Black Tiger •TK

Ep. 5

İyi okumalar!🦥
¤

"Acaba benim de bir ailem var mıdır Jungkook."

Sorduğu soru karşısında aklımdaki sorular daha da kabarmıştı.

"Nasıl yani? Ailenin yerini bilmiyor musun?"

Bir müddet sessizce beni izlemişti. Sonrasında kafasını yavaşça sağa sola salladı.

Gözleri parlıyordu çünkü dolmuşlardı. Karalarını benden kaçırıp devam etmişti.

"Doğrusu yaşayıp yaşamadıklarını bile bilmiyorum ama hissediyorum, ailem yaşıyor. Yakınımda."

Gözlerimin içine bakıyordu şimdi. Nasıl ailesini bilmiyordu bunu anlamamıştım.

Şuana kadar ne yapıyordu o zaman?

"Taehyung, hakkında hiç bir şey bilmiyorum ve bu canımı sıkmaya başladı.

O hale nasıl geldin yada kim getirdi? Nerede yaşıyordun? Lütfen söyle bana. Yalvarırım."

"B-ben bilmiyorum."

Sıkıntılı bir nefes vermiştim. Söylemiyordu işte. Sonra sessizliğini bozdu.

"Ben aylardır uyutulmuştum."

"Ne!"

İşte şimdi gerçek şaşkınlığımı yaşıyordum. Ne dedi şimdi o?

"Nasıl yani?"

Bir süre beni izledi. Aklında bir şeyler ölçüyormuş gibi. Sonra onun tereddütlü ve titrek sesini işitmiştim tekrar.

"Ben... ben nasıl uyandım bilmiyorum ama fırsat bulduğum an kaçtım ordan. S-sonra kendimi ormanda kaybettim. Koştum... çok koştum. Sonra bir anda..."

Sustu.

Merakla bekliyordum cümlesini. Oturduğum yerde biraz doğrulup tekrarladım yarıda bıraktığını.

"Bir anda..."

Ona nasıl bakıyordum bilmiyorum ama kararsız kaldığı belliydi.

Karaları en derinlerime bakıyormuş gibi derindi. Sonra devam etti.

"Bir anda bir şeye ça-"

Ortamda duyulan sesle irkilmiştik. Lanet telefonum çalıyordu. Hemen kim olduğuna bile bakmadan kapatıp masanın üzerine bırakmıştım.

"Lütfen devam et."

Derin bir nefes alıp vermişti. Söylemek zor geliyormuş gibi.

"Bir şeye çarptı-"

Tekrar o lanet ses.

'Siktir.'

Sonra mırıldandığım şeyi duyunca hemen karşımdaki Taehyung'a bakmıştım. İstemeden söylemiştim.

Yüzündeki çatık kaşları anlamadığını gösteriyordu. Yani umarım öyledir. Hemen telefonu alıp rahatsız sesten kurtuluyordum ki bileğimi tutan eli buna engel olmuştu.

"Aç lütfen. Belli ki önemli."

Burnumdan sert bir soluk bırakıp telefonu kapanmadan önce açmıştım. Şayet gereksiz bir şey ise o kişi artık yaşamıyordu.

Hemen sonra polis olan arkadaşım Jongin'in aradığını gördüm. O bu saatte işte olmalıydı.

"Evet?"

"Jungkook, bana o kazayı araştırmamı istemiştin ya."

"Evet de şimdi sırası-"

"Kazanın olduğu yerde kamera yoktu bu yüzden elimizde hiç bir şey yoktu ama biraz ileride, elektrik direğine bağlı bir kamera bulduk. Gördüklerine inanamayacaksın bu yüzden çabuk buraya gel ve kayıtları kendin izle."