Vidar Bölüm I: Siyah

Son 35 yıl 8 Ay 7 Gün Bölüm III

İrfan yavaş yavaş gözlerini açtı. Ağaçların arasından süzülen güneş ışığı nedeniyle gözlerini kırpıştırdı. Derin derin nefes alıp verdi. Sağ eli karnının üzerindeydi. Bir anda ne olduğunu hatırlayıp hızla doğruldu. Her yer kan gölüydü. Etrafındaki yaratıklar vahşice katledilmişti. Paramparça olmuşlardı. Ne olduğunu hatırlamaya çalıştı. Hatırlayamadı.

İrfansol kolunda bir ağrı hissetti. Sol kolunun koptuğunu anımsadı. "Sol kolum mu?"diye düşündü kendi kendine. İrfan sol koluna baktı ve donup kaldı. Koluyerineydi ama bir insan kolunu andırmıyordu. Yaratıkların koluna benziyordu.Kırmızı-siyah renklerde, kemikleşmiş gibi sertti. Parmakları yaratıklarınki gibipençe şekilde değildi. Daha insansıydı. Yaratıkların aksine 5 parmağı vardı.

Parmak uçları hafifçe sivriydi. Normal bir şekilde oynatabiliyordu. Sağ eliyle sol koluna dokundu. O yaratıkların vücuduyla aynı hissiyatı veriyordu kolu.

"Ben insan mıyım?" dedi kendi kendine. Korkmuştu. İçinde yine bir şeylerin değiştiğini hissetti ama içinde bir vahşilik yoktu. Daha önce hissettiği gibi hissediyordu kendini. Peki değişen neydi? İrfan'ın zihni çalışmaya başladı. Etrafına bakındı tekrar sonra koluna baktı. Parçaları birleştirtirdi.

"Eğerbunu ben yaptıysam, o zaman..." Sol elini yumruk yaptı. Sağında bir ağaç gördü.Olabildiğince sert bir yumruk attı. Yumruğu rahat bir şekilde ağacın gövdesinesaplandı. Bileği ile dirseğinin ortasına kadar gömüldü. Çekip çıkarttı İrfanelini ve tekrar bu yeni koluna baktı. Tam da düşündüğü gibiydi. O yarı insanyarı o yaratıktı artık.

İç çekti. Bunu istememişti. Yarı yaratıktı artık. Kontrolden çıkacak mıydı? Ya etrafına zarar verirse istemeden? Bunun gibi birçok şey düşündü İrfan. Arkadaşları aklına geldi. Ne olursa olsun yanlarına gitmeliydi. Ancak bir sorun vardı. Kıyafetleri parçalanmıştı.

"Böyle gidemem" dedi kendi kendine. Etrafa bakınıp çadırları görmeye çalıştı. O an başka bir şey fark etti. Çok daha uzağı görebiliyordu ve görüntü çok netti. "Güzel" dedi kendi kendine. İçinde patlayıcı bir güç hissetti. Koşmayı denemeye karar verdi. Çadırların nerede olduğunu bilmiyordu. Diğer ağaçlara göre daha uzun bir ağaç fark etti. İrfan bacaklarına baktı. Kısa bir süre düşündü. Güçlüydü ve öyle de hissediyordu. Tekrar ağaca baktı. Tepesine zıplamayı deneyecekti. Biraz eğildi ve sıçradı. Hedefi tutturamadı. Çok daha yükseğe sıçramıştı. Yere indi. Ağacı tekrar gördü ve bir daha denedi. Bir dala tutunup kendini çekmeyi başardı. Etrafına baktı. Paramparça olmuş yaratıklara baktı ilk önce. Ardından çadırları aradı. Ağaçların arasından fark etti çadırları. Yaklaşık 500 metre uzaktaydı. İrfan ağaçtan yere atladı. Koşmayı deneyecekti.

İrfanetrafta bir müddet koştu. Gerçekten çok hızlı hissediyordu. Etrafındakiler çokhızlı akıyordu ama nasıl oluyorsa her şeyi seçebiliyordu. İrfan koşmayıbıraktı. Tekrar yaratıkların cesetlerinin arasına döndü. İlk önce kırılmışbaltasını buldu. "Buna yeni bir sap yaparım" deyip aldı. Biraz ileride desilahını buldu. İkisini de aldı. Çadırlara döndü. 500 metreyi 2.5 saniyede kat etti. Çadırlara ulaşınca etrafına bakındı. Talan edilmişti yaratıklar tarafından. Kendi çadırındanarta kalanları buldu. Bir tişört bir de pantolon giydi.

Kolunusaklamayı düşündü. Elbette ki fark edeceklerdi er ya da geç. Ancak bu bir andaolmamalıydı. İleride bunu açıklamak zorunda kalacaktı zaten. Şehre döndü.Aradaki mesafeye rağmen hemen hemen her detayı görebiliyordu. Bir eczane gördü.Yaklaşık 2 kilometre vardı arada. Hava da kararmaya başlamıştı. Hemenarkadaşlarının ve Tuğçe'nin yanına gitmek istiyordu. Yerinden ok gibi fırladı.Saniyeler içinde eczanenin önündeydi. Keyif almıştı. Yine böyleydi artıksorgulamıyordu bile. Alışıyordu yavaş yavaş.