Uzun zaman oldu kabul. Belki kızıyorsunuz, belki tonla laf sayıyorsunuz. "Böyle kitap mı yazılır" diyorsunuz. Ama bu bir kitaptan öte benim için. Bir çocuk gibi. Benim büyüttüğüm bir çocuk gibi. Sizin de bakmama yardımcı olduğunuz bir çocuk. Cihan'dan ayrıldım. Ama düzeldi bakın şimdi anlatıyorum.
Ne yaptım ben? Günlerdir ağlıyorum. Sadece ağlyorum. Diyeceksiniz ki "madem ağlayacaktın neden?" Bende diyorum bunu. "Neden Berf diyorum?" "Niye yaptın size bunu?" "Suçu neydi bu aşkın?" Hepsinin cevabı "aptalsın sen" oluyor. Ne deseniz haklısınız. Ama dinleyin şimdi. Son haftalarda Cihan'dan uzak kalmak istiyorum. Hem de fazlasıyla. Bazen ondan soğumuşum gibi geliyor. Kavga ediyoruz ve ben birden ondan nefret ediyor gibi hissediyorum. Kırılsın diye her cümleyi kuruyorum. Sonra oturup ağlıyorum ama bunları yapıyorum. Bunu ona söyleyip ayrıldım. Bırakmadı beni. Düzelmemiz için çabaladı. Eğer beni bıraksaydı düzelemezdik ve eğer biz dağılıp bitseydik benim her şeye inancım biterdi. Ben onunla tüm hayalleri kurmuş biriydim yıkılacaktı her şey. Ama Cihan izin vermedi. "Bu bir süreç atlatacağız" dedi. Atlatıyoruz. Ben düzeliyorum. Ona olan o yoğun aşkımı hatırlıyorum. Aşk böyle hissettirmez demeyin. Hissettirir. Hem de en acı şekilde. Çünkü başka şeylerin öfkesi istemeden içinizde ki her şeyi etkilediğinde kırgınlıklarınız arttığında aşık olduğunuz kişiye bile farklı yaklaşıyorsunuz ama bu olurken içiniz acıyor onu üzünce birden ona aşık olmanız geliyor kalbiniz hatırlatıyor kendini. Ve eğer o doğru kişi ise tutuyor elinizden. İlişkiler kırılır onu toplamak önemli. Toplamayı başarın. Ne zaman başarırsanız gücünüz artar. Sizin değil aşkınızın. Ve bence asıl önemli olan aşkınızın gücünün artması. Bu hafta sonunda YKS var ve biz Cihan ile telefonla konuşa konuşa düzeliyoruz. Bazen mesajlarla. Bırakmadı iyi ki. 1 hafta sonra YKS var sonunda bitiyor. Umarım isteyen herkes kazanır. (Bu yayınladığı zaman bitmiş olacak.) Bugün Cihan'ı arayıp uyuyacağım. Sesiyle... Uzun zaman olmuştu. Onu seviyorum. Ona bunu yaşattığım için üzgünüm. O bunları okuduğunda ben çok pişman olduğum için bu bölüm yayınlanmış olacak. Seni seviyorum Cihan. Yaşattığım ve yaşadığımız şeyler için üzgünüm. İlişkimiz bitmedi,bitmeyecek. Biz beraber güzeliz. Öyle kalalım. İyi ki...
"Aşk,güzeldir aşık olduğunla olduğun da"
Kendinize iyi bakın. Bu yazıları okurken kendiniz için en güzel anıları,aşkları isteyin. Bu kitap en güzel aşklara layık tüm insanlara ithaf edildi. Kitap bittiğinde kozasından mutlu uçan kelebekler olacaksınız. Hepinzi seviyorum tırtıllarım. Kozanızda mutluluk için bekleyin. Vakti geldiğinde uçacaksınız zaten. Bazen sabretmek en güzel ilaçtır unutmayın. Hepimiz en güzel mutluluklara layığız. En güzel mutluluklar ve huzurlar bizimle olsun. İyi olun....
"Her karanlık gecenin aydınlık sabaha kavuşması gibi kavuşalım Yüreğimin Ateşi"
