός από όλα αυτά , η διατάραξη της ψυχολογίας μου υπάρχει και λόγω των γονέων μου. Ο μπαμπάς κάθε βράδυ τσακώνεται με την μαμά για το οτιδήποτε ή κρατά μούτρα και όλη αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει. Το κακό είναι ότι τα τραβώ αυτά μόνο εγώ γιατί ο Στέλιος το βράδυ αποφασίζει να κοιμηθεί στο σπίτι της Ιωάννας. Μερικές φορές στο 🏡 αλλά σπάνια να καθίσει να τα βρουν.
Καθως προχωρώ προς τη παιδική χαρά , χτυπάει το τηλέφωνο μου. Διακόπτω το τρέξιμο μου και η μουσική σταματά αμέσως. Το σηκώνω και βλέπω ότι ήταν η κυρία Στέλλα. Μόλις το κλείνω στην γυναίκα , παίρνω μια βαθιά ανάσα. Τέλεια! Πρέπει να προσέξω την μικρή που είναι άρρωστη στο σπίτι του πρώην μου και αδερφού της! Εκείνη έχει δουλειά για αυτό και δεν γίνεται να μείνει σπίτι.
Πήγα αμέσως από κει γιατί η κυρία Στέλλα έπρεπε να φύγει επειγόντως. Δεν προλάβαινα να πάω σπίτι , να αλλάξω οπότε θα παραμείνω με τα ρούχα που έκανα τρέξιμο. Η κυρία Στέλλα με αποχαιρέτησε και με άφησε με την μικρή Έλλη.
Μπήκα αμέσως μέσα στο σπίτι και η Έλλη με κάτι μούτρα κατεβασμένα έρχεται και με παίρνει αγκαλιά. Την σηκώνω στην αγκαλιά μου.
Νάντια: Πονάς πουθενά Έλλη μου;
Έλλη: Ναι πονάω! Πονάει όλο μου το σώμα. Δεν είμαι καλά....
Άρχισε να κλαίει και εγώ προσπαθούσα να την καθησυχάσω χαϊδεύοντας την πλάτη της. Τότε ακούω από πίσω κάτι βήματα γοργά από τα πάνω δωμάτια προέρχεται . Γυρνώ πίσω και ακούω την φωνή , που είχα ξεχάσει τόσο καιρό , να φωνάζει την Έλλη. Λογικά ήρθε να δει πως ειναι. Ο Άρης παραλίγο να πέσει πάνω μας. Έκανε οπισθοχωρηση όταν με είδε όμως . Στεκόμαστε και κοιτάμε ο ένας τον άλλον
Άρης: Γεια.
Νάντια: Γεια.
Το βλέμμα του το πήρε από εμένα και πήγε στην μικρή. Γύρισε προς το μέρος του η μικρή και τον είδε
Άρης: Πως είσαι Έλλη μου;
Έλλη: Πονάει πολύ το κεφάλι μου!
Νάντια: Τι λες να σε βάλω να ξαπλώσεις;
Έλλη: Άρη εσύ;
Άρης : Καλά είμαι εγω . Καλύτερα να πέσεις για ύπνο λιγάκι να ξεκουραστείς.
Τον κοιτώ γλυκά αλλά εκείνος στρέφει το βλέμμα του άλλου. Την έβαλα να ξαπλώσει και μετά κατέβηκα. Καθόταν στον καναπέ ξαπλωμένος. Ήταν αρκετά κουρασμένος και πολύ γαλήνιος ταυτόχρονα.