My perfect accident. | Wangee |

19. | special chapter |

Ward's pov:

                  

              — "Ward Sige na please" Pangungulit nya.

Bumugtong hininga ako at tumango.

"Fine, But in one condition" Sabi ko.

Tumango sya at nagpatuloy na akong mag salita.

"Say one sentence in english" Utos ko, I crossed my arms on my chest and stared at her intently.

"Can we please go outside today?, Just this once?" Si jhane.

"Wow, Impressive, For over 3 weeks of me teaching you of how to speak in english, You actually got the hang of it, jhane" Puri ko.

Tumawa ito at tumayo, Tinignan ko lang sya na parang wala akong alam.

"Oh come on, what?" Natatawa kong tanong at tumayo para ibalik ang mga librong kinuha ko.

"Diba sabi mo pupunta tayo sa labas?"

"Fine" I sigh in defeat, Tumatalon talon pa ito nung pumayag na akong pumunta dun sa gubat na sinasabi nya.

Na pupuntahan daw namin, Baliw na sya ano?, Well we're still young so might as well be like it.

It's been almost 2 months na kaming magkaibigan ni jhane, And I like it, Gustong gusto ko ang presence nya, Para ngang hindi ako mabubuhay pag wala sya eh.

Charot lang.

"Jhane asan ba talaga tayo pupunta???" Nagtatakang tanong ko habang humihigpit ang paghawak ko sa kamay nya.

Kasalukuyang nag lalakad kami dito sa kagubatan, And I would be lying if I say I'm not scared.

"Shh!, Quite" Utos nya.

Aba!, My pa quite quite pa ito!

Hindi nalang ako nagsalita pa at sa kalagitnaan namin dito sa kagubatan ay binitawan nya ako.

"Oh ano na naman?" Naiinis kong tanong habang minamasahi ang nuo ko habang nakapikit ang MGA mata.

Char!, Para akong grown up na mag isip o gumalaw.

"Dito kalang ha" Utos nya.

"Ano-"

Pero nung pag dilat ng mata ko ay wala na sya sa harapan ko.

"Jhane??, Jhane asan ka??" Hindi mapakaleng tanong ko habang iniikot ang paningin ko sa lugar na ito.

I walk in a path where there's beams of sunlight while still panicking on where that girl could be.

"Damnit" Bulong ko.

"Jhane hindi na ako natutuwa" I threatened.

Pero wala paring sumasagot saakin.

I feel those hot tears threatening to fall, Inangat ko ang ulo ko para hindi tuloyang tumulo ang mga luha ko pero waLa parin, They still choose to let themselves be seen.

'Iniwan nya ako?, Dito sa kalagitnaan ng kagubatan pa!!?, How dare she!, After all I've done for her!, She still choose to leave me!?' Napaisip ako at umiyak na talaga.

"T-that girl, S-sasabunotan ko kaya 'yun!?" Sabi ko sa hangin.

Naglakad ako kung saan my nakita akong ilaw ng araw.

A few more steps, I finally reached it, My mouth immediately dropped, At first my eye sight adjusted to the light, And the view, WOW.

"Baa!" Sigaw sa likod ko.