One, Two, Three | Published Under PaperInk Imprints

XI

“How do you know her?” Kleo shouted.

Onti-onting nawala ang ngiti ng matanda at bigla na lamang maging maamo ang kaniyang mukha.

“Hula. Isa akong manghuhula at nakikita ko ang itsura niya na mayroon siyang maraming pinatay,” aniya sa isang nakakakilabot na tinig.

I looked at her for a minute before rolling my eyes out. Narinig ko ang halakhak ng matanda dahilan upang tignan ko sina Mira. Their lips were all in grim line while staring at the old lad.

“Yeah probably. She is a mystery and thriller writer,” Aliyah whispered enough for us to heard.

“Sumunod kayo sa akin. Mukhang may balak kayong puntahan,” ani ng matanda at sumenyas sa aming sundan siya.

Nagkatinginan kaming lahat at nang makitang tumango sila ay wala na akong nagawa kung hindi ang sumama sa kanila. The lady was walking casually on the forest while checking us out every second.

Tumigil kami sa isang kubo sa gitna ng kagubatan. The house looks creepy even from the oustide, it was almost covered with spider webs and vines were already crawling inside.

“Pasok kayo,” ani matanda at binigyan kami ng isang matamis na ngiti.

I looked at them trying to read their reactions but I sighed when fear was only written on their faces. Lagi nalang ba silang takot?

I roamed my eyes around. I can only see was bushes and dead trees. Mayroon ring maliit na poso o igiban ng tubig sa gilid ng kaniyang bahay. I waited for them to go inside but they're too busy being coward so I decided to go in first.

I immediately scoffed when I saw the inside. Just as expected, the house smelled like a burned candles. She rocking chair inside and a black cat was sleeping on it. Rinig ko ang bulungan nila Mira sa aking likod nang sila ay pumasok.

“Where’s the lady?” Aliyah asked.

Naupo ako sa isang pahabang sofa na matigas at mayroong balot na isang pulang kumot. Sunod-sunod naman silang tumabi sa akin at kasabay noon ang paglabas ng matanda sa isang pintuan na sa tingin ko ay kusina dahil mayroon siyang dalang isang tray ng tsaa base sa aking naamoy.

“Ito, magtsaa kayo.” Inilapag ng matanda ang tray sa kaharap naming lamesa at naupo sa rocking chair habang kalong ang itim na pusa.

Kleo gestured us not to drink but I quickly grabbed a cup and drink it all. Kita ko ang gulat sa kanilang mukha ngunit unti-onti din silang kumuha ng mga tasa at uminom. I stared at the old lady in front of who was busy petting her cat. As soon as she turned her head to me, she smiled.

“Hinahanap niyo kung nasaan ang lugar ng krimen, ano?” she said.

Napatigil silang lahat sa pag-inom at halos sabay sabay na tumango. The old lady smiled at them but it was immediately gone. Napalitan ito ng isang nakakakilabot na tingin.

“Huwag niyo nang subukan, walang nakapaghanap kung sino ang salarin,” aniya at tumigil sa paggalawa ng kaniyang upuan.

“Ang mga pulis na nagtangkang hanapin ang salarin ay nawala, namatay at hindi na nakita.” Bumalik siya sa kaniyang paghihimas ng pusa, “Ngunit sigurado akong hindi ang pumatay sa biktima ang pumatay sa mga pulis.”

My forehead knitted as I stared at the old lady. I was the one who killed them. I can't just let them ruined me.

“Paano mo nasabi?” ani ko at mayabang na ngumiti sa kaniya. I am now sure that this lady was pute bullshit.

“Dahil bata ang pumatay sa biktima,” she added and chuckled creepily, “Naroon ako, nakita ko ang bata!”

Mabilis na napatayo sina Mira nang biglang tumawa ang matanda at nagsasalita sa isang masayang tono habang nakatingin sa kanila. Kinapa ko ang kutsilyo sa aking bulsa at hinanda ito.